Γύρευε ο σκορπιός να φτάσει στην άλλη όχθη. Ο βάτραχος πιο κει, κόαζε νυσταγμένα, λίγο χορτάτος, αμέριμνος.
- Ν\' ανεβώ στην πλάτη σου, να με περάσεις απέναντι;
- Για τρελό με πέρασες σκορπιέ; Εσύ θα με τσιμπήσεις και θα πεθάνω.
- Ε, δεν είμαι δα και ανόητος, αν σε τσιμπήσω, θα πνιγώ κι εγώ!
Πείστηκε ο βάτραχος, καβάλησε ο σκορπιός, νούφαρο-νούφαρο πλησίαζαν στο τέρμα, όταν κάποια στιγμή ο βάτραχος νιώθει το θανατηφόρο κεντρί βαθιά πισώπλατα.
- Γιατί με σκότωσες βρε απαίσιε, τώρα κι ο δυό χανόμαστε, γιατί πανάθεμά σε;
- Δεν μπόρεσα ν\' αντισταθώ, ν´ αλλάξω, γιατί αυτή είναι η φύση μου!
Στο ερώτημα \"είναι ηλίθιοι ή κακοποιοί\", κι ακόμη πιο έντονα,\"είναι ο ηλίθιος πιο επικίνδυνος ή ο κακοποιός\", η απάντηση απλουστεύεται: Δεν έχει καμία σημασία, είναι ολότελα ανήθικοι! Διαχειρίστηκαν τα δημόσια πράγματα ως μαστροποί, εκπόρνευσαν την Παιδεία, για χρόνια μας εξέδιδαν στην απληστία των παραλήδων.
Δεν αλλάζουν, δεν θ\' αλλάξουν ποτέ.
Κατά πρόσωπο, δεν αδιαφορούμε πιά, τους ακυρώνουμε κατάματα.
Δεν πειθόμαστε, δεν τους εμπιστευόμαστε ακόμη και στα αυτονόητα. Δεν μπορούν. Είναι η φύση τους.
22-4-2014 Γιοβανόπουλος Κώστας
Ανεξ. Βουλευτής Ημαθίας
