Με βλέμμα
«σπίτι αδειανό» με κοιτούσε.
Μαγείρευα
και ήταν όλα έτοιμα για το δείπνο.
Ένα διάλλειμα χαράς θα ήταν.
Ξαφνικά όμως ακούω το κουδούνι της πόρτας.
-Ποιος είναι;
Η αγάπη
που γύρισε από τη θάλασσα.
Έκλαιγε που την αρραβώνιασαν.
Απογοητευμένοι
φύγαν γι` αυτό οι καλεσμένοι ποιητές
και άφησαν το τραπέζι και την πόλη άδεια.
Οι λέξεις δεν θα γιορτάσουν φαίνεται.
Μονάχα κάτι γυναίκες
απήγγειλαν απ` τα μπαλκόνια
στίχους ερωτικούς.
Φαίνεται
θα μοιρασθούν μερίδια ευαισθησίας
πηγαίνοντας στον Ιούλιο όπως ακούγεται...
Γιάννης Ναζλίδης
29 Μαρτίου 2025
