Ax οι Πόλεις!
Με τις τράπεζες,
τα γραφεία,
τα οπωροπωλεία,
τις ωραίες,
τις γιορτές,
τα διαγγέλματα,
τα πορτοφόλια,
τις πορτοκαλάδες, τις λεμονάδες,
τις γκαζόζες, ορίστε!
Βρε! Σ` αγαπάει κανείς;
Αχ οι Πόλεις!
Με τους στριφνούς έρωτες
τις πολυπληθείς ερήμους
τους περιηγητές των ΤΙΠΟΤΑ
τις διαμαρτυρίες
τις βλαστημίες!
Βρε! Σ` αγαπάει κανείς;
Αχ οι Πόλεις!
Με τις υπεροψίες,
τις πεταμένες λέξεις,
τους λογαριασμούς,
τις αδιάφορες βόλτες!
Βρε! Σ` αγαπάει κανείς;
Αχ οι Πόλεις!
Των πολυκατοικιών
των καθημερινών
των Μωαμεθανών,
των κουρτινών
των αρπαχτών!
Βρε ! Σ` αγαπάει κανείς;
Αχ οι Πόλεις!
Με τις ξεχασμένες καντάδες
τις κρυμμένες ηλικίες.
τις κουρασμένες μνήμες,
τις συνταξιοδοτημένες μέρες
τα ασταθή ζυγωματικά
τους αποκλεισμένους πόθους,
με τα «Πολλά ΠΑΡΑΛΙΓΟ»!
Βρε! Σ` αγαπάει κανείς;
Αχ οι Πόλεις!
Των μυστικών
Των Συρακουσών
Των αναπάντεχων
Των παράταιρων
Των «σακατεμένων» ρημάτων!
«Περαστικός» ένας Αύγουστος άκουγε …
…Αγάπη μουουουου
ποιος σούπε τέτοια πράγματα…;
Γιάννης Ναζλίδης
27 Απριλίου 2024
