Του Γιάννη Βελέντζα Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Μετά από 15 χρόνια συνδικαλιστικής περιήγησης, 28 χρόνια γάμου, και 30 χρόνια ως ελεύθερος επαγγελματίας, κατέληξα: να ντύνομαι στη μπουτίκ «μαμά», να τρώω από το μάρκετ «πεθερά» και να σας «πολεμώ» με το πληκτρολόγιό μου!
Φίλοι μου, καλή σας μέρα,
διανύουμε την Μεγάλη εβδομάδα. Φοράμε τα κουστούμια, τις γραβάτες και τα καινούρια μας παπούτσια και με κεφάλια γεμάτα “σοφία”, γεμίζουμε τις εκκλησίες. Ανάβουμε τα μεγάλα κεριά και “κάνουμε την τιμή στον Χριστό μας” να προσέλθουμε στους ναούς, λέγοντας: “θα μπορούσα να είμαι σε μπαρ ή εκδρομούλα, αλλά Σου έκανα το χατίρι και ήρθα στην εκκλησία”.
Μπορεί να αγανακτείτε με αυτά που γράφω, αλλά αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα και δεν εξαιρείται ο πληκτρολογών. Αφήσαμε την πίστη μας και ασπαστήκαμε τη
θρησκεία του χρήματος, του πλούτου.
Θαυμάζουμε την παγκοσμιοποίηση - οικουμενισμό - αναρχοκαπιταλισμό.
Όπως τονίζει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος, δημιουργήσαμε τη “θρησκεία της φιλαργυρίας” που έχει δικούς της «ναούς», τις λεγόμενες αγορές, δικούς της «αποστόλους και ιερείς», που είναι οι χρηματιστές και οικονομολόγοι, δικό της «ευαγγέλιο», που προτρέπει τους ανθρώπους στην συσσώρευση υλικών αγαθών, και δικούς της «οπαδούς-λάτρεις», που είναι οι καταναλωτές.
Ορθοδοξία, φίλοι μου και αναρχοκαπιταλισμός δεν γίνεται.
Το λέει άλλωστε και ο Χριστός μας στην παραβολή του άφρονα πλουσίου.
“ … ενός ανθρώπου πλούσιου έφεραν τα χωράφια του μεγάλη σοδειά και σκεπτόταν μέσα του λέγοντας. Τι πρέπει να κάνω, γιατί δεν έχω που να μαζέψω τους καρπούς μου. Και είπε: αυτό θα κάνω, θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και στη θέση τους θα χτίσω μεγαλύτερες και εκεί θα μαζέψω όλα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου και θα πω στην ψυχή μου: ψυχή έχεις μαζέψει πολλά αγαθά, που σου φθάνουν για πολλά χρόνια. Αναπαύου, λοιπόν, τρώγε, πίνε, καλοπέρνα. Ο Θεός όμως του είπε: “ανόητε, αυτή τη νύχτα σου ζητούν ξαφνικά την ψυχή σου. Όλα όσα ετοίμασες , σε ποιον θα ανήκουν τώρα;”.
Έτσι και με μας σήμερα.
Συγκεντρωνόμαστε οι έχοντες και οι κατέχοντες γύρω από τεράστια τραπέζια, σε πολυτελή ξενοδοχεία, με υπέροχες τοποθεσίες και συσκεπτόμαστε και προβληματιζόμαστε.
Πως θα μεγαλώσουμε τα κέρδη μας και πού θα τα τοποθετήσουμε (επένδυση, το λέμε τώρα).
Και αφού προσλάβουμε τους καλύτερους, λύσουμε τις διάφορες εξισώσεις, καταλήγουμε στη λύση.
Θα αυξήσουμε τα πλούτη μας μέσω των αγορών και θα τα αποθηκεύσουμε στις τράπεζες, στις θυρίδες, σε οφσόρ εταιρείες.
Και αφού βρήκαμε τη λύση, έχουμε πλέον δικαίωμα να ξεκουραστούμε και να απολαύσουμε. Φοράμε τα γιλέκα, τα παπιγιόν, φωνάζουμε τους δούλους - υπηρέτες να μας βάλουν τα παπούτσια και όχι τα τσαρούχια, τους δίνουμε οδηγίες πως θα περιποιούνται τους κήπους και φεύγουμε με τα ιδιωτικά μας αεροπλάνα για ταξιδάκι αναψυχής, σε κάποιο πολυτελές θέρετρο.
Και αφού περάσουμε μία όμορφη ημέρα και μία καλύτερη βραδιά, με ωραία εδέσματα (κάτω τα χέρια από τις προβατίνες και τα λιπαρά!), πηγαίνουμε να πλαγιάσουμε. Και εκεί που βλέπουμε ωραία όνειρα, με τη συνοδεία μουσικής δωματίου, και χαιρόμαστε για τη μαγκιά μας που κοροιδέψαμε τα ανθρωπάκια και τους πήραμε το βιος τους μέσω του χρηματιστηρίου κ.α., ξαφνικά η μουσική υπόκρουση αλλάζει.
Πλέον ακούγεται το άσμα, “οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε το τρένο”.
Πεταγόμαστε απότομα από το χρυσά κρεβάτια, αλλά είναι πλέον αργά.
Η μουσική που ακούγεται τώρα είναι: “ο χάρος βγήκε, βγήκε παγανιά, μέσα στη δική μου γειτονιά. … και έγινε μαύρος ουρανός και ανεμοζάλη και καπνός”.
Προσπαθούμε βέβαια το σύστημα να λαδώσουμε το χάρο και να γλυτώσουμε, αλλά τα πράγματα είναι δύσκολα. Προσπαθούμε να τον δωροδοκήσουμε με ευρώ, δολάρια, εταιρείες, υποβρύχια, εκτάσεις, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Του τάζουμε και δραχμάς, αλλά …
Κάποια στιγμή ο χάρος μας λέει: “άντε βρε επειδή σας λυπήθηκα, πιέστε μία φραπεδιά και μετά άστε το θέρετρο και μπείτε στο φέρετρο”.
Και εδώ τελειώνουν όλα.
Εάν τώρα επιθυμούμε να προλάβουμε και να αλλάξουμε, η λύση μας έχει δοθεί.
Δεν είναι άλλη από την Ορθοδοξία, την… «τρελή επανάσταση».
Γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει ο σύγχρονος άνθρωπος μία επανάσταση που δεν βασίζεται σε κουμπούρια και χατζάρες, στην καταστροφή, στην εκδίκηση, στο αίμα.
“Πρώτα θα γίνει η επανάσταση ενάντια στο κακό μέσα σου και ύστερα η επανάσταση ενάντια στο κακό έξω από εσένα”, τονίζει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Και συνεχίζει: “… όμως εξεγέρσου πρώτα ενάντια στον εαυτό σου, για να μπορείς μετά, με περισσότερη δύναμη και με περισσότερο δίκιο, να εξεγείρεσαι ενάντια στους άλλους, …” . Και καταλήγει: “πρέπει να πεθάνεις και να ξαναγεννηθείς, πρέπει να μπορέσεις να σηκώσεις πάνω από τον εαυτό σου την ταφόπλακά σου και να αναστηθείς, …”.
Καλή Ανάσταση, φίλοι μου».
