Στην μνήμη Παύλου Πυρινού

Γράφει η Σοφία Πιστοφίδου-Τσόγκα

Καθηγήτρια Φιλόλογος

«Μακάριος ὅν ἐξελέξω καί προσελάβου, Κύριε»

Άγια Χριστούγεννα, παραμονή της μεγάλης του Χριστού μας εορτής, ο Κύριος σε κάλεσε να ξεκινήσεις το ταξίδι σου, το τελευταίο• να αφήσεις την γη και να εορτάσεις στον ουρανό, στον κόσμο της βασιλείας Του.

Σε κάλεσε και εσύ απάντησες: «Ναι, Κύριε!». Άφησες όλα τα γήινα όπως οι πρώτοι Μαθηταί Του και ακολούθησες.

Και αφέθηκες στα πανάλαφρα χέρια του Αγγέλου σου, που στοργικά σε κράτησαν για το ανέβασμα στον άνω κόσμο, στην ορισμένη θέση σου, στην πρωτινή πατρίδα της ουράνιας αναπαύσεως και αναψυχής. 

Αποχαιρέτησες την λατρευτή σου, πολύδακρυ οικογένεια, έδωσες τις ευχές σου ευλογητικά• και έκλεισες τα μάτια σου παίρνοντας μαζί σου την αγάπη όλων για σένα.

Και «εὐτρεπισμένος», με «τα καλά σου», λουσμένος στα δάκρυα τους και τυλιγμένος γλυκά στο λιβάνι και στα άνθη και στον Βυζαντινό ήχο, και κρατώντας το κεράκι σου ως οδηγό φωτεινό «προς τα άνω», ταπεινή προσφορά σεβασμού προς το θέλημα του Κυρίου, απήλθες, γαλήνιος πια και από την χωμάτινη ταλαιπωρία της ασθενείας σου.

Σε συνοδεύουμε κι εμείς με αγάπη, αδελφικά. Σε ξεπροβοδίζουμε με συγκίνηση δυνατή, σεμνά, σεβαστικά, με τιμή.

Εσένα, τον Παύλο, τον οικογενειάρχη, τον λειτουργό της Παιδείας, τον ένθερμο Πατριώτη, τον ακαταπόνητο και μέχρι τέλους αγωνιστή και υπερασπιστή της υγιούς Γνώσεως, τον επικεφαλής των ευπρεπών πολιτιστικών, πραγματικά, υποθέσεων, τον συνεπή και συνετό διοικητή όσων φορέων ηγήθηκες, τον συμπολίτη τον προσιτό και έμπιστο και υπεύθυνο, τον υποστηρικτή των δικαίων, τον διδάξαντα, και πρακτικά, την «κατανόηση» απέναντι σε δύσκολα «αδιέξοδα», τον σιωπηλό, αθόρυβο ελεήμονα, το πρότυπο εργατικότητας, υπομονής, «εθελοντικής» προθυμίας, φιλοτιμίας, εγκαρδιότητας, προσήνειας.

«…ἐν τῷ φωτί, Χριστέ, τοῦ προσώπου σου, καί τῷ γλυκασμῷ

 τῆς σῆς ὡραιότητος, ὅν ἐξελέξω ἀνάπαυσον, ὡς φιλάνθρωπος».

Οικογενειακέ φίλε μας αγαπητέ και συνάδελφε εκπαιδευτικέ ακριβέ, σε ξεπροβοδίζουμε, σήμερα, με την ίδια αγάπη και τιμή και σεβασμό προς το πρόσωπό σου, αξίες που εσύ μας παρέδωσες, διακριτικά πάντοτε, με λόγια και έργα.

« λαφρόν το χώμα σ’ »

Αιωνία σου η μνήμη!

Παύλε Πυρινέ.