Τρεχούμενα νερά γλυκαίνουν το αυτί σου και ο ήχος των χαρούμενων πουλιών σε αγκαλιάζουν, οι αισθήσεις αποκτούν άλλες διαστάσεις και το βλέμμα χάνεται μέσα στο απέραντο δάσος.
Τα μωβ σύννεφα και ο ήλιος που ανατέλλει καλωσορίζουν μια ανοιξιάτικη μέρα .Το καλωσόρισμα είναι αυθεντικό , βουνίσιο για μια ακόμη φορά συνειδητοποιώ πόσες εικόνες χάνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας …….!
Φύγαμε από τη Βέροια στις 7 προορισμός , Χιονοδρομικό κέντρο 3-5 Πηγάδια .
Προσπερνάμε
την Νάουσα , κατοικήθηκε από τα αρχαιότατα χρόνια από τους Βρίγες , που μετανάστευσαν
από την Ασία στην Ευρώπη πριν ακόμη από τον Τρωϊκό πόλεμο . Οι αχτίνες του
ήλιου που απλώνονται μπροστά μας προσθέτουν μια έντονη πινελιά στην πόλη, κάνοντας όλα τα χρώματα ζωηρά . Το
όρος Βέρμιο είναι κατάφυτο, στους πρόποδες με καστανιές ,ανεβαίνοντας ψηλότερα
δρυς και οξιές, ενώ στην κορυφή πεύκα και έλατα .
Άνοιξη ………Χιλιάδες λέξεις έχουν γραφτεί για να περιγράψουν
την αίσθηση της άνοιξης , ήρθε και φέτος να στείλει το μήνυμα της αναγέννησης ,
της χαράς, της ζωής ……….
Ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου μόλις περάσαμε ένα περιφραγμένο κτήμα γεμάτο αμυγδαλιές .
Η
αμυγδαλιά είναι φυτό της τάξης των ροδανθών , ευδοκιμεί σε μέρη στεγνά και
προσήλια ,προφυλαγμένα από ανοιξιάτικους παγετούς . Η πρώιμη άνθηση είναι
΄΄προάγγελος της άνοιξης ΄΄σύμφωνα με τον Θεόφραστο .
Στα
παράλια της Μ. Ασίας λεγόταν ΄΄αθασία΄΄.
Οι αρχαίοι Εύπολις και Φρύνιχος ( 5ος αιώνας π.Χ. ) θεωρούσαν
κάλλιστα τα αμύγδαλα της Νάξου και της Χίου.
Παντού τρεχούμενα νερά που αναβλύζουν στις πλαγιές και το στέλνουν με χίλιους τρόπους κάτω στον κάμπο . Λουλούδια του βουνού και του δάσους ευωδιάζουν με την εμφάνιση τους .
Σαν από σκηνικό θεάτρου το χιονοδρομικό μας υποδέχεται
χωρίς καθόλου κίνηση μόνοι εμείς , προετοιμασία για πορεία και
ορειβασία .
Φορώντας
ελαφριά ρούχα οδοιπορούμε σε δασικό
δρόμο. Πήραμε πορεία ανατολικά τώρα, ορειβατούμε σε πυκνό δάσος οξιάς.
Μετά
από μια πορεία 30 λεπτών, μπήκαμε στο μονοπάτι .
Καλά
σημαδεμένο , περιβάλλεται από βλάστηση , βελανιδιές ,οξιές ,πεύκα ψηλότερα .
Μπήκαμε
στο δάσος με τις οξιές , κυρίαρχη η σιωπή . Τίποτα δεν ακούγεται μεταφορικά και
κυριολεκτικά όλα μοιάζουν έρημα , η μυρωδιά
του φρέσκου αέρα και της οξιάς μας ταξιδεύει .
Γραμμές
και χρώματα , τα ξεχασμένα πουλιά , η μυρωδιά της γης μεθυστική .
Τώρα
ο ήλιος φωτίζει τα πάντα γύρω μας .
Οδοιπορούμε
περισσότερο από 60 λεπτά της ώρας , ανάσες βαριές μονοπάτι ανηφορικό .
Τα
χρώματα της Ίριδας ξεπροβάλλουν μέσα από το αδιαπέραστο δάσος ,μαζί μας και μια
παρέα από συμπαθητικούς σπουργίτες .
Αξιοζήλευτη η εξυπνάδα τους και έντονη η κινητικότητα τους ιδιαίτερα τώρα την Άνοιξη .
Ενώ
έχουμε τόσες πληροφορίες για τους αετούς ,τους φοινικόπτερους ,τους γερανούς
και τις αγριόχηνες αγνοούμε τη ζωή και τις
συνήθειες πουλιών που συμβιώνουν μαζί μας και τα βλέπουμε σχεδόν καθημερινά .
Οι
ορνιθολόγοι ασχολήθηκαν ελάχιστα έως καθόλου με τη ζωή και την εθολογία των
σπουργιτών .
Εθολογία
( και όχι ηθολογία όπως κακώς μεταφράζεται) είναι η επιστήμη που ασχολείται με
τα ήθη δηλαδή τις συνήθειες των πουλιών και γενικότερα των ζώων .
Βρισκόμαστε
σε ξέφωτο με ένα πανέμορφο ήλιο να μας ακολουθεί , όλα γύρω ορθά τοποθετημένα δένδρα και χαμηλή βλάστηση σε ένα αιώνιο αγκάλιασμα , νοιώθεις ότι είσαι και εσύ μέρος της φύσης.
Διαβήκαμε
το δάσος και το ξέφωτο ,τώρα μονοπάτι στην άκρη της βουνοπλαγιάς , άγριο, ήσυχο,
μουσικό .
Τριγύρω
μας οι άλλες βουνοκορφές ,Βόρας , Τζένα
,Πάϊκο .
Τώρα
ανάβαση, το ένα ύψωμα διαδέχεται το άλλο ,κυματιστά χωρίς τέλος, τριγύρω τοπίο γυμνό από δένδρα, μόνο χλόη .
Φθάσαμε
στο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδος, ανάψαμε ένα κερί, θαυμάσαμε από εδώ ψηλά τον
κάμπο της Ημαθίας.
Συνεχίζουμε
για τις κορυφές Δίδυμες.
Βρισκόμαστε στην κορυφή μετά από πορεία αρκετής δυσκολίας , μια ματιά γύρω μια ματιά πέρα η φύση στον καλύτερο της εαυτό φρόντισε να τα χωρέσει όλα αρμονικά .
Στο βάθος το Σινιάτσικο όρος ( Άσκιο ) με την γυμνή κορυφή του και λίγο πιο πίσω η οροσειρά της Πίνδου . Ο Όλυμπος ξεπροβάλλει και κάνει αισθητή την
παρουσία του στον χώρο των ψηλών κορφών , υπάρχει μια επιθυμία στο μυαλό σου , να
σταματήσει ο χρόνος .
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής ,12 η ώρα και ένα δροσερό αεράκι μας μιλά για την
Άνοιξη, εμείς 7 ορειβάτες από την Βέροια.
Επιστρέφοντας οι
αισθήσεις θα συλλάβουν οπωσδήποτε αυτό τον θησαυρό γύρω σου , εισπνέοντας τον
αέρα , αγγίζοντας το περιβάλλον ,ακούγοντας στους ήχους της φύσης να χαϊδεύουν τις βαθύτερες σκέψεις σου , πώς
να μπορέσεις να χωρέσεις στις λέξεις αυτό το θαύμα της φύσης .
Φεύγοντας νοιώθεις ότι πήρες
κάτι μαζί σου εικόνες και στιγμές μέσα
σε μια απόλυτη ησυχία .
ΚΑΛΟ – ΠΑΣΧΑ !
Για τους Ορειβάτες Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος
