Διόλου δε δείλιασα έχοντας όλες
τις μέρες του χρόνου απέναντί μου.
Τί θέλετε; Τις ρώτησα…
Τα σχέδιά σου θέλουμε.
Στην αρχή
σκέφτηκα να τους τα κρύψω.
Έπειτα είπα…και τί θα καταλάβω τάχα;
Γι αυτό άρχισα.
Πρώτον.
Θα ζητήσω απ΄ τη Νέα Υόρκη να μεταλάβει.
Δεύτερον.
Θα καλέσω τους Πρωθυπουργούς
να γραφτούν στα Κατηχητικά.
Τρίτον.
Θα ζητήσω από τα μέλη του Πανευρωπαϊκού
Ταμείου
να ζήσουν ένα μήνα στην Αφρική.
Τέταρτον.
Θα ζητήσω απ’ τους ζητιάνους να διδάξουν
την ταπείνωση.
Πέμπτο.
Θα πω τους σιδηροδρομικούς οργανισμούς
να αντικαταστήσουν τις αμαξοστοιχίες με άλογα.
Έκτο.
Θα δωρίσω στους ποιητές ομπρέλες ,
για να μη βρέχονται από την πεζότητα.
Έπειτα θα πω.
Δικαιοσύνη του ουρανού
που φροντίζεις όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες,
«εκκλησία του παντός» και διαρκής ευστάθεια
του αγαθού,
παρότρυνε σε συναγερμό τα αισθήματα,
τα μέτρα άλλαξε,
την αγάπη κυματίζοντας στο σημαιοστολισμό
του κόσμου.
Γιάννης Ναζλίδης
14 Σεπτεμβρίου 2024