Γράφει ο Χρήστος Μπλατσιώτης
Ο Διονύσιος ο Θράξ (170 π.Χ.- 90 π.Χ.) που θεωρείται ο πρώτος γνωστός φιλόλογος της αρχαιότητας και μεταξύ άλλων συνέταξε το πρώτο συστηματικό εγχειρίδιο γραμματικής της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, αναφερόμενος στην ερμηνεία της λέξης «ύμνος» σημειώνει ότι «ὕμνος ἐστὶ ποίημα περιέχον θεῶν ἐγκώμια καὶ ἡρώων, μετ᾽ εὐχαριστίας».
Έχω την άποψη ότι ο Γιώργος Καλογήρου όταν συνέλαβε την ιδέα για να γράψει τους στίχους και να συνθέσει τη μελωδία για τον «ύμνο της Βέροιας», την ίδια ακριβώς διάθεση είχε μέσα του. Να εγκωμιάσει τη γενέτειρά του, σαν να πρόκειται για μια θεά και να την υμνήσει σαν να πρόκειται για μια ηρωίδα. Οι στίχοι του, αντανακλούν τέτοιες διαθέσεις αλλά και τις επιβεβαιώνουν.
«Δεν σε φόβισαν οι βάρβαροι μέσα στους αιώνες» αλλά «κι αν σε σκλάβωσαν δεν λύγισες ούτε για μια στιγμή» γράφει ο Βεροιώτης στιχουργός στο ξεκίνημα του ποιήματός του, υμνώντας τη ηρωίδα πόλη του, «Βέροια, Βέροια, Θεογεννημένη» την εγκωμιάζει στην επωδό του, για να δημιουργήσει τελικά έναν ύμνο, οι στίχοι του οποίου οριοθετούν ακριβώς το πλαίσιο της πολυχιλιόχρονης διαδρομής της Βέροιας, ως μια από τις ελάχιστες πόλεις του κόσμου, η οποία εδώ και 25 αιώνες τουλάχιστον υπάρχει και να αναπτύσσεται στο ίδιο γεωγραφικό σημείο όπου πρωτοκτίστηκε, έχοντας πάντα το ίδιο ακριβώς όνομα, χωρίς παραλλαγές, χωρίς «παλιά» και «νέα».
Ιστορικά, η Βέροια εμφανίζεται για πρώτη φορά «εγγράφως» το 432 π.Χ. (Θουκυδίδης, Ιστορίαι Α΄), σίγουρα όμως υπήρξε πολύ πριν κι από τότε συνεχίζει να υπάρχει, παραμένοντας μέχρι σήμερα εκεί ακριβώς όπου την έκτισαν, διατηρώντας το ίδιο όνομά μέσα στους αιώνες. Λίγες πόλεις στον κόσμο κουβαλούν μια τέτοια κληρονομιά κι αυτή την τεράστια πόλη, τη γενέτειρά του, τη γενέτειρά μας, υμνεί ο Γιώργος Καλογήρου, με έναν ύμνο αντάξιο της Βέροιας και χωρίς καμία υπερβολή.
Κάτι ακόμη:
Άλλο το τραγούδι και άλλο ο ύμνος. Το εξηγώ αμέσως παρακάτω.
To 1898 o μουσικοσυνθέτης Εντουάρντο ντι Κάπουα συνέθεσε το «O sole mio» το παγκοσμίως γνωστό τραγούδι που γράφτηκε για τον ήλιο της Νάπολης, το 1948 ο Νίκος Γούναρης έγραψε κάτι ανάλογο μέσα από το «Όμορφή μου Αθήνα», το 1956 ο Μανώλης Χιώτης με τον Στέλιο Καζαντζίδη δημιούργησαν το «Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα», το 1971 ο Γιώργος Μητσάκης δημιούργησε τη «Θάλασσα του Πειραιά», το 1951 η Εντίθ Πιάφ τραγούδησε το «Sous le ciel de Paris», το 1962 ο Ζακ Μπρελ τραγούδησε το «Bruxelles» κι ακόμη πιο εδώ, το 1977 η Λάιζα Μινέλι τραγούδησε το “New York, New York», το 2021 η Ανζέλ ερμήνευσε το «Bruxelles je t’aime» και πάει λέγοντας.
Όλα αυτά είναι τραγούδια, τίποτε άλλο κι όσο αν μέσα από τους στίχους τους, υμνούν κατά κάποιο τρόπο τις πόλεις στις οποίες αναφέρονται, οι δημιουργοί τους τα εμπνεύστηκαν και τα υλοποίησαν ως τραγούδια και όχι ως ύμνους. Αντίθετα, ο Γιώργος Καλογήρου δεν έγραψε ένα ακόμη τραγούδι, από τα τόσα που έχει γράψει, αλλά εμπνεύστηκε και δημιούργησε τον ύμνο της πόλης της Βέροιας κι έτσι μας συστήνει το νέο έργο του.
Έχει μάλιστα ιδιαίτερη σημασία, αυτή η προσφορά του Καλογήρου προς τη Βέροια διότι σε πανελλήνιο επίπεδο καμία άλλη πόλη δεν διαθέτει τον ύμνο της. Θα ήταν και σε παγκόσμιο επίπεδο όμως εκεί πρόλαβαν να προηγηθούν άλλες πόλεις, περίπου 30 σε όλο τον κόσμο, οι οποίες εδώ και χρόνια έχουν τον ύμνο τους.
Όπως το Αμβούργο από το 1928 (με το «Hamburg-Hymne» των G.N.Bärmann και A. Methfessel), το Τόκιο από το 1947 (με το «Tokyo Toka» των S. Harada και S. Fukao), η Μαδρίτη από το 1983 (με το Himno de Madrid του P.S. Serrano), η Σεβαστούπολη από το 1994 (με το «Legendary Sevastopol» των V. Muradeli και P. Gradov), η Μόσχα από το 1995 (με το «Moya Moskva» των S. Agranyan, M. Lisyansky και I. Dunayevsky), το Κίεβο από το 2014 (με το «Yak tebe ne liubyty, Kyieve mii» των I. Shamo και Dmytro Lutsenko), το Βελιγράδι από το 2021 (με το Himna Beogradu των T. Mladenović και M. Logar) κ.α.
Είναι λοιπόν μια μοναδική ευκαιρία ώστε η Βέροια να συμπεριληφθεί ανάμεσα στις 30 περίπου πόλεις του κόσμου, όλου του κόσμου, οι οποίες διαθέτουν τον δικό τους μουσικό ύμνο (*), με την προϋπόθεση ότι το Δημοτικό Συμβούλιο θα αποδεχθεί το «δώρο» του Γιώργου Καλογήρου και θα το υιοθετήσει επίσημα ως ύμνο της Βέροιας. Αν μάλιστα γίνει αυτό, θα πρότεινα για τη συνέχεια, να αποδοθεί μια επιπλέον μουσική επιμέλεια από τη Φιλαρμονική του Δήμου Βέροιας, ο μαέστρος της οποίας, ο εξαιρετικός Βαλάντης Κυριακίδης, μαθαίνω ότι έχει ήδη «δώσει» τη δική του περίτεχνη ματιά στο συγκεκριμένο έργο του Καλογήρου.
Εν κατακλείδι:
Συγχαρητήρια στον Γιώργο Καλογήρου (ο οποίος μεταξύ άλλων έχει συνθέσει και μια Ωδή προς τον πολιούχο της Βέροιας, Άγιο Αντώνιο, σε στίχους του Απόστολου Ιωσηφίδη), συγχαρητήρια για το νέο έργο του και για τη συνέχιση της ανιδιοτελούς προσφοράς του προς την πόλη μας. Συγχαρητήρια στον συνθέτη Γιώργο Καλογήρου, στον στιχουργό, στον δημοσιογράφο, συγχαρητήρια στον Βεροιώτη ευπατρίδη με την πλούσια πολιτιστική και κοινωνική δράση για την οποία τιμήθηκε επανειλημμένα.
Όσο για την πόλη της Βέροιας, τους άρχοντες και τους επικεφαλής, ένα θα γράψω και εδώ τελειώνω: Βέροια, ιδού ο ύμνος σου !
_______________________
(*) Πλήρη στοιχεία, πόλεων, μουσικοσυνθετών, ερμηνευτών, τίτλων, χρόνων κλπ μπορώ να διαθέσω σε όποιον ενδιαφέρεται.
