Το Σάββατο 5 Απριλίου (του Ακαθίστου) τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Λουκά του Ιατρού της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας πολυαρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου. Συλλειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Κίτρους κ. Γεώργιος, Σμύρνης κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος χοροστάτησε στον Όρθρο, Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος, οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Λαρίσης κ. Μωυσής (Πατριαρχείου Αντιοχείας), Αλμωπίας κ. Στέφανος και ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και το θείο Λόγο. Επίσης παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Γέρων Καισσαρείας κ. Θεοφύλακτος, Ξάνθης κ. Παντελεήμων, Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος και οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Αμορίου κ. Νικηφόρος και Ρηγίου κ. Ειρηναίος.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας έγινε το 40νθήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού κτίτορος και καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Παντελεήμονος Κορφιωτάκη, κατά το οποίο προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ξάνθης κ. Παντελεήμων και έλαβαν μέρος άπαντες οι παρευρισκόμενοι Αρχιερείς, ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γέρων Καισσαρείας κ. Θεοφύλακτος μετέφερε τις ευχές του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου.
Ακολούθησε τρισάγιο στο κοιμητήριο της Μονής από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σμύρνης κ. Βαρθολομαίο.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου Βεροίας κ. Παντελεήμονος
«Καί τό ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεάς γενεῶν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν».
Σάββατο τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου καί κατά τήν ἡμέρα αὐτή, κατά τήν ὁποία οἱ ἅγιοι καί θεοφόροι Πατέρες ὅρισαν νά ὑμνοῦμε τήν ἀνύμφευτη Νύμφη, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, γιά ὅσα θαυμαστά καί σωτήρια ἐπιτέλεσε χάριν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί ἰδιαιτέρως χάριν τοῦ εὐσεβοῦς Γένους μας, ὅρισαν νά ἀκοῦμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τόν δικό της μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο ὕμνο, ἐνώπιον τῆς συγγενοῦς της Ἐλισάβετ, ἀφοῦ ἔλαβε ἀπό τόν ἀρχάγγελο Γαβιήλ τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς θείας ἐπιλογῆς της ὡς συνεργοῦ στό ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας.
Μεγαλύνει ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος τόν Κύριο, διότι «ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ», ἀλλά καί διότι τό ἔλεος καί ἡ ἀγάπη του καλύπτουν ὅσους τόν σέβονται καί τόν εὐλαβοῦνται σέ κάθε γενεά.
«Καί τό ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεάς γενεῶν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν».
Tό ἔλεος καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ κάλυπτε σέ ὅλη του τή ζωή καί τόν μακαριστό καθηγούμενο καί κτίτορα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Παναγίας Δοβρᾶ Ἀρχιμανδρίτη Παντελεήμονα, τοῦ ὁποίου τελοῦμε σήμερα τό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο.
Καί δέν ἦταν δυνατόν νά συμβεῖ διαφορετικά, καθώς ὁ ἀείμνηστος Γέροντας ἀγάπησε τόν Θεό ἀπό τά νεανικά του χρόνια καί τοῦ προσέφερε τήν καρδιά του, ἡ ὁποία ἦταν συντονισμένη στούς παλμούς τῆς δικῆς του ἀγάπης. Τοῦ προσέφερε τή θέλησή του, βαδίζοντας πάντοτε σύμφωνα μέ τό θέλημά του. Τοῦ προσέφερε τήν ὑπακοή καί τήν ἀφοσίωσή του, ὑπομένοντας τή δοκιμασία τῆς δύσκολης καί ὀδυνηρῆς ἀσθενείας, ἡ ὁποία ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά τόν ἐπισκεφθεῖ πολύ νωρίς.
Καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τόν ἐλέησε, προετοιμάζοντάς τον γιά τήν ὁλοκληρωτική ἀφιέρωση σέ Ἐκεῖνον καί στό ἔργο του, ἐνῶ ὁ σκόλοψ τῆς σαρκός, γιά τόν ὁποῖο ὁ μακαριστός Γέροντας δέν διαμαρτυρόταν ποτέ καί ἴσως οὔτε κἄν ζητοῦσε ἀπό τόν Θεό νά τόν ἀπαλλάξει, ἀπεδείκνυε τή δύναμη τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία «ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται».
Ἡ ψυχῇ τε καί σώματι ἀφιέρωσή του στόν Θεό, γιά τήν ὁποία μυστικά τόν ἐνεθάρρυνε ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἔγινε πράξη μέ τή μοναχική του κουρά, στό σπήλαιο τῶν ὁσίων Πατέρων, Διονυσίου τοῦ ρήτορος καί Μητροφάνους, στή Μικρή Ἁγία Ἄννα, καί μέ τήν εἴσοδό του στά ἐνδότερα τοῦ καταπετάσματος, ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, προκειμένου νά ἀναστήσει καί πάλι μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τήν ἱστορική καί μαρτυρική Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, στήν ὁποία τόν εἶχε καλέσει σέ ἀνύποπτο χρόνο ἡ Ἔφορος καί προστάτις της.
Ἀφιερώθηκε ψυχῇ τε καί σώματι στήν ἀνακαίνιση καί ἀνάδειξη τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ τόπου σέ τόπο προσευχῆς καί ἀσκήσεως γιά τούς πατέρες, παλαιοτέρους καί νεωτέρους, οἱ ὁποῖοι ἐγκαταβίωσαν στήν Ἱερά αὐτή Μονή, ἀλλά καί σέ ὄαση πνευματική τόσο γιά τούς ἑκατοντάδες εὐλαβεῖς προσκυνητές πού συνέρρεαν στή χάρη τῆς Παναγίας καί τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, βρίσκοντας συγχρόνως καί τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τους στό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως, τό ὁποῖο διακονοῦσε αὐτοθυσιαστικά ὁ ἀείμνηστος Γέροντας, ἀνοίγοντας στούς ἀνθρώπους τή θύρα τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ, ὅσο καί γιά τά ἑκατοντάδες παιδιά καί νέους πού φιλοξενοῦσε ἡ Ἱερά μας Μητρόπολη στούς χώρους τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς.
Προσέφερε τόν ἑαυτό του ὁ ἀείμνηστος Καθηγούμενος ἀλλά καί ὅλη τή μεγάλη πατρική του περιουσία γιά τήν παλαίφατη αὐτή Μονή καί δέν ἔπαυσε νά ἀγωνίζεται καί νά ἀγωνιᾶ γι᾽ αὐτήν καί τούς πατέρες τῆς Ἱερᾶς Ἀδελφότητος μέχρι τήν τελευταία στιγμή τῆς ζωῆς του.
Γι᾽ αὐτό καί δέν ὑπολόγισε τήν ἀσθένεια πού τόν ἐπισκέφθηκε καί πάλι πρίν ἀπό λίγα χρόνια. Τήν ἀντιμετώπισε πρᾶος καί ἡσύχιος, ὅπως πάντα, ὡς θέλημα Θεοῦ καί ὡς δοκιμασία τῆς ἀγάπης του. Προετοίμαζε τόν ἑαυτό του καί ὅλους μας ὄχι γιά τό τέλος τῆς ζωῆς του πού αἰσθανόταν ὅτι πλησίαζε ἀλλά γιά τή μεγάλη συνάντηση μέ Ἐκεῖνον πού ἀγάπησε, ἀκολούθησε καί διακόνησε ἐκ νεότητός του, Ἐκείνου τά δικαιώματά τοῦ ὁποίου «οὐκ ἐπελάθετο» καί τό ἔλεος ἐκζητοῦσε πάντοτε.
Ἡ κοίμηση του πρίν ἀπό σαράντα ἡμέρες ἔφερε γιά ὅλους μας νωρίτερα τό πένθος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἔφερε ὅμως συγχρόνως ἐγγύτερα στίς ψυχές μας καί «τό φαιδρόν τῆς Ἀναστάσεως μήνυμα».
Ἡ ἀγάπη καί οἱ λόγοι παρηγορίας μέ τούς ὁποίους ἀρχιερεῖς, κληρικοί καί λαϊκοί ἀδελφοί μας, γνωστοί καί ἄγνωστοι κάποιες φορές, ἐξέφρασαν τά αἰσθήματα τῆς ἀγάπης, σεβασμοῦ καί τιμῆς πρός τόν ἀείμνηστο καθηγούμενο τῆς Μονῆς μας, ἀλλά καί ὅσοι αἰσθάνθηκαν μυστικά μέσα στήν ψυχή τους κάποια πληροφορία καί τήν μοιράσθηκαν μαζί μας, ἐνισχύουν τή βεβαιότητά μας, ὅτι τό ἔλεος τοῦ Κυρίου πού τόν «κατεδίωξε πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς» του, ἔχει τάξει ἤδη τήν ψυχή του στούς κόλπους τοῦ οὐρανίου Πατρός.
Ὁ ἀείμνηστος π. Παντελεήμων ἦταν ἕνας πραγματικός μοναχός, πού ὄντας νεκρός γιά τόν κόσμο εἶχε νικήσει μέσα του τόν θάνατο. Γι᾽ αὐτό καί ἡ παρουσία του ἦταν φωτεινή, ἡ ταπείνωσή του ἀνεπιτήδευτη καί τό πρόσωπό του ἀντανακλοῦσε τό φῶς τῆς ἀγγελικῆς του ψυχῆς, τό φῶς τό ὁποῖο πιστεύουμε καί ἐλπίζουμε ὅτι ἀπολαμβάνει στήν πληρότητά του τώρα, ἀναπαυόμενος κοντά στόν Θεό, δεόμενος καί γιά ὅλους ἐμᾶς πού συνεχίζουμε τόν ἀγώνα μας ἐπί γῆς, ὥστε νά τύχουμε καί ἐμεῖς τοῦ θείου ἐλέους.
Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή του! Καλή συνάντηση, παιδί μου.
