Λαμπρός εορτασμός των Μυροφόρων στην Αλεξάνδρεια της Ρουμανίας προεξάρχοντος του κ. Παντελεήμονος

Το πρωί της Κυριακής, 19ης Μαΐου, στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Παντοκράτορος της Επισκοπής Αλεξανδρείας και Τελεορμάν του Πατριαρχείου Ρουμανίας τελέστηκε λαμπρό Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο για την εορτή της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, η μνήμη της οποίας εορτάζεται πανηγυρικά στην Ιερά Μονή κατά την Γ᾽ Κυριακή του Πάσχα.

Στο Πολυαρχιεραρικό Συλλείτουργο προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων και συμμετείχαν οι Πανιερώτατοι Επίσκοποι Σλομποζίας και Καλαράσι κ. Βικέντιος, Αλεξανδρείας και Τελεορμάν κ. Γαλακτίων, Τούλτσεα κ. Βησσαρίων, Σαλάζ κ. Πετρώνιος, Νέβας και Χουνεντοάρας κ. Νέστωρ και Δακίας Φήλιξ κ. Ιερώνυμος.Πλήθος ευσεβών πιστών από όλη τη Ρουμανία κατέκλυσε την Ιερά Μονή για να προσκυνήσει το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά του Ιατρού, το οποίο μετέφερε προ ημερών από τον ομώνυμο υπό κατασκευή Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, ανταποκρινόμενος σε ευγενή πρόσκληση. Παράλληλα τίθεται σε προσκύνηση η Δεξιά Χείρα του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου από την Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους.

Τον Ποιμενάρχη μας συνοδεύουν στην εκκλησιαστική αποστολή ο Αρχιερατικός Επίτροπος περιχώρων Βεροίας Αρχιμ. Σωσίπατρος Πιτούλιας, ο Αρχιμ. Γρηγόριος Μάζα, ως επίσημος μεταφραστής, ο Αρχιδιάκονος Παντελεήμων Παπαεμμανουήλ και εκ μέρους του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως μας ο Ιεροδιάκονος Κοσμάς Καραγιάννης.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ευχαρίστησε για την ευγενή πρόσκληση και ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ὑπάγετε, εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καί τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τήν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτόν ὄψεσθε, καθώς εἶπεν ὑμῖν».

Δεύτερη Κυριακή ἀπό τοῦ Πάσχα καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ὅρισαν νά τιμοῦμε κατά τήν ἡμέρα αὐτή τά πρόσωπα ἐκεῖνα, τά δευ­τερεύοντα φαινομενικά, τά ὁποῖα ὅμως διαδραμάτισαν πρωτεύοντα ρόλο στά γεγονότα τοῦ Πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.

Καί τά πρόσωπα αὐτά δέν εἶναι οἱ ἕνδεκα μαθητές τοῦ Χριστοῦ, τούς ὁποίους εἶχε ἐπιλέξει ὁ ἴδιος καί τόν γνώριζαν περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον. Δέν εἶναι οὔτε οἱ τρεῖς μαθητές, οἱ ὁποῖοι ἀξιώθηκαν νά τόν δοῦν μεταμορφωμένο στό ὄρος Θαβώρ καί νά ἀτενίσουν τήν αἴγλη τῆς Θεότητός του. Εἶναι κάποιες γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ἀκολουθοῦσαν τόν Χριστό μέ δική τους ἐπιλογή, ὅπου καί ἄν πήγαινε, διακριτικά καί ἀθόρυβα, ἀλλά σταθερά καί μέ πιστότητα, ἀφοῦ ἔφθασαν μέχρι τόν Γολγοθᾶ καί τόλμησαν νά ἐπι­σκεφθοῦν τόν τάφο του «τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων», γιά νά ἀλείψουν τό σῶμα τοῦ Διδασκάλου τους μέ πολύτιμα μύρα.

Εἶναι ἀκόμη δύο ἐκ τῶν ἀρχόν­των τῶν Ἰουδαίων, ὁ εὐσχήμων βου­λευτής Ἰωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμα­θαίας καί ὁ Νικόδημος, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης δέν ἀνῆκαν στόν στενό κύ­κλο τῶν μαθητῶν του, ἀλλά πλη­σίασαν τόν Χριστό μέ δική τους πρωτοβουλία καί τόν πίστευσαν. Καί ὅταν οἱ ἄλλοι μαθητές ἦταν κλεισμένοι στό ὑπερῶο «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων», αὐτοί τόλ­μη­σαν νά ὑπερασπισθοῦν τόν Χρι­στό, τόλμησαν νά δηλώσουν στήν πιό κρίσιμη στιγμή τήν πίστη τους σέ Ἐκεῖνον, ζητώντας ἀπό τόν Πό­ντιο Πιλάτο τό νεκρό σῶμα του γιά νά τό ἐνταφιάσουν.

Αὐτές τίς ἱερές μορφές, τίς μυρο­φόρες γυναῖκες μαζί μέ τόν Ἰωσήφ καί τόν Νικόδημο, τούς δύο βου­λευ­τές, τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καί ἰδιαιτέρως ἡ Ἱερά αὐτή Μονή, γιατί μέ τή μεγάλη ἀγάπη τους πρός τόν Χριστό ἔδειξαν τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά πρέπει νά τόν πλησιάζουμε καί ἐμεῖς, ἀλλά καί ἔδειξαν πῶς ὁ Κύριός μας τιμᾶ καί ἀνταποδίδει αὐτή τήν ἀγάπη.

Ἔδειξαν τήν ἀγάπη τους πρός τόν Χριστό, θέτοντάς τον πάνω ἀπό τόν ἑαυτό τους, πάνω ἀπό τήν ἄνε­ση καί τήν ἀσφάλειά τους, χωρίς νά ὑπολογίσουν τίς δυσκολίες καί τίς συνέπειες πού εἶχε ἡ ἐπιλογή τους νά παραμείνουν δίπλα του καί νά ὁμολογήσουν ἔμπρακτα τόν σύν­δεσμό τους μαζί του, ὄχι ὅταν ὁ Χριστός ἔκανε θαύματα ἤ τόν ἐπευ­φημοῦσε τό πλῆθος, ἀλλά ὅταν ὅλοι τόν εἶχαν καταδικάσει καί εἶ­χαν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό κοντά του.

Αὐτή τήν ἀγάπη ἀντάμειψε καί ὁ Χριστός μέ τήν ἐμφάνισή του στίς μυ­ροφόρες γυναῖκες μετά τήν Ἀνά­­­στασή του, ἀλλά καί μέ τό μή­νυ­μα τό ὁποῖο ἀνέθεσε σέ αὐτές ὁ ἄγγελος νά μεταφέρουν στούς μα­θη­τές του. «Ὑπάγετε, εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καί τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τήν Γαλιλαί­αν· ἐκεῖ αὐτόν ὄψεσθε, καθώς εἶπεν ὑμῖν».

Τό μήνυμα αὐτό δέν ἀποτελεῖ μόνο ἐπιβεβαίωση τῆς Ἀναστά­σεως τοῦ Κυρίου, ἀλλά καί τήν ἐπιβεβαίωση τῆς διαρκοῦς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ πρός τούς μαθητές του καί τοῦ συνδέσμου του μαζί τους. Διότι ὁ Χριστός ἐπιθυμεῖ νά εἶναι μαζί μας, ἐπιθυμεῖ νά τόν βλέπου­με, νά τόν αἰσθανόμαστε, νά χαιρό­μεθα μέ τήν παρουσία του στή ζωή μας.

Ὁ Χριστός δέν ἀναστήθηκε γιά νά μᾶς ἐγκαταλείψει. Δέν ἀνῆλθε στούς οὐρανούς γιά νά μᾶς ἀφήσει μόνους στή γῆ, ἀλλά γιά νά εἶναι διαρκῶς μαζί μας, ἐφόσον καί ἐμεῖς τό ἐπιθυμοῦμε καί τό ἐπιδιώκουμε. Καί μποροῦμε νά εἴμαστε μαζί του, ὅταν εἴμαστε μέσα στήν Ἐκκλησία του, ὅπως μᾶς διαβεβαιώνει λέγο­ντας «ὅπου δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι ἐν τῷ ὀνόματί μου ἐκεῖ εἰμί κἀγώ ἐν μέσῳ αὐτῶν». Μποροῦμε νά εἴμαστε μαζί του, ὅταν μετέχουμε τῶν ἱερῶν μυστηρίων του καί κοι­νωνοῦμε δι᾽ αὐτῶν τῆς χάριτός του. Μποροῦμε νά εἴμαστε μαζί του, ὅταν εἴμαστε μαζί μέ τούς ἁγίους του καί μετέχουμε στή χάρη τήν ὁποία προσφέρουν μέ τά ἱερά τους λείψανα καί τίς θαυματουργές τους εἰκόνες.

Καί αὐτήν τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ ζοῦμε σήμερα μετέχοντας στήν πανήγυρη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Παντοκράτορος καί ἔχοντας ἐνώ­πιόν μας τό χαριτόβρυτο λεί­ψα­νο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου καί τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἀρχιε­πι­σκό­που Συμφερουπόλεως, τοῦ ἰα­τροῦ καί θαυματουργοῦ, τό ὁποῖο μεταφέραμε ἀπό τήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, ἀπό τή Βέ­ροια, ἀνταποκρινόμενοι στήν πα­ρά­κληση τοῦ Ἁγίου Καθηγουμένου καί μέ τήν ἄδεια καί εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρου­μα­νίας κ.κ. Δανιήλ καί τοῦ Θεο­φιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἀλεξαν­δρεί­ας καί Τελεορμάν κ. Γαλακτίω­νος, τούς ὁποίους καί εὐχαριστῶ θερμά.

Καί ἀποτελεῖ ἀγαθή συγκυρία ἡ παρουσία μας ἐδῶ κατά τή σημε­ρι­νή Κυριακή τῶν Μυροφόρων, διότι καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσος, ὅπως καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς ἔδειξε τήν τόλμη καί τήν ἀγάπη τοῦ Ἰωσήφ καί τοῦ Νικοδήμου καί τῶν ἁγίων μυροφό­ρων γυναικῶν. Γιατί ἐπιλογή του νά γίνει κληρικός καί ἐπίσκοπος σέ μία ἐποχή στήν ὁποία κυριαρχοῦσε ἡ ἀθεΐα καί ἐδιώκετο ἡ πίστη στόν Χριστό, ἐνῶ ἦταν διακεκριμένος ἰατρός καί καθηγητής Πανεπιστη­μίου, ἦταν ἐπιλογή ἀγάπης καί τόλμης. Μέ αὐτή τήν ἀγάπη καί τήν τόλμη ὑπέμεινε ὅλους τούς διωγμούς καί τά μαρτύρια τά ὁποῖα ὑπέστη ἀπό τό ἄθεο καθεστώς, ἀλλά καί γιά αὐτές ἔλαβε ὡς ἀντα­μοιβή τόσο πλούσια τή χάρη τοῦ ἀναστάντος Κυρίου.

Αὐτή τή χάρη μεταδίδει καί σέ μᾶς μέ τά θαύματά του ὁ ἅγιος Λουκᾶς καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσος καί αὐτή τή χάρη εὔχομαι νά λάβ­ετε καί ἐσεῖς, ὅσοι προσήλθατε γιά νά προσκυνήσετε τό ἱερό λείψανό του, ἀλλά καί ἡ Ἱερά Ἀδελφότης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παντοκράτορος, τήν ὁποία καί εὐχαριστῶ ἀπό καρ­δίας μέ πρῶτον τόν Καθηγούμενό της, γιά τήν πρόσκληση τήν ὁποία μᾶς ἀπηύθυναν, ἀλλά καί ἰδιαιτέρως τόν Μακαριώτατο Πατριάρχη Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ, γιά τήν ἄδεια καί τήν εὐλογία, ἡ ὁποία ἀπε­τέλεσε τήν ἀφορμή γιά νά συνεορ­τάσουμε μαζί σας, μέσα στή χαρά τῆς Ἀναστάσεως, τήν πανήγυρη τῆς Ἱερᾶς σας Μονῆς.