Της Όλγας Κουτμηριδου -Μεταξα
Δεν μπορώ να σε αγαπήσω γιατί δεν σε γνωρίζω.
Εσυ Μου Φανερώθηκες, αλλά εγώ έκλεισα τα μάτια. Εσυ με πλησίασες για να με γιατρέψεις και αυτό το θέλησα στην αρχή, αλλά μετά σε ξέχασα, γιατί έγινε η δουλειά μου. θέλω έναν θεό, στα δικά μου, μέτρα.
Οποτε τον χρειάζομαι ,να είναι δίπλα μου. Να μου κάνει ότι εγώ τού ζητώ, χωρίς αντιρρήσεις .Εναν θεό υποτακτικό μου. Να του προσάπτω ότι άσχημο μου συμβαίνει και να τον πληγώνω με τον εγωισμό μου. Μεγαλη εβδομάδα.....Των παθών..... Τού Χριστού πού εγώ σταύρωσα, πού εγώ πίκρανα, πού εγώ ξέχασα, πού εγώ υποκριτικά φερόμενη τον οδήγησα στον θάνατο.
Δικαιωμενη ότι τυπικά τήρησα όλες τις οδηγίες Του. Δικαιολογώντας τα πάντα στην ζωή μου και νομίζοντας ότι ,εγώ ξέρω καλύτερα πώς πρέπει να πορευθώ,αγνοω, ότι ο Μόνος πού πρέπει να εμπιστευτώ είναι εκείνος.
Που η αγκαλιά Του είναι ανοιχτή, παρηγορητική, τρυφερή, γαλήνια, γεμάτη αγάπη, συγχώρεση. Που με καλεί, με Περιμένη με δέχεται έτσι όπως είμαι, με αφήνει να αλλάξω τον εαυτό μου συνειδητοποιώντας τα λάθη μου και ποτέ με την βία. Με αφήνει ελεύθερη να διαλέξω.... Χωρίς ανταλλάγματα χωρίς κριτική χωρίς θυμούς και πείσματα χωρίς πρέπει και μη. Τι μακρόθυμος!!! Τι υπέροχος!! Τι μεγαλοδυμος!!! Τι ΘΕΌΣ!!! Μου εύχομαι και σάς εύχομαι η φετινή Ανάσταση να γίνει στις καρδιές μας. Να μας αναγέννηση, να μας αλλοιωση για να οδηγηθούμε συνειδητά από το Πάθος στην Ανάσταση.
