Του Ιερέως Παναγιώτου Σ. Χαλκιά
Έχει , φίλοι αναγνώστες και ο Χριστιανισμός τα σκάνδαλά του. Το μεγαλύτερο γεγονός της ιστορίας όλων των αιώνων είναι η Γέννηση του Χριστού. Τούτο σημαίνει ότι σε ορισμένο σημείο της παγκόσμιας ιστορίας και σε συγκεκριμένο σημείο της γης, δηλ. προ 2024 χρόνων, επί αυτοκράτορος (Καίσαρος) Ρώμης Αυγούστου, και εις την Βηθλεέμ της Ιουδαίας, με την υπερφυσική συνεργασία μιας γυναίκας ως εκπροσώπου του ανθρώπινου γένους, ο «ποιητής ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων», έλαβε ανθρώπινη μορφή, δηλ. υλικό, ορατό και αισθητό σχήμα όπως ο άνθρωπος.
«Επειδή ο άνθρωπος, ουκ έγνω δια της σοφίας του Θεόν ηυδόκησεν ο Θεός δια της μωρίας του κηρύγματος σώσαι τους πιστεύοντας… (Α! Κορ. 1,21).
Στο σημείο αυτό αξίζει να θυμηθούμε την ομολογία του Μ. Ναπολέοντος, ο οποίος, στο τέλος της ζωής του, είπε τα εξής βαρυσήμαντα: «Ομολογώ ότι το Πρόσωπον του Χριστού είναι μέγα μυστήριον, αλλά το μυστήριον τούτο λύει όλας τα απορίας των άλλων προσώπων. Απόρριψε τον Χριστόν και ο κόσμος αμέσως θα γίνει αίνιγμα φοβερόν. Παραδέξου και πίστεψε εις τον Χριστόν και έχεις αμέσως θαυμάσιαν ερμηνείαν και πλήρη κατανόησιν της ιστορίας, του κόσμου και του ανθρώπου».
Βέβαια, η παραδοχή αυτή απαιτεί μεγάλη ψυχική δύναμη. Γιατί ο Χριστός αποτελεί όχι μόνο μυστήριο αλλά και σκάνδαλον… Όχι μόνο η ενσάρκωση Του, αλλά και η όλη επίγεια ζωή Του, αναστροφή και δράση Του, αποτελούν για τον άνθρωπο ένα σκάνδαλο, «λίθον προσκώμματος και πέτρα σκανδάλου». (Ρωμ. 9,33)
- Πώς ο αχώρητος παντί, εχορήθη ενγαστρί;
- Πώς γεννάται εκ Παρθένου, ο δρακτί έχων την κτίσιν;
- Πως εν φάτνη ανακλίνεται, οστερεώσας τους ουρανούς;
- Πώς κρεμάται επί ξύλου, ο εκ ύδασι την γην κρεμάσας;
- Πώς περιτίθεται στεφάνον, εξ ακάνθων, ο των Αγγέλων Βασιλεύς;
- Πώς κατεδέξατο ράπισμα, ο ελευθερώσας τον Αδάμ;
- Πώς ήλοις προσηλώθη, ο Νύμφιος της Εκκλησίας;
- Πως μπορεί ο άνθρωπος να αντέξει και να αντιμετωπίσει τούτο το σκάνδαλο της ενανθρωπήσεως του Θεού;
- Πώς να κατανοήσει και να ερμηνεύσει το μέγα, το παράδοξον και δυσπαράδεκτον τούτο μυστήριον;
Η ενανθρώπιση του Θεού, η θεμελίωση της Εκκλησίας, η διάδοση του Ευαγγελίου και η επιβίωση του Χριστιανισμού έγιναν με τα πλέον ταπεινά μέσα. Στη παγκόσμια ιστορία καμία θρησκεία δεν αντιμετώπισε τόσο ισχυρές δυνάμεις, όπως η Χριστιανική. Μόνο η χριστιανική θρησκεία ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει και να νικήσεις τις τρεις μεγαλύτερες δυνάμεις της ανθρωπότητας: Την Ιουδαϊκή θρησκεία, την Ελληνική Φιλοσοφία και την Ρωμαϊκη Αυτοκρατορίαν. Την πρώτη υπερπήδησε, την δεύτερη αφομοίωσε και την Τρίτη ανέτρεψε. Ιδού, λοιπόν, και αυτό άλλο σκάνδαλο της ιστορίας…
Ο άνθρωπος ενώπιον αυτό του φαινομένου μένει κατάπληκτος. Πως ο μικρόσωμος και άοπλος Δαβίδ ενίκησε το γιαγοντόσωμο και πάνοπλο Γολιάθ; Η απάντηση έρχεται αμέσως πλήρης, σαφής και επιβλητική: «Πας ο πεσών επί τον λίθον τούτο (Χριστόν), συνθλασθήσεται, εφ΄ον δ΄αν πέσει αυτός λικνήσει αυτόν» (Ματθ. 21,24). Καθένας ο οποίος θα επιτεθεί και θα πέσει επάνω στον ακρογωνιαίο λίθο, τον Χριστό, θα τσακισθεί. Αλλά και εκείνος στον οποίο θα πέσει βαρύς ο λίθος αυτός, θα τον κάνει συντρίμμια και θα τον σκορπίσει σαν σκόνη.
Τι άλλο θα ήθελε ο άνθρωπος για να υπερνικήσει τα «σκάνδαλα» της πίστεως; Πού αλλού υπάρχει τόση αλήθεια και βεβαιότητα, όσο στη χριστιανική πίστη;
Πού αλλού υπάρχει τόση ασφάλεια και εγγύηση, όση πλησίον του Ιησού Χριστού; Πού αλλού θα βρει ο άνθρωπος ανάπαυση του πνεύματός του και λύτρωση της ψυχής του;
Που αλλού υπάρχει τόση ελευθερία και άνεση, τόσο φως και αέρας; Μήπως στον αντίχριστο υλισμό ο οποίος απαιτεί από τους τυφλούς οπαδούς του δουλική υπακοή και πειθαρχία στα σκοτεινά δόγματά του;
Ο ερχομός του Χριστού στον κόσμο εδίχασε, όχι μόνο την ιστορία, αλλά και τον άνθρωπο. Κάθε άνθρωπος, αργά ή γρήγορα οφείλει να πάρει κάποια θέση, θετική ή αρνητική, έναντι του Χριστού. Κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τη δοκιμασία αυτή ή να παραμείνει ουδέτερος. Ο ευαγγελιστής Λουκάς (2,34), το διαπιστώνει και προετοιμάζει κάθε άνθρωπον: «Ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών και εις σημείον αντιλεγόμενον.» Ο δε Παύλος Τον παρουσιάζει ως «Ιουδαίος μεν σκάνδαλον Έλλησι δε μωρίαν.»
Αλλά και αυτός ο Κύριος προειδοποιεί: «Μακάριος ός εάν μη σκανδαλισθεί εν εμοί…». Κατόπιν των ανωτέρω προειδοποιήσεων, ο άνθρωπος αναλαμβάνει μεγάλη ευθύνη. Η επιστήμη, η γνώση, η φιλοσοφία, η δύναμη, η ύλη δεν πρέπει να τον εμποδίσουν στη πορεία του. Έχει καθήκον και ευθύνη να υπερνικήσει όλα τα «σκάνδαλα» και να πιστέψει γνήσια, ειλικρινά και καθαρά στο θαύμα της ενανθρωπήσεως του Θεού. «Ημείς δε το μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν:
Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δικνήουσα,
Χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα.
Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητήται,
Χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί».
Τι άλλο εμείς να προσθέσωμε; Μια ευχήν. Τα γεγονότα που μας έρχονται προμηνύονται δύσκολα και αποκαλυπτικά. Δεν φοβόμαστε, όμως, και δεν ανησυχούμε. Γιατί μέσα σ΄αυτά είναι και ο Ερχόμενος…
Ευλογημένος ο Ερχόμενον, εν ονόματι Κυρίου.
