Χθες πίνοντας το espressaki στο καφενεδάκι της γειτονιάς, stretto παρακαλώ, ως “Iταλός” και, εκεί που απολάμβανα την εξαιρετική γεύση και το άρωμα του καφέ, εισβάλει ένας νεαρός κρατώντας ένα πάκο κάρτες (ξέρετε εκείνων των υποψηφίων με τις καλλιτεχνικές φωτογραφίες). Δεν μπορώ να πω, ο νεαρός ρώτησε πρώτα αν επιτρέπεται και, αφού συναίνεσε και το κατάστημα, άφησε καμιά πενηνταριά κάρτες προς κατανάλωση των διψασμένων… ψηφοφόρων. Στη συνέχεια, και προς τιμήν του καθότι δεν είναι θαμώνας, για να ανταμείψει την εξυπηρέτηση, παρήγγειλε ένα καφέ, φραπέ γλυκό με γάλα παρακαλώ. Ως κοινωνικό ον, πήρα και εγώ μία κάρτα και ευγενικά του ευχήθηκα καλή προσωπική επιτυχία και έτσι άνοιξε ένας μικρός διάλογος περί των δημοτικών εκλογών.
- Πόσες κάρτες έδωσες;
- Τύπωσα 5.000 και θα τυπώσω άλλες 5.000, μου απαντά με καμάρι και ικανοποίηση.
- Μπράβο βρε παιδί μου, του λέω, οι μισές να πιάσουν τόπο θα εκλεγείς και μάλιστα πρώτος των πρώτων. Τι επαγγέλλεσαι;
- Ψιλικατζής.
- Μου αρέσει που ένας νέος ασχολείται με τα κοινά. Πώς και έτσι;
- Μου έταξε ότι θα με κάνει αντιδήμαρχο.
- Μάλλον στα οικονομικά, συνεχίζω εγώ, ε;
- Δεν ξέρω, θα δούμε, μου απαντά.
Επειδή λοιπόν, αν και πόντιος, κατάλαβα την υπέρμετρη θέληση του νεαρού για αγώνες και προσφορά, και επειδή μου φάνηκε μάλλον συμπαθής, του έδωσα μία συμβουλή: να ξέρει μέχρι που φτάνει η αλεπού και να διαιρέσει τους 150, πάνω κάτω, υποψήφιους με τις 10-15 θέσεις (για να είμαι ειλικρινής και εγώ δεν ξέρω πόσες είναι).
Γνώριζα ότι αυτά συμβαίνουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Δεν γνώριζα όμως έκταση του φαινομένου, ούτε και την ψυχολογία του “ευεργετηθέντα”.
Οφείλω να ομολογήσω ότι δίνω τα συγχαρητήριά μου σε κάποιους υποψηφίους δημάρχους που διαλαλούν ότι είναι αδιάφθοροι και νέοι. Αναρωτιέμαι, όμως, πως μπορεί κάποιος να βουτήξει το δάκτυλο στο μέλι, χωρίς να κρατάει το βάζο. Όσο για το νεαρό της ηλικίας, τι να το κάνω όταν βλέπω παλαιές τακτικές;
Δίνω λοιπόν τα συγχαρητήρια μου σε όσους βρήκαν τρόπο να καταπολεμήσουν την ανεργία, μοιράζοντας θέσεις και μάλιστα με κύρος και καλές αποδοχές από την πρώτη κιόλας μέρα που δήλωσαν υποψήφιοι δήμαρχοι.
Να λοιπόν που υπάρχουν τρόποι, και συ, καημένε Γιωρίκα, τόσα χρόνια διάβαζες κοσμοθεωρίες και πάλευες για το δίκιο του εργάτη, ενώ είναι τόσο απλό…
