Κάτι δεν πάει καλά με τις εκλογές και δεν ξέρω αν η αίσθηση αυτή είναι δική μου ή και δική σας.
Παρόλο που έχουμε ρεκόρ υποψηφίων και θα περίμενε κάποιος ανάλογο συνωστισμό ιδεών και προτάσεων, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Το παιχνίδι είναι τελικά ανιαρό, παίζεται με σίγουρα χαρτιά και είναι προφανές ότι οι αντίπαλοι έχουν ως πρωταρχικό στόχο την “ισοπαλία” ... ισοπαλία να πάμε στην παράταση και έχει ο θεός.
Τα σίγουρα και “σημαδεμένα” χαρτιά του παιχνιδιού ... η περιλάλητη “νοικοκυροσύνη” ... η “προτεραιότητα” του δημότη... και δε συμμαζεύεται, άντε και κανένα φάουλ που και που να μη φαίνεται και τόσο στημένο το παιχνίδι ... ποιος να μπλέκει τώρα με την καινοτομία, την ανάπτυξη, με ρίσκα πολιτικά και οικονομικά !
Αν και δεν είμαι καλός στα θρησκευτικά, θυμάμαι όμως πολύ καλά την “παραβολή των ταλάντων”. Δε μπορείς να ελπίζεις ότι θα θερίσεις πλούσιους καρπούς, αν δε σπείρεις και δε μοχθήσεις και η “νοικοκυροσύνη” είναι ακριβώς το αντίθετο αυτής της λογικής ... είναι η λογική του μίζερου, πονηρού και τεμπέλη δούλου που προτίμησε να κρύψει το τάλαντο για να το αποδώσει όπως ακριβώς το πήρε στον κύριο του ... ποιος μπλέκει σε μπελάδες θα σκέφτηκε ο τύπος ... για να αποπεμφεί όμως στη συνέχεια και σωστά από τον κύριο του, γιατί δεν ήταν άξιος να διαχειριστεί αυτό που του “χαρίστηκε”. Ποιοι ανταμείφτηκαν, μα αυτοί που πολλαπλασίασαν τα τάλαντα που τους εμπιστεύτηκε ο κύριος τους και δε τα “έθαψαν” κυριολεκτικά και μεταφορικά, το αντίθετο “επένδυσαν” σε κόπο ... ρίσκαραν για μια πλούσια “σοδειά” που πολλαπλασίασε τελικά τα “τάλαντα”.
“Τάλαντα” είναι η πόλη μας ... “κύριος” είμαστε όλοι εμείς και “δούλοι” αυτοί στους οποίους εμπιστευόμαστε τα τάλαντα ... και τα τάλαντα δε τα δίνουμε για να τα θάψουν αλλά για να τα αυγατίσουν ... και δε θα τα αυγατίσουν χωρίς στόχο και στρατηγική για την ανάπτυξη, χωρίς ρίσκα και μόχθο.
Δε ξέρω αν θυμάστε αυτό το όμορφο τραγουδάκι.
- παίζουμε κρυφτό ;
- ναι.
- αν σε βρω τι θα κερδίσω ;
- θα σε φιλήσω.
- και αν δε σε βρω ;
- θα είμαι στη ντουλάπα !
Κάπως έτσι έχω την εντύπωση ότι βλέπουν την ανάπτυξη οι φερέλπιδες “δούλοι” της πόλης μας ... μια γλυκιά ύπαρξη που της αρέσει να παίζει κρυφτούλι μαζί μας ... αλλά μεταξύ μας ... όλα είναι μιλημένα, θα μας περιμένει στη ντουλάπα !
Αμ δε ... η ανάπτυξη θέλει όραμα, βούληση, μεθοδικότητα, σχεδιασμό, πραγματισμό, μακριά από ιδεοληψίες και αγκυλώσεις.
Η ανάπτυξη θέλει στρατηγικό στόχο με το αντίστοιχο πολιτικό υπόβαθρο. Γιατί αν δεν υπάρχει στρατηγικός και πολιτικός στόχος, μοιραία δυναμικό και πόροι θα εξαντληθούν γρήγορα και χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Πρέπει επιτέλους να μας πουν … ποια πόλη θα έχουμε αύριο ... ένα πρότυπο κέντρο αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής ... θα είναι η πόλη μας τουριστικός προορισμός ... διαμετακομιστικός κόμβος ή δε ξέρω και εγώ τι άλλο. Ένα είναι σίγουρο, δε μπορεί να είναι από όλα.
Βέβαια όλα αυτά προς τα κάτω διακλαδίζονται με σχεδιασμό των επιμέρους τακτικών στόχων. Αν αποφασίσουμε να γίνουμε ένα πρότυπο κέντρο αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, πρέπει να βάλουμε αντίστοιχους τακτικούς στόχους, όπως για παράδειγμα τη δημιουργία ενός μηχανισμού πιστοποίησης αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων ... αν επιλέξουμε να είμαστε τουριστικός προορισμός πρέπει να “διεκδικήσουμε” την ανέγερση και νέων ξενοδοχειακών μονάδων ... και πάει λέγοντας.
Μέλημα μας οι όποιες επενδύσεις να μη μετατραπούν σε μηχανισμούς απομύζησης και μεταφοράς του συνόλου του τοπικά παραγόμενου πλούτου αλλού. Δε μπορεί να παραβλέπουμε το γεγονός ότι η βάση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας είναι η μικρή και μεσαία επιχείρηση, το μικρό εμπορικό, το μικρό γραφείο. Άρα δε μπορεί να είναι ευπρόσδεκτη μια οποιαδήποτε επένδυση, αν δεν εκτιμηθεί το αποτέλεσμα της. Λχ εμείς σε ένα πολυκατάστημα που με τη λειτουργία του θα κλείσει δεκάδες μικρομάγαζα, θα του ανοίξουμε διάπλατα την πόρτα ; Αντίστοιχα δε μπορεί να είναι ευπρόσδεκτη μια ξενοδοχειακή μονάδα “all including” ... θα είναι όμως ευπρόσδεκτη μια ξενοδοχειακή μονάδα συνδεμένη με την τοπική αγορά (με συμβάσεις προμηθειών, υπηρεσιών μετακίνησης, κλπ). Μια τέτοια μονάδα δεν πρέπει να την περιμένουμε ... το αντίθετο πρέπει να τη “διεκδικήσουμε” και σε σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα.
Μιλάμε για στρατηγικό στόχο και στρατηγική της ανάπτυξης ... και αυτά απαιτούν πολιτική και επιστημονική τεκμηρίωση, δεν είναι εκθέσεις ιδεών, ένας κατάλογος επιθυμιών. Εντάξει να γίνουμε τόπος τουριστικού προορισμού ... ποιοι λόγοι συνηγορούν και στηρίζουν αυτή την επιλογή ... τι πρέπει να κάνουμε για να πετύχουμε το σκοπό αυτό ... ποιες πηγές και δυνατότητες χρηματοδότησης έχουμε... ποιους μηχανισμούς συγκρότησης, προώθησης και διαχείρισης των σχετικών προτάσεων έχουμε ... ποιοί τρίτοι και με ποιους όρους θα εμπλακούν σε αυτή την προσπάθεια ... υπάρχει ή όχι ευνοϊκό νομικό πλαίσιο ... και να ‘χαμε να λέγαμε.
Γιατί ΕΝΑΣ στρατηγικός στόχος .. γιατί έχουμε περιορισμένα μέσα και πόρους και δε μπορούμε να διαχειριστούμε πολλούς και ισοβαρείς στόχους ταυτόχρονα ... ο ένας και μοναδικός στόχος θα μας επιτρέψει να τον διεκδικήσουμε με κάποιες αξιώσεις ... είναι μάλιστα εφικτό η επιλογή του στρατηγικού στόχου μας, να συμπαρασύρει και άλλους τομείς της οικονομίας, αν η επιλογή και περιγραφή του γίνει με ευρύτερα κριτήρια και πέρα από μια “τυπική” αναφορά, αν “ανακαλύψουμε” συνέργιες του και με άλλους στόχους και τους εντάξουμε στη συνολική αναπτυξιακή στρατηγική μας ... περιπίπτοντος η ιστορία έχει πολλά να διδάξει για τη “στρατηγική” και πως τα ίδια δεδομένα μπορούν να αποκτήσουν “εκθετική” δυναμική αν ιεραρχηθούν και αξιοποιηθούν σωστά ... ή να εξανεμιστούν αν δεν κουβαλάμε μυαλό. Στρατηγικός στόχος, τακτικοί στόχοι και μεθοδολογία είναι οι προϋποθέσεις επιτυχίας ... και όχι βέβαια οι κάθε είδους αερολογίες και εκθέσεις ιδεών και αυτά τα ... να φύγουν “αυτοί” να έρθουν οι “άλλοι” ... και μετά τι ... να φύγουν σε πέντε χρόνια οι “άλλοι” και να έρθουν “κάποιοι άλλοι” ... ιπι-ιπι-ασαμε τι καλά περάσαμε ... να τραγούδανε οι “άλλοι” ... ιπι-ιπι-ουμε σας ευχαριστούμε ... να τραγουδάμε εμείς ... να σοβαρευτούμε επιτέλους.
Στρατηγικός, τακτικοί στόχοι και μεθοδολογία ... αν αποφασίσεις να πας με το φίλο σου για καφέ στη Θεσσαλονίκη και ξεκινήσετε μαζί, αλλά εσύ επιλέξεις να πας μέσω Κοζάνης ... αυτός θα γυρνάει έχοντας πιει τον καφέ του και εσύ δεν θα έχεις φτάσει ακόμα ... και αν σου περισσέψουν λεφτά για καφέ, αφού θα τα έχεις ξοδέψει όλα στη βενζίνη.
Και βέβαια ένα άθροισμα τακτικών στόχων δε συνεπάγεται στρατηγική ... είναι η συνταγή διάχυσης και κατασπατάλησης της όποιας δυναμικής μας ... και στα άλλα θέματα δε θα κάνουμε τίποτα θα αναρωτηθεί κάποιος ... ναι αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία ... εδώ μιλάμε για την “κύρια αντίθεση” που πρέπει να διαχειριστούμε και η “λύση” αυτής της αντίθεσης θα πάει μπροστά την κοινωνία.
Στη διαμόρφωση του καθορισμού στρατηγικού στόχου και της αναπτυξιακής στρατηγικής όλοι έχουμε λόγο και ρόλο ... πρέπει εμείς πρωταρχικά να εκτιμήσουμε ποιος έχει τη δυνατότητα και τη συγκρότηση να τα προσφέρει ... να τον επιβραβεύσουμε και να εκμαιεύσουμε αυτή τη δυναμική του.
Και ας μας πει στο τέλος κάποιος ... γιατί στην ευχή έκλεισε η αναπτυξιακή του δήμου, το καλύτερο εργαλείο σε όλη αυτή τη προσπάθεια ... τώρα ποιος θα σηκώσει το βάρος του συντονισμού ... δυστυχώς κάποιοι την “παρεξήγησαν” και την είδαν ως ευκαιρία “προσωπικής ανάπτυξης” και όχι ως εργαλείο για την πραγματική ανάπτυξη.
Α ... και ας μη ψάχνουμε την επομένη των εκλογών στη ντουλάπα ... η “ανάπτυξη” θα τα έχει βρει ήδη με άλλον, αν δεν κρίνουμε και αποφασίσουμε σωστά !
