Η εορτή της Αγίας Βαρβάρας στο ομώνυμο Δημοτικό Διαμέρισμα Βεροίας

Την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Βαρβάρας του ομωνύμου Δημοτικού Διαμερίσματος Βεροίας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Γυναίκαν ἀνδρείαν τίς εὑρή­σει;» διερωτᾶτο στήν προχριστια­νική ἐπο­χή ὁ σοφός Σολομῶν, γιά νά ἐπι­βεβαιώσει ὁ ἴδιος στή συνέ­χεια τή μεγάλη ἀξία μιᾶς τέτοιας γυναί­κας λέγοντας ὅτι εἶναι «τιμιωτέρα λί­θων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη», πιό πολύτιμη ἀπό τούς πολύτιμους λίθους.

Ἄν ὅμως στήν προχριστιανική ἐποχή, ἐξαιτίας τῶν κοινωνικῶν κυρίως συνθηκῶν πού ἐπικρατ­οῦ­σαν καί πού περιόριζαν τή δημό­σια παρουσία τῆς γυναίκας, ἡ ἐρώ­τηση τοῦ Σολομῶντος δικαιολο­γεῖ­ται, στή χριστιανική ἐποχή ἀνεδείχθη­σαν πολλές ἀνδρεῖες γυ­ναῖκες, πού τίμησαν μέ τή γεν­ναιότητα καί τήν ἀνδρεία τους καί τίς πόλεις στίς ὁποῖες γεννήθηκαν καί ἀνετράφη­σαν ἀλλά καί τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία κοσμοῦν ὡς πολύτιμοι καί πολυ­τελεῖς λίθοι.

Καί μία τέτοια γυναίκα, νέα στήν ἡλικία, τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας. Γιατί γυναίκα ἦταν ἡ ἁγία Βαρβάρα, μία γυναίκα ἀπό ἀριστο­κρατική οἰκογένεια, πού μεγά­λω­σε σέ ἕνα περιβάλλον μέ ἀνέσεις καί εὐκολίες, σέ ἕνα περιβάλλον πού θά μποροῦσε νά τῆς εἶχε δη­μιουρ­γήσει ἕνα χαρακτήρα μαλθα­κό καί ἄτολμο.

Ἀλλά ἄν αὐτό θά μποροῦσε νά εἶχε συμβεῖ σέ ἄλλες κοπέλες τῆς ἡλι­κίας της, δέν συνέβη μέ τήν ἁγία Βαρβάρα, ἡ ὁποία ξεπερνών­τας συνήθειες καί ἀρχές τῆς ἐπο­-χῆς καί τῆς κοινωνίας στήν ὁποία ζοῦσε, ξεπερνώντας καί τόν ἴδιο τόν ἑαυτό της, θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς, χάραξε τή δική της πορεία ζωῆς· μιά πορεία πού στηριζόταν στήν πίστη καί τήν ἀγάπη της στόν Χριστό, μιά πορεία πού, ἄν καί τήν ἔφερε σέ σύγκρουση μέ τόν ἴδιο της τόν πατέρα, τήν ὁδή­γη­σε στή νίκη καί στό θρίαμβο, τήν ὁδήγησε ἀθλη­φόρο καί τρο­παι­οῦχο στή βασι­λεία τῶν οὐρα­νῶν, ἐστεμμένη ὄχι μέ τό στέμμα μιᾶς ἐγκόσμιας βα­σιλείας, ἀλλά μέ τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου, στο­λισμένο μέ τούς τιμίους λίθους τῆς γενναιότητος καί τῆς ἀνδρείας της, τῆς τόλμης καί τῆς παρρησίας της.

Καί ἀκριβῶς γι᾽ αὐτόν τόν λόγο ἡ δόξα της δέν παρῆλθε, ἡ λάμψη της δέν ἔσβυσε καί ἡ Ἐκκλησία μας συνεχίζει νά τήν τιμᾶ καί νά ἑορ­τάζει τή μνήμη της, ἔστω καί ἐάν ἔχουν περάσει 17 αἰῶνες ἀπό τήν ἐποχή τοῦ μαρτυρίου της. Συνε­χί­ζει νά τήν προβάλλει ὡς πρότυπο καί παράδειγμα ἀνδρείας καί γεν­ναιότητος καί στόν ἄνθρω­πο τοῦ 21ου αἰώνα, πού ἀρέσκεται σέ συμ­βιβασμούς, πού ἐπιλέγει συ­νήθως τόν εὔκολο δρόμο στή ζωή, πού ἀποφεύγει τίς ἀντιπαραθέσεις καί τούς ἀγῶνες γιά τό δίκαιο, τό ἀγα­θό, τήν πίστη, τίς ἀρχές καί τά ἰδα­νικά, πού τείνει νά τά ἀπαρ­νηθεῖ ὅλα αὐτά, προκειμένου νά μήν δια­ταραχθεῖ ἡ ἡσυχία του, προκειμέ­νου νά μή χάσει τή θέση του, προ­κειμένου νά μήν διακιν­δυνεύσει τά κεκτημένα του.

Ὅμως αὐτές οἱ ἐπι­λογές, εἶναι ἐπιλογές ἀτολμίας, εἶναι ἐπιλογές δειλίας, πού μπορεῖ νά μᾶς ἐξασφα­λίζουν μία πρόσκαι­ρα ἤρεμη ζωή, μᾶς ὁδηγοῦν ὅμως μέ βεβαιότητα στήν ἀποτυχία καί στήν ἀπογοή­τευ­ση, διότι μᾶς με­τα­τρέπουν ἀπό πρόσωπα, ἀπό προ­σωπικότητες, σέ ἄβουλα ὄντα πού ἄγονται καί φέ­ρο­νται ἀπό τά ρεύ­ματα τοῦ κό­σμου.

Μπορεῖ, βεβαίως, νά μήν βρι­σκό­μαστε ἐμεῖς σήμερα στή θέση πού βρισκόταν ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς καί ἀθληφόρος Βαρβάρα, ἡ ὁποία ἔπρεπε νά ἐπιλέξει μεταξύ τῆς πί­στεως στόν Χριστό καί τῶν εἰδώ­λων καί ἡ ἐπιλογή της ὑπέρ τῆς πίστεως εἶχε ὡς τίμημα τόν μαρ­τυ­ρικό θάνατο, καλούμεθα ὅμως καί ἐμεῖς νά ἀποφασίσουμε ὑπέρ τῆς ζωντανῆς καί ἐνεργοῦ πί­στε­ως στόν Χριστό ἔναντι τῆς ὑπο­δου­λώ­σεως στά εἴδωλα. Διότι τά εἴδωλα δέν ἔχουν ἐκλείψει στίς ἡμέρες μας, ἤ μᾶλλον τά σύγχρο­να εἴδωλα εἶναι περισσότερα ἀπό τά εἴδωλα τῆς ἐποχῆς τῆς ἁγίας Βαρβάρας. Καί ἴσως καί ἰσχυρό­τερα, γιατί εἶναι παντοῦ παρόντα μέ τή δύνα­μη πού τούς προσφέρει ἡ σύγχρονη τεχνολογία.

Εἶναι παρόντα γύρω μας. Εἶναι παρόντα στήν κοινωνία μας, στά σπίτια μας, στούς χώρους ἐργασίας καί ψυχαγωγίας καί μᾶς προσ­κα­λοῦν καί μᾶς προκαλοῦν νά πι­στεύ­­σουμε σ᾽ αὐτά καί νά τά ἀκο­λουθήσουμε. Μᾶς προσκαλοῦν καί μᾶς προκαλοῦν προσφέροντάς μας ἀνέσεις, εὐχαριστήσεις, ἡδονές, πλοῦ­­το, δόξα, τιμή, καί μέ αὐτούς τούς τρόπους προσπαθοῦν νά μᾶς προσελκύσουν.

Τά σύγχρονα εἴδωλα δέν εἶναι τόσο ἐπιθετικά, ὅπως τά εἴδωλα τῆς ἐποχῆς τῆς ἁγίας Βαρβάρας, ἀλλά ἐμφανίζονται συχνά ἑλκυ­στι­­κά καί συμβιβαστικά, ἐπιδιώκο­ντας νά μᾶς παρασύρουν εὐκο­λό­τερα πρός τό μέρος τους καί νά μᾶς ἀπομακρύνουν προοδευτικά ἀπό τήν πίστη στόν Χριστό καί ἀπό τήν Ἐκκλησία του.

Γι᾽ αὐτό χρειάζεται προσοχή καί ἐπαγρύπνηση, χρειά­ζεται τόλμη καί γενναιότητα, σάν αὐτή πού ἐπέ­­δειξε ἡ ἁγία μεγαλο­μάρτυς Βαρ­βάρα, γιά νά μήν γί­νουμε δέ­σμιοι τῶν συγχρόνων εἰ­δώ­λων, ἀλλά νά παραμείνουμε μέχρι τέ­λους πιστά μέλη τῆς Ἐκ­κλη­σίας τοῦ Χριστοῦ καί νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, στήν ὁποία μᾶς περι­μέ­νει ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς καί ἀθλοφόρος Βαρ­βάρα πού τιμοῦμε σήμερα καί ἰδιαίτερα ἐδῶ στήν ἐνορία σας.