Tου Ιερέως Παναγιώτου Σ. Χαλκιά
Σήμερα ο άνθρωπος, φίλοι αναγνώστες, έχει μεγάλη ανάγκη από νοηματικούς ηγέτες, από οδηγούς και αρχηγούς, οι οποίοι να φωτίζουν τη σκέψη του, να του πουν την αλήθεια και να του δείξουν τον ίσιο δρόμο του καθήκοντος, της ευθύνης και του προορισμού. Γιατί η πλάνη και το ψεύδος, η υποκρισία και η δημαγωγία, η ιδιοτέλεια και η υστεροβουλία, έχουν παρασύρει τον άνθρωπο στον κατήφορο της αυτοδιάλυσης και της αυτοκαταστροφής. Ο ψυχικός κόσμος του σημερινού ανθρώπου αποτελεί πεδίο διασταύρωσης και σύγκρουσης πολλών λαθροβίων και απίθανων ιδεών.
Παρατηρείται μεγάλη συμφόρηση θεωριών και αντιλήψεων και, αλλοίμονον αν δεν υπάρχει… τροχονόμος! Ο άνθρωπος αγνοεί την αλήθεια, παρασύρεται από τα φαινόμενα, υποκύπτει στο συρμό και παραδίνεται στο μηδενισμό. Το σπουδαιότερο σύμπτωμα της κατάστασης αυτής είναι το υ π α ρ ξ ι α κ ό κ ε ν ό του ανθρώπου, δηλ. η απουσία σκοπού και η έλλειψη νοήματος στη ζωή.
Λείπει το μεταφυσικό στοιχείο και ο σκοπός της ύπαρξης. Παρ’ όλη την αφθονία των υλικών αγαθών και των ανέσεων, ο άνθρωπος μέσα του αισθάνεται ανία και πλήξη. Προ 95 περίπου ετών, ο πολύς Φρόϋντ έλεγε και οι οπαδοί του επίστευαν, ότι αυτό το κενό, που εκείνος ονόμαζε νεύρωση, προέρχεται από την «σεξουαλική αποστέρηση» του ανθρώπου, δηλ. από την απώθηση και καταπίεση της γενετησίου ορμής.
Η σύγχρονη, όμως, ψυχολογία (αλλά και η υγιής της εποχής εκείνης), αποδεικνύει ότι η νεύρωση δεν προέρχεται από την σεξουαλική υποστέρηση, αλλά από τον μεταφυσικό υποσιτισμό του ανθρώπου. Είναι το κείμενο της πίστης, η απουσία του Θεού από την ψυχή και τη ζωή του ανθρώπου. Είναι η έλλειψη υψηλού σκοπού και μεγάλου νοήματος στη ζωή του ανθρώπου.
Ο σύγχρονος άνθρωπος κατέχει και απολαμβάνει αφθονία αγαθών. Και όμως, ο άνθρωπος αυτός είναι κατά βάθος έρημος και μόνος, φτωχός και νηστικός, δυστυχής και δειλός… Γιατί; Γιατί του λείπει ο Θεός… Την τραγική αυτή κατάσταση διερμηνεύει ωραία ο Έλληνας ποιητής και πεζογράφος Κώστας Ουράνης (1890-1953) στο κατώτερο ποίημα του:
Στις φλάντρες τις ομιχλερές και τα λαμπρά Παρίσια,
στο φωτεινό το Βόσπορο, στην πένθινη Αγγλία,
στις γαλανές ελβετικές λίμνες, στις χιονισμένες στις Άλπεις
και στη φλογερή ασύγκριτη Ισπανία,
σε όλα τα εξωτικά και πλάνα μέρη,
όπου το κουρασμένο σέρνεται το βήμα του ανθρώπου,
έχω κι εγώ την νιότη μου ολάκερη γυρίσει…
Μα η πλήξη πάντα ανήλεη με έχει ακολουθήσει…
Γιατί σ΄ αυτή την άσκοπη, πλανητική ζωή μου,
χλωμή, η ψυχή μου και άρρωστη ταξίδευε μαζί μου…
Το ανώτερο κενό, φίλοι αναγνώστες, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν διάφοροι θεατρίνοι της επιστήμης και της πολιτικής, της φιλοσοφίας, της τέχνης και της κουλτούρας, ρίχνοντας στο ψυχικό κενό του ανθρώπου διάφορα «μπάζα» από ερείπια και χαλάσματα του παρελθόντος. Οργανωμένα αθεϊστικά και υλιστικά συστήματα, με αρχηγούς και εκπρόσωπους ανθρώπους της απιστίας και του ξεπεσμού, «ών ο Θεός η κοιλία», προσφέρουν στον ανύποπτο και απλοϊκό κόσμο μία ειδωλολατρική πίστη, μια πρωτόγονη ηθικολογία, καταβάλλουν την κοινωνία σε μάζα και αγέλη...
Σεξ και πορνό, αναρχία και βία, ναρκωτικά και αλκοολισμός, χαρτοπαιξία και εκφυλισμός αποτελούν τα νέα ψυχοκτόνα και θεοκτόνα όπλα του υλισμού. Είναι ανάγκη να ξυπνήσουν όλοι οι υπεύθυνοι ηγέτες και να καταδιώξουν τους φαύλους και κακοποιούς. Μαρξιστές και μασσώνοι, χιλιαστές και μηδενιστές, μασκοφόροι και λαθρέμποροι της θρησκείας, της επιστήμης και της αλήθειας, πλαστογράφοι της ηθικής, του δικαίου και του ωραίου, υποσκάπτουν τα θεμέλια της κοινωνίας και επιβάλλουν στον ανύποπτο άνθρωπο την πλέον στιγμή και πνευματική δικτατορία.
Προς τινά, λοιπόν, επελευσόμεθα; Προς αυτούς; Μα αυτοί όλοι τους είναι χρεοκοπημένοι και ξεπεσμένοι ναυαγοί και αποστάτες.
«Εν υστέροις καιροίς, οι άνθρωποι αποστήσονται της πίστεως, προσέχοντας πνεύμασι, πλάνοις και διδασκαλίας δαιμονίων. Έσονται οι άνθρωποι, φίλαυτοι και φιλάργυροι, αλαζόνες και υπερήφανοι, προδόται και βλάσφημοι, έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής κρυμμένον». (Απ. Παύλος)
Ποιόν θα ακολουθήσουμε; Κανένα απολύτως. Θα τους διώξουμε όλους και θα τους καταπολεμήσουμε όλους. Και, «τρέχοντες δί υπομονής τον προκείμενον ημίν αγώνα, και αφορώντες εις τον της πίστεως Αρχηγόν και τελειωτήν Ιησού». (Εβρ. 12,2), Θα παραμείνουμε πιστά μέλη της Εκκλησίας, γνήσια τέκνα της Ορθοδοξίας, πιστοί μαθητές του Κυρίου Παντοκράτορος, ο Οποίος είναι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή.
