Μια λέξη που μούρχεται στο μυαλό είναι …
…Μακροθυμία…
Δηλαδή, ένας χώρος που στεγάζει
μετανοιωμένες συγνώμες,
απροσδόκητες χαρές,
σκέψεις που μονάζουν στο κίτρινο βουνό,
στόχους που αστόχησαν,
ανώφελα ραντεβού,
ιστορικές ανακρίβειες,
ξεχασμένα φιλιά,
εφευρέσεις που πάλιωσαν…
Νέοι που νοιώσανε ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ…
Σαν να μην κάτεχα ο αγράμματος πως είναι κει ακριβώς,
μέσα στην άκρα σιγαλιά, που ακούγονται
οι πιο αποτρόπαιοι κρότοι.
Στον εγκέφαλο τίποτα,
πάρεξ
μια ηχώ ουρανού κατεστραμμένη.
…έγραψε ο Οδυσσέας…
Όμως εγώ ζητώ τα ρέστα απ` τον χρόνο,
τον ρωτώ πού πας,
τί σκέφτεσαι,
γιατί είσαι προετοιμασμένος,
τί ξέρεις για την δικαιοσύνη του Σύμπαντος;
Τότε,
μου στέλνει δώρο μια Τρίτη να μου χαρισθεί
γεμάτη νάζια και αρώματα ήβης.
Το σκέφτομαι! Να την δεχθώ τάχα,
ή ν`αρνηθώ να την πάρω στο χέρι μου με το οποίο
σκαλίζω το μέλλον;
Αν ξέρεις να αποστηθίζεις τα κελαϊδίσματα των πουλιών,
αν ξέρεις να διαβάζεις το ΑΣΑΛΕΥΤΟ,
έχεις τύχη.
Αν όχι, συνέχιζε να διαβάζεις την λογοτεχνία των κοχυλιών
που γνωρίζουν κάτι τις περισσότερο
απ` τα Windows
που δεν υπακούουν στ` Άστρα.
Γιάννης Ναζλίδης
7 Δεκεμβρίου
