Ένας κάτασπρος - χιονισμένος
πίνακας σαν από
ταινία ξεπροβάλλει μπρος τα μάτια μας.
Στην καρδιά αυτού του σκηνικού η φύση
φιλοτέχνησε για αιώνες τώρα ένα απίθανο ζωγραφικό πίνακα με εικόνες και αισθήσεις.
Μάρτυρες εμείς, αυτής
της πανέμορφης σκηνής συνεχίζουμε
μαγεμένοι να οδοιπορούμε μέσα στο χιονισμένο τοπίο του χειμώνα. Η φύση είναι εδώ άκου τον ψίθυρο της….!
Ξεκινήσαμε χωρίς βιασύνη 6 φίλοι ορειβάτες από
την Ελιά, Κυριακή πρωί στις 7 +30 για ορειβασία κοντά στη γειτονιά μας στην περιοχή του Ξηρολίβαδου, στο όρος
Βέρμιο στην κορυφή Στουρνάρι και για πρώτη φορά στην κορυφή Oδοντόπετρα.
Ανεβαίνουμε τον φιδωτό δρόμο, δρόμος – παγωμένος- θερμοκρασία -4 βαθμοί πνιγμένος στην κυριολεξία από οξιές χειμωνιάτικες
χωρίς φύλλωμα και άλλα βουνίσια δένδρα.
Μετά από μια διαδρομή 30 λεπτών φθάσαμε στο
Ξηρολίβαδο.
Φορτισμένη η πλαγιά του
χωριού από την ιστορία μας υποδέχεται μέσα στο πρωινό, χωρίς καθόλου κίνηση από ανθρώπους και τροχοφόρα .
Τα τελευταία χρόνια έχουν
χτιστεί και μερικά πέτρινα σπίτια σημάδι ευημερίας. Παλιά έχτιζαν τις πέτρες
γιατί μόνο πέτρες είχαν, τις έκοβαν, τις μετέφεραν με μουλάρια, σιγά – σιγά τις
πελεκούσαν και όταν είχε καλό καιρό την άνοιξη και τα καλοκαίρια συνέχιζαν το κτίσιμο.
Σε γνωστό έγγραφο του
τουρκικού ιεροδικείου της Βέροιας το Ξηρολίβαδο μνημονεύεται πολλές φορές από το
1640.
Οι Τούρκοι περιστασιακά το
αποκαλούσαν Ουζούντζιοβα ή και Άνω Ουζουντζά. Ο περίφημος Γάλλος περιηγητής
Μπουκαμβίλ που πέρασε από το τότε κατεστραμμένο χωριό το 1806 αναφέρεται για το
όρος Ξηρολίβαδο και για το χωριό που
ήταν κτισμένο σε μια κοιλάδα 4 λευγών κατοικημένο από Τούρκους κονιάρηδες.
Το χωριό με το ίδιο όνομα αναφέρεται και σε
δημοτικά τραγούδια, όπως σε ένα που εξιστορεί εκστρατεία του περίφημου
Νικοτσάρα.
Οι κάτοικοι συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821.
Σπουδαίος αγωνιστής ήταν ο
Απόστολος ( Λιόλιος) Ξηρολιβαδιώτης γαμπρός του Μάρκου Μπότσαρη καθώς παντρεύτηκε
την αδελφή του Δέσπω.
Μετά την καταστροφή της
Νάουσας το 1822. Τα στρατεύματα του
Εμπού Λουμπούτ, επιδόθηκαν σε συστηματική καταστροφή των χωριών του Βέρμιου
μεταξύ των οποίων και το Ξηρολίβαδο.
Όσοι γλίτωσαν από τον άγριο
θάνατο σύρθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.
Έτσι όταν οι πρόγονοι των
σημερινών βλαχόφωνων κατοίκων εγκαταστάθηκαν στο Ξηρολίβαδο, ο παλιότερος
οικισμός ήταν έρημος και ερειπωμένος.
Το όνομα Ξηρολίβαδο διατήρησαν
και οι κτηνοτρόφοι μετά την εγκατάσταση τους στο Βέρμιο, προερχόμενοι από τα
βλαχοχώρια της Πίνδου.
Με το που αφήσαμε τα
αυτοκίνητα το τοπίο χειμωνιάτικο – το κρύο έντονο - και χωρίς να το καταλάβουμε γρήγορα βρεθήκαμε
μέσα σε πυκνό δάσος.
Ντυμένοι με ζεστά ρούχα σε
ένα μονοπάτι από ψηλές οξιές ορειβατούμε
απαλά σε αυτή την ηρεμία της φύσης.
Το μονοπάτι ανεβαίνει ομαλά
μέσα από δάσος βελανιδιάς, πεσμένα φύλλα και απόλυτη ησυχία, τώρα ένα παγωμένο
αεράκι μας ακολουθεί αθόρυβα.
Ανεβαίνοντας ψηλότερα συναντάμε
και τα πρώτα χιόνια.
Η εικόνα που απλώνεται γύρω
μας διαφέρει ελάχιστα από τους πρώτους οδοιπόρους βλάχους που ήρθαν από τα
Γρεβενά το 1840.
Σταματώ, αφουγκράζομαι την
ησυχία του δάσους. Μόλις που ακούγεται ο αέρας, σβήνω την αναπνοή μου, χαλαρώνω
το σώμα και τις αισθήσεις μου και αφήνομαι. έστω για λίγα λεπτά.
Νυχτοπερπατήματα άγριας
ζωής άφησαν τα σημάδια τους πάνω στο χιονισμένο μονοπάτι.
Η ώρα περνά γρήγορα στην
αγκαλιά της γοητευτικής φύσης. Χρώματα
φωτεινά σκιές που αλλάζουν κάθε στιγμή,
δεν μας αφήνουν περιθώρια να αναλογισθούμε την φρεσκάδα της ημέρας.
Τώρα μονοπάτι ανηφορικό
μόνοι εμείς και η ησυχία του δάσους, βελανιδιές και οξιές.
Παντού το λευκό που ξεχωρίζει
!...
Οδοιπορούμε για περισσότερο
από 50 λεπτά της ώρας, φτάσαμε σε ξέφωτο γυμνό από δένδρα, μόνο χαμηλή βλάστηση
και χιόνι αρκετό, παγωμένο.. Με την συνοδεία κάποιων πουλιών συνεχίζουμε.
Πήραμε την βουνοπλαγιά με
καθαρό καιρό και χωρίς καθόλου ορειβατικά σημάδια, το πολύ χιόνι μας δυσκολεύει
Ορειβατούμε στην απότομη βουνοπλαγιά
λίγο πριν την κορυφή βαθιές ανάσες βήματα αργά,
σταθερά πλησιάζουμε προς την κορυφή.
Φθάσαμε στην κορυφή, χιονισμένη πανέμορφη !
Θαυμάσουμε την ομορφιά των γύρω βουνοκορφών.
Συνεχίζουμε για την κορυφή
οδοντόπετρα….
Η ανάβαση δύσκολη, εμείς απτόητοι,
συνεχίζουμε.
Ένας χλωμός ήλιος μας οδηγεί απαλά στο χιονισμένο μονοπάτι της επιστροφής, η επιστροφή γίνεται από την άλλη πλευρά της βουνοκορφής.
Μέσα από πυκνό δάσος οξιάς μέσα
στο κάτασπρο χειμωνιάτικο τοπίο συνεχίζουμε την κατάβαση.
Ο γυρισμός τώρα γίνεται από
τον δασικό δρόμο, το κρύο του βουνού καλά κρατεί.
Δεκάδες πουλιά συνεχίζουν
αδιάκοπα την μελωδία τους.
Ο καθαρός αέρας , η αύρα
του πρωινού, τα πανέμορφα δάση, μας χαρίζουν συναισθήματα χαράς και μας υπενθυμίζουν
ότι η φύση είναι εδώ.
Μαγευτική η σημερινή μας
περιπλάνηση σαν μηχανή που σε οδηγεί πίσω στο χρόνο, στην εποχή που το
Ξηρορολίβαδο ήταν σταυροδρόμι καραβανιών
.
Η φύση είναι εδώ αφιερώστε
της λίγο χρόνο για να ακούσετε τον ψίθυρο
της όλες τις ώρες της ημέρας.
Συγχαρητήρια σε όλους Εμάς
!
Επιστροφή στην τσιμεντένια πόλη.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !
Για τους Ορειβάτες Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος
