Τέσσερις Αρχιερείς και πλήθος πιστών στην Παράκληση του Αγίου Λουκά στην Παναγία Δοβρά (ΒΙΝΤΕΟ)

Το εσπέρας της Τρίτης, 10ης Σεπτεμβρίου, στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας, όπως κάθε Τρίτη, τελέστηκε ο Εσπερινός και η Ιερά Παράκληση στον Άγιο Λουκά τον Ιατρό.

Στον Εσπερινό χοροστάτησε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μυρίνης κ. Αθηναγόρας (Οικουμενικό Πατριαρχείο) και συμμετείχαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Άσσου κ. Τιμόθεος (Οικουμενικό Πατριαρχείο) και ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε τον θείο λόγο.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ευχαρίστησε τους Αγίους Αρχιερείς που προσήλθαν για να προσκυνήσουν το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά και μετείχαν στην καθιερωμένη Ιερά Παράκληση που τελείται κάθε Τρίτη, λέγοντας μεταξύ άλλων: Στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς προχθεσινῆς δηλαδή Κυριακῆς, τῆς Κυριακῆς πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ, ἀκούσαμε τόν λό­γο τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος συνο­μι­λώ­ντας μέ τόν κεκρυμμένο μα­θη­τή του Νικόδημο τοῦ λέγει: «καί καθώς Μωυσῆς ὕψωσε τόν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου».

Ὁ Χριστός ἀναφέρεται στό θαυ­μα­­στό γεγονός πού συνέβη στήν Παλαιά Διαθήκη, ὅταν ὁ Μωυσῆς κρέμασε κατ᾽ ἐντο­­λή τοῦ Θεοῦ ἕνα χάλκινο φί­δι, στό ὁποῖο, ὅταν οἱ Ἰσρα­­ηλίτες, πού κινδύνευαν νά πε­θάνουν ἀπό τά δαγκώματα τῶν φι­διῶν, ἔστρε­φαν τά μάτια καί τήν καρδιά τους, θεραπευόταν. Τό χάλκινο αὐτό φί­δι ἀποτελεῖ προ­τύ­πωση τοῦ Ἐ­σταυ­­ρωμένου Κυ­ρίου Ἰησοῦ Χρι­στοῦ.

Κάτι ἀνάλογο μέ τούς Ἰσραη­λί­τες, γράφει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ ἰα­τρός, ἔκανε καί ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος. Τό βλέμμα του ἦταν πά­ντοτε νοερά προσηλωμένο στόν Σταυρό τοῦ Κυρίου. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πού μέ θαυμαστό τρόπο μετα­στρά­φηκε στόν Χριστό καί ἀγάπησε τόν Σταυρό του ὅπως κανένας ἄλλος στόν κόσμο, γράφει: «ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰη­σοῦ Χριστοῦ, δι᾽ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ».

Αὐτός πού ἀγαπᾶ, ζεῖ μόνο γιά τόν ἀγαπώμενο, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, μέρα καί νύχτα σκέφτεται μόνο αὐτόν καί πρός αὐτόν προ­ση­­λώνει τό βλέμμα καί τήν καρ­διά του. Ἀλλά αὐτό τό συναίσθημα εἶναι χαμηλότερης βα­θμίδας. Ὁ ἀπό­στολος Παῦλος ἦταν πλήρης ἀπό μία διαφορετική ἀγάπη, τήν ἀγάπη πρός τόν Σω­τήρα, πρός τόν Ἐσταυρωμένο. Γιά πάντα καί ἀνε­ξί­τηλα χαρά­χτηκε στήν καρδιά του ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Γιά τόν ἀπόστολο Παῦλο ὅλος ὁ κό­σμος εἶχε ἐξαφανισθεῖ, τά θέλ­γη­τρα τοῦ κόσμου εἶχαν φύγει μα­κριά του καί ὁ κόσμος εἶχε παύσει νά ὑπάρχει. Γι᾽ αὐτό καί ἔγραφε: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός». Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος δέν καυχᾶται γιά τίποτε ἄλλο πα­ρά γιά τόν Σταυ­ρό τοῦ Χριστοῦ.

Γιά τί νά καυχηθοῦμε; διερωτᾶ­ται ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ ὁποῖος μέ τή ζωή του ἀπέδειξε τήν καύχησή του γιά τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Γιά ἐντε­λῶς διαφορετικά πράγμα­τα, συνε­χίζει, πρέπει νά καυχιό­μα­στε καί ὄχι γιά τίς ἐπιτυχίες στήν ἔρευ­νά μας, τήν κοινωνική μας δρα­­στη­ριό­τητα, τά βραβεῖα καί τά παρά­σημα πού λαμβάνουμε γι᾽ αὐ­τές τίς δραστηριότητες, γιά τίς ἐπι­τυχίες μας στή ζωή, γιά τόν πλοῦ­το, τό μυαλό, τήν εὐφυΐα, τήν ἐπι­δεξιό­τητά μας.

Καί δέν ἦταν μόνο ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὁ ὁποῖος καυχᾶτο γιά τόν Σταυ­­ρό τοῦ Κυρίου. Ἦταν καί ὅλοι οἱ μάρτυρες, οἱ ὅσιοι, οἱ ἅγιοι καί οἱ ὁμολογητές, γράφει καί πάλι ὁ ἅγιος Λουκᾶς, πού ἀτένιζαν τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί συσταυ­ρω­­νόταν μαζί του. Στίς καρδιές τους εἶχαν χαραχθεῖ βαθειά οἱ λό­γοι τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου καί τῶν ἀποστό­λων: «τά ἄνω φρονεῖ­τε, μή τά ἐπί τῆς γῆς. Ἀπεθάνετε γάρ, καί ἡ ζωή ὑμῶν κέκρυπται σύν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ».

Οἱ ἅγιοι, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λου­κᾶς, ἐπεδίωξαν μέ ὅλη τους τήν καρδιά νά ὑποφέρουν μέ τόν Χρι­στό γιά τήν ὕψιστη ἀλήθεια καί γιά τήν ἀγάπη του, καί γι᾽ αὐτό ὅλοι οἱ λογισμοί τῶν ψυχῶν τους, ὅλες οἱ ἐπιδιώξεις τοῦ μυαλοῦ καί τῆς καρδιᾶς τους στράφηκαν στό πῶς θά ἀκολουθήσουν τόν Χριστό.

Ἡ πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων μέ καθαρές καρδιές πού ἀγάπησαν τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, πῆγαν μέ Αὐτόν ἐκεῖ ὅπου Αὐτός τούς κάλε­σε. Γι᾽ αὐτούς ὁ κόσμος ἔγινε μιση­τός καί ἀδιάφορος. Ἄρχισαν νά πα­ρατηροῦν ὄχι τόν κόσμο οὔ­τε τήν ὀμορφιά του, ἀλλά τό βά­θος τῆς ψυχῆς τους. Καταπιά­στη­καν ὄχι μέ τήν ἀπόκτηση τῶν ἐγκο­σμίων ἀγα­θῶν, ἀλλά μέ τήν κά­θαρ­­ση τῆς καρ­διᾶς τους, καί ἔτσι κατόρθωσαν νά ἀκολουθήσουν τόν Χριστό καί νά φθάσουν κοντά του καί νά κερ­δίσουν τή βασιλεία του.

Τί μποροῦμε ὅμως νά κάνουμε ἐμεῖς πού δέν ἔχουμε τό ψυχικό μεγαλεῖο τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἤ τό θάρρος τῶν ἁγίων μαρτύρων καί ὁμολογητῶν;

Στήν ἐρώτηση αὐτή νά τί μᾶς συ­στή­νει ὁ ἅγιος Λουκᾶς: «Καί ἐμεῖς οἱ ἀδύναμοι χριστιανοί, ἔστω καί ἀραιά νά σκεφτόμαστε τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ἀκόμη καί ἄν δέν στέκεται πάντα μπροστά στά μάτια μας καί ἔστω κουτσαίνοντας, σκο­ντά­­φτοντας καί πέφτοντας, ἄς ἀκο­­λουθήσουμε τόν Χριστό. Ναί», καταλήγει ὁ ἅγιος, «ἄς εἶναι λοι­πόν πάντα μπροστά μας τό παρά­δειγμα τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Παύ­λου καί ὅλων τῶν ἁγίων, πού συ­σταυρώθηκαν μέ τόν Χριστό», γιά νά μᾶς ἐνισχύουν καί νά μᾶς ἐν­θαρ­ρύνουν καί μᾶς νά σηκώνουμε τόν δικό μας σταυ­ρό μέ τή χάρη τοῦ Χριστοῦ καί νά τόν ἀκολουθοῦμε, θεωρώ­ντας τι­μή καί καύχημά μας αὐτόν τόν σταυ­ρό πού μᾶς δίνει τή δυ­να­τό­τητα νά μιμούμεθα τόν Χρι­στό, ὁ ὁποῖος διά τοῦ Σταυροῦ του μᾶς χάρισε τή σωτηρία μας.