Του Τάσου Βασιάδη
Η καινούργια χρονιά ξεκίνησε και προχωρά, με την εορταστική ατμόσφαιρα, τις ανταλλαγές των ευχών και τις χαρούμενες στιγμές των ημερών, να κυριαρχούν στην γενικότερη αίσθηση.
Με τις ημέρες όμως που διαβαίνουν όλα αυτά τα χαρούμενα συναισθήματα των εορτών, αναπόφευκτα ανακόπτονται από την αμείλικτη πραγματικότητα, με τα σοβαρά προβλήματα του τόπου να είναι πάντα υπαρκτά, επίκαιρα και πιεστικά.
Τα μείζονα εθνικά θέματα, η ανεξέλεγκτη ακρίβεια στα βασικά προϊόντα που εξακολουθεί να πλήττει τα εισοδήματα των πολιτών και τα κοινωνικά προβλήματα που λαμβάνουν όλο και περισσότερο χαρακτηριστικά ανθρωπιστικής κρίσης, αποτελούν και τους οδοδείκτες μέσω των οποίων προβλέπεται η γενικότερη πορεία στον νέο χρόνο.
Κορυφαίας σημασίας κοινωνικό ζήτημα και την νέα χρονιά, αποτελεί η Υγεία που εξακολουθεί να διάγει μια περίοδο που εύλογα χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα προβληματική, σε σχέση με όσες έχουν βιώσει μέχρι τώρα η Ιατρική Κοινότητα και γενικότερα η κοινωνία των πολιτών, από πολλά χρόνια.
Η καινούργια χρονιά οδεύει καθώς χαρακτηρίζεται από τις πολιτικές, οι οποίες υποβαθμίζουν σημαντικά την ιατρική απασχόληση όπως αυτή λειτουργούσε και εξυπηρετούσε τις ανάγκες περίθαλψης των πολιτών, τα προηγούμενα χρόνια.
Ο νέος χρόνος που ήδη προχωρεί χαρακτηρίζεται από την απουσία προσέγγισης και δρομολόγησης βιώσιμων λύσεων στα μεγάλα προβλήματα που χαρακτηρίζουν την περίθαλψη των πολιτών και επιφέρουν την εμφανή υποβάθμιση του υφιστάμενου συστήματος υγείας.
Αυτή η έλλειψη που εξακολουθεί να είναι εμφανής και μετά την αυγή του νέου χρόνου, συνεχίζει να οδηγεί συστηματικά τους νέους κυρίως Ιατρούς που αντιμετωπίζουν το ζοφερό φάσμα της ανεργίας και την περιφρονητική υποβάθμιση τους, παρά τα ατέλειωτα και επίπονα χρόνια σπουδών, ειδικοτήτων και εξειδικεύσεων, σε άλλες χώρες προς αναζήτηση αξιοπρεπών συνθηκών απασχόλησης.
Αποτέλεσμα αυτής της φυγής επιστημόνων, είναι η χώρα μας να εξακολουθεί να καταγράφει τον μεγαλύτερο αναλογικά αριθμό μεταναστών Ιατρών σε όλη την Ευρώπη.
Με τους ανάλγητους νομοθετικούς πειραματισμούς και τις αιφνιδιαστικές διοικητικές αποφάσεις για το μείζον κοινωνικό ζήτημα της Υγείας, όπως η απόφαση της τελευταίας στιγμής από την διοίκηση του ΕΟΠΥΥ για τα ιατρικά ραντεβού, εξακολουθεί να επιβεβαιώνεται ότι η ιατρική περίθαλψη των πολιτών κινείται σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, με στόχο την δημιουργία πλεονασμάτων μέσω της μείωσης των δημοσίων δαπανών για το υπέρτατο αγαθό του ανθρώπου.
Έτσι και με το ξεκίνημα του νέου χρόνου εξακολουθούν να κινούνται σε απροκάλυπτα χαμηλό επίπεδο οι λειτουργικές δαπάνες των δημόσιων νοσοκομείων, να καθηλώνονται οι μισθοί και να βραδύνεται η έγκαιρη πληρωμή των εφημεριών και υπερωριών του προσωπικού.
Αυτή η κατάσταση σε συνδυασμό με τις συνεχώς υποβαθμιζόμενες συνθήκες εργασίας, αναγάγουν σε ηρωισμό την ευσυνείδητη άσκηση του καθήκοντος, προκειμένου να λειτουργούν με στοιχειώδη επάρκεια τα δημόσια νοσοκομεία.
Το νέο έτος βρήκε να παραμένει το επισφαλές καθεστώς απασχόλησης των επικουρικών ιατρών που ενώ είναι απολύτως αναγκαίοι για το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, έχουν περιέλθει σε μια ανάλγητη ομηρία παντελώς ανεπίτρεπτη για ειδικευμένους επιστήμονες.
Εν κατακλείδι η καινούργια χρονιά βρίσκει τα δημόσια νοσοκομεία σε συνθήκες γενικής υποβάθμισης κάτω από το βάρος της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης.
Σε ανάλογες συνθήκες αναγκάζεται και στην καινούργια χρονιά να πορευτεί η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Ο νέος χρόνος βρίσκει τα Κέντρα Υγείας υποβαθμισμένα και υποστελεχωμένα κατά εντελώς αναντίστοιχο για την περίθαλψη των πολιτών τρόπο, ενώ παρακολουθεί ανεκπλήρωτα τα οράματα των θνησιγενών, υποστελεχωμένων και ανεπαρκών ΤΟΜΥ, παράλληλα με την πλήρως αποτυχημένη εφαρμογή του πολλά διαφημιζόμενου Προσωπικού Ιατρού.
Με την καινούργια χρονιά που ήδη κυλάει, οι αυτοαπασχολούμενοι ελευθεροεπαγγελματίες ιατροί βιώνουν την δραματική εξέλιξη της επαγγελματικής τους προοπτικής, με την άδικη φορολογική και ασφαλιστική επέλαση να υπονομεύει την ίδια τους την υπόσταση, ενώ οι συμβάσεις με τον ΕΟΠΥΥ αποδεικνύονται συνεχώς επισφαλείς και μονομερώς αναιρούμενες.
Ταυτόχρονα το «κούρεμα» των χρεών του ΕΟΠΥΥ μέσω του rebate και του claw back, καθώς και η μετακύλιση μεγάλου μέρους της δημόσιας ιατροφαρμακευτικής δαπάνης στους ίδιους τους ασθενείς, δείχνουν το ανάλγητο και προκλητικό πρόσωπο της λογιστικής διαχείρισης που παραμένει αναλλοίωτο και στην νέα χρονιά.
Επί πλέον ο καινούργιος χρόνος παρακολουθεί την εκ μέρους του κράτους επίμονη απόρριψη του αιτήματος για καθιέρωση συλλογικής σύμβασης εργασίας και την προσπάθεια θεσμοθέτησης και επιβολής ενός σαθρού πλαισίου που προβλέπει δραματικές μειώσεις των αμοιβών και αύξηση των υποχρεώσεων των Ιατρών, που εκ των πραγμάτων καθίσταται ανεφάρμοστο και ανενεργές.
Κύριο χαρακτηριστικό όλων αυτών των διαπιστώσεων στον χρόνο που τρέχει, είναι η προκλητική περιφρόνηση των υποχρεώσεων της πολιτείας έναντι της Υγείας των πολιτών και η συνεχώς εκδηλούμενη αντιπαλότητα προς τους Ιατρούς συνολικώς.
Μπροστά σ’ αυτή την πραγματικότητα την οποία όλοι βιώνουν και που εξακολουθεί να καταγράφεται και στην καινούργια χρονιά, ως μόνη διέξοδος προβάλλει η δυναμική και οργανωμένη αντίδραση της κοινωνίας, αλλά και των ίδιων των Ιατρών που σε κάθε Σύστημα Υγείας, παραμένουν η θεμελιακή του βάση.
Στην ιστορική αυτή συγκυρία οι οργανωμένοι κοινωνικοί φορείς επιβάλλεται να αντιδράσουν συστηματικά και δυναμικά, ώστε να ανατραπούν οι αντιιατρικές μεθοδεύσεις που έχουν σαν συνέπεια την δραματική υποβάθμιση της περίθαλψης των πολιτών.
Στην νέα χρονιά που ήδη τρέχει, είναι επιτακτική η διατράνωση της κοινωνικής απαίτησης ότι «η Υγεία των πολιτών πρέπει να σταματήσει να αποτελεί αντικείμενο ανάλγητων λογιστικών πειραματισμών που έχουν ως αποτέλεσμα την βαθιά ανθρωπιστική κρίση για ολόκληρη την κοινωνία».
Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα της νέας χρονιάς, ώστε η Υγεία να καταλάβει την θέση που της αρμόζει, ως το πρωταρχικό κοινωνικό αγαθό.
