Τρία θεαματικά γεγονότα σημειώθηκαν στον ουρανό τη Μ. Δευτέρα και τη Μ. Τρίτη, με μικρή χρονική απόσταση μεταξύ τους: Μία ολική Σεληνιακή έκλειψη, που όμως δεν ήταν ορατή από τη χώρα μας, ενώ είχε προηγηθεί το πλησίασμα του Αρη στο κοντινότερο σημείο από τον πλανήτη μας εδώ και χρόνια, κάτι που έγινε ορατό από την Ελλάδα. Εξάλλου, το πρωί της Τρίτης (ώρα Ελλάδος) υπήρξε πανσέληνος με την ονομασία «Πασχαλινή», καθώς είναι η πρώτη πανσέληνος μετά την εαρινή ισημερία.
Το φεγγάρι πήρε ένα εντυπωσιακό βαθυκόκκινο χρώμα κατά τη διάρκεια της έκλειψης, καθώς πέρασε μέσα από τη σκιά της Γης. Το φαινόμενο ήταν ορατό τη νύχτα της Μ. Δευτέρας (πρωί Μ. Τρίτης, ώρα Ελλάδος) από τη δυτική ακτή των ΗΠΑ.
Πού οφείλεται όμως το περίεργο κόκκινο χρώμα; Οπως εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο Διονύσης Σιμόπουλος, διευθυντής του Πλανηταρίου, όταν η Σελήνη βρίσκεται πλήρως στη σκιά της Γης, η αντανάκλαση του ηλιακού φωτός πάνω στον πλανήτη μας φτάνει στο φεγγάρι και το χρωματίζει με μία παράξενη κεραμιδί απόχρωση που κάνει τον δορυφόρο μας να φαίνεται «ματωμένος».
Η ημερομηνία της συγκεκριμένου πανσελήνου χρησιμοποιείται παραδοσιακά για τον καθορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα, που γι’ αυτό είναι κινητή γιορτή. Φέτος, τόσο η Γρηγοριανή Πασχαλινή πανσέληνος, όσο και η Ιουλιανή Πασχαλινή πανσέληνος, πέφτουν μέσα στην ίδια εβδομάδα, οπότε υπάρχει κοινός εορτασμός του Πάσχα των Ορθοδόξων και των Καθολικών Χριστιανών στις 20 Απριλίου.
Η ολική εξαφάνιση του δίσκου του φεγγαριού έγινε ορατή ορατή κυρίως από τη Βόρεια και Νότια Αμερική και τον Ειρηνικό. Το φαινόμενο κράτησε από τις 9 έως τις 12 το πρωί, ώρα Ελλάδος, της Τρίτης.
Θα ακολουθήσουν άλλες τρεις εκλείψεις της Σελήνης, κι αυτά «ματωμένα» φεγγάρια, στις 8 Οκτωβρίου φέτος και στις 4 Απριλίου και 28 Σεπτεμβρίου του 2015, σχηματίζοντας έτσι μια από τις «τετράδες» εκλείψεων που κατά καιρούς συμβαίνουν (και που μερικοί δεισιδαίμονες έχουν συσχετίσει με καταστροφές και δυστυχίες).
Από την άλλη, λίγες ώρες νωρίτερα από την έκλειψη, τη Δευτέρα το απόγευμα, στις 4 περίπου, ώρα Ελλάδος, ο Άρης έφθασε σε απόσταση 92,4 εκατ. χιλιομέτρων από τη Γη (έναντι 150 εκατ. χλμ. που είναι η απόσταση Γης - Ήλιου) με αποτέλεσμα, το βράδυ της Δευτέρας, να φανεί τόσο φωτεινός όσο ο Σείριος, το λαμπρότερο άστρο του ουρανού.
Ήταν η κοντινότερη προσέγγιση του «κόκκινου» πλανήτη μετά το 2008, αν και πιο παλιά, το 2003, είχε πλησιάσει τη Γη ακόμη πιο κοντά, στα 55,7 εκατ. χιλιόμετρα, σύμφωνα με το Space.com.
Ο Άρης είχε βρεθεί σε αντίθεση με τον Ήλιο στις 8 Απριλίου (δηλαδή είχε υπάρξει ευθυγράμμιση Άρη - Γης - Ήλιου), κάτι που συμβαίνει κάθε 26 μήνες. Τα δύο αστρονομικά φαινόμενα - ευθυγράμμιση πλανητών και κοντινότερο πλησίασμα- θα είχαν συμβεί την ίδια ημέρα και όχι με χρονική διαφορά περίπου μιας εβδομάδας, αν οι τροχιές των πλανητών περί τον Ήλιο ήσαν τελείως σφαιρικές και όχι ελαφρώς ελλειπτικές.
Για τους φίλους του ουρανού, στις 9 το βράδυ της Δευτέρας, ώρα Ελλάδος, το φεγγάρι, λίγο πριν την έκλειψή του, πέρασε μόλις τρεις μοίρες νότια του πολύ φωτεινού Άρη, οπότε τα δύο σώματα σχημάτισαν ένα ωραίο φωτεινό «ντουέτο».