Βόρας , θεός του
ανέμου του Βορρά , πίστευαν ότι
κατοικούσε στη θρακική γη . Γιος της Ηούς ( Αυγής ) και του Αστραίου .
Τον παρίσταναν ως φτερωτό
δαίμονα , γενειοφόρο και ντυμένο με έναν κοντό πτυχωτό
χιτώνα . Ανήκε στο γένος των Τιτάνων ,
με αδέλφια τον Ζέφυρο και τον Νότο .
Φύγαμε από την Βέροια στις 7 πρωινό Κυριακής , 10 φίλοι ορειβάτες, προορισμός μας το χιονοδρομικό κέντρο του Βόρα ή Καϊμακτσαλάν στο νομό Πέλλας .
Προσπερνάμε την Έδεσσα . Το όνομα της έχει φρυγική καταβολή
και σημαίνει πύργος μέσα στο νερό ή πόλη πάνω στο νερό .
Στους βυζαντινούς χρόνους ανάμεσα στις πόλεις κάστρα που ξεχώρισαν
για την θέση και την ικανότητα τους είναι και η Έδεσσα ΄΄το θεοφρούρητο κάστρο των Βοδενών ΄΄.
Μοναδικό στολίδι της πόλης στην περιοχή Βαρόσι η παλιά μητρόπολη , ο ναός της κοίμησης της
Θεοτόκου . Η ανέγερση της τοποθετείται στο δεύτερο μισό του 14 ου αιώνα .
Αρχαία βυζαντινά και άλλα ευρήματα μαρτυρούν την ιστορία της πόλης . Από την
ιστορία της πόλης περνούν Ρωμαίοι , Σλάβοι ,
Οθωμανοί.
Απελευθερώνεται από
τον Ελληνικό στρατό στις 18 Οκτωβρίου το 1912 . Συνεχίζουμε για την
Άρνισσα………Περάσαμε τον Νέο και τον Παλιό Άγιο Αθανάσιο. Ανεβαίνουμε ψηλότερα
Από εδώ το μάτι
ταξιδεύει στον απέραντο κάμπο με τους οπωρώνες και ατενίζει τη λίμνη Βεγορίτιδα . Μια από τις
ομορφότερες λίμνες της Ελλάδος που απλώνεται σε υψίπεδο 600 μέτρων . Η λίμνη
Βεγορίτιδα περιβάλλεται από το όρος Βόρας , ανατολικά από το Βέρμιο ,νότια από
το όρος Σκοπός Κοζάνης και δυτικά από το
Άσκιο όρος . Είναι λίμνη αλπικού τύπου και τεκτονικής προέλευσης . Έχουν
καταγραφεί 11 είδη ψαριών .
Το 1953 μετά την υποχώρηση των νερών αποκαλύφθηκε προϊστορική νεκρόπολη με δέκα κιβωτιόσχημους τάφους .
Μπροστά μας ξεπροβάλλει η οροσειρά του όρους Βόρα . Είναι το τρίτο ψηλότερο βουνό της Ελλάδος μετά τον Όλυμπο και τον Σμόλικα , με την κορυφή του να φθάνει τα 2524 μέτρα .
Αποτελεί το φυσικό σύνορο των νομών Φλώρινας και Πέλλας .
Πλησιάζουμε……………Μια ανάσα από το χιονοδρομικό του Καϊμακτσαλάν . Τοπίο
τυραννισμένο από τον χειμώνα, ανεβαίνοντας ψηλότερα το χιόνι κάνει την εμφάνιση
του. Τώρα κακοτράχαλα βράχια και χαράδρες εναλλάσσονται με πυκνά δάση από οξιές
πεύκα και έλατα .
Τα Σαββατοκύριακα η περιοχή
στενάζει από το βάρος των τζιπ και της ανάπτυξης . Μιας ανάπτυξης και
μιας δόμησης άναρχης . Τώρα εδώ φυσάει
ένας άλλος αέρας , αυτός της αντιπαροχής και του εύκολου χρήματος .
Οι κάτοικοι της περιοχής
άφησαν την γη και τις καλλιέργειες και
ασχολούνται με τους Θεσσαλονικείς χειμερινούς τουρίστες .
Βρισκόμαστε στο χιονοδρομικό κέντρο , ένας πολύχρωμος κόσμος
από επισκέπτες μας υποδέχεται
, άρχισε να λειτουργεί από το 1995 , διαθέτει 7 αναβατήρες ( 1 εναέριο διθέσιο
και 6 συρόμενους ) οι οποίοι παρέχουν πρόσβαση στις 14 συνολικά πίστες σκι διαφόρων βαθμών δυσκολίας .
Η αύρα του ορεινού καθαρού αέρα εισβάλλει στα πνευμόνια μας
, αφήνεσαι στην καθαρότητα του χιονισμένου τοπίου, το τελευταίο του χειμώνα .
Το λευκό σε ταξιδεύει
, το θρόισμα του παγωμένου αέρα σε κάνει να νοιώθεις μέρος της φύσης .
Με τον σάκο στον ώμο ντυμένοι με ορειβατικά ρούχα , γάντια και σκούφους οι φίλοι
ορειβάτες ορειβατούμε
τώρα δίπλα από το συνδετικό (εναέρια καρέκλα ) ανηφόρα για γερά πόδια και αντοχές , ανάσες πηχτές . Αργά αλλά σταθερά κερδίζουμε ύψος , τόπος γύρω γυμνά λευκός , χιόνι
παγωμένο παντού .
Ένας περήφανος ήλιος μας συντροφεύει και μας ακολουθεί σε
όλη τη διάρκεια της πορείας αλλά και τρομερός παγωμένος αέρας
Ο χρόνος τρέχει μαζί με τον ιδρώτα , κοφτές ανάσες και η ερημιά του λευκού τοπίου , ησυχία………..μόνο
το θρόισμα του παγωμένου αέρα μας κρατάει συντροφιά .Βρισκόμαστε στην κόψη της
κορυφογραμμής , τώρα τοπίο ολότελα λευκό , αρχέγονο, άγριο , ήπιο , μουσικό ,
θεϊκό .
Απτόητοι συνεχίζουμε
για την κορυφή . Στην ψηλότερη κορφή
υπάρχει το εκκλησάκι του Προφήτη
Ηλία το οποίο αποτελεί μνημείο του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου . Είναι κατασκευασμένο σε ρυθμό καθολικό και λίγο πιο πέρα υπάρχει μνημείο των θυμάτων που
έπεσαν στις μάχες που διεξήχθησαν στις
πλαγιές του .
Τώρα άγρια μουσική αέρα ανακατεμένη με χιόνι παγωμένο μας
μαστιγώνει το πρόσωπο μπήκαμε μέσα στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία ανάψαμε ένα κερί , γύρω από το ιερό στεφάνια
με πλαστικά λουλούδια γραμμένα στα σλάβικα αφιερωμένα στην χάρη του Αγίου από τους φίλους Σκοπιανούς .
Από το εκκλησάκι όλοι μαζί
θαυμάζουμε την άγρια ομορφιά των
γύρω βουνοκορφών . Μπροστά μας περήφανα ξεπροβάλλουν , οι βουνοκορφές
του Βερμίου ,των Πιερίων ,του Ολύμπου του Άσκιου (Σινιάτσικο ) και αριστερά
συνεχίζει η οροσειρά του όρους Βόρα με τις κορυφές Σοκόλ , Κράβιτσα, Πίνοβο , η Τζένα και το
Πάϊκο .
Επιστροφή μέσα από τις πίστες του Χιονοδρομικού.
Γλιστρήσαμε στις ολόλευκες πλαγιές και κάναμε μια κατάβαση
ορειβατώντας ανάμεσα στο απόλυτο λευκό, τα λεπτά και οι ώρες
περνούν ευχάριστα , οι εικόνες που παρελαύνουν μπροστά στα μάτια μας , προκαλούν
μια ανεξάντλητη ευθυμία στη συντροφιά
.
Εναλλαγές χρωμάτων σε μια απαράμιλλη αρμονία , το άφθονο χιόνι δεν έρχεται για να γεμίσει το τοπίο αλλά να το αγκαλιάσει να το αναδείξει . Η ορειβασία και το σκι παύουν να είναι σπορ , είναι μέσο απλώς για την περιήγηση μας στο φανταστικό περιβάλλον.
Αφήσαμε πίσω την ομορφιά και την ηρεμία του βουνού και πήραμε
το δρόμο της επιστροφής .
Επιστροφή , από άλλη διαδρομή . Κερασιά , Καρυδιά ,
Άγρας. Ο δασικός ασφάλτινος δρόμος
τρυπώνει στο πυκνό δάσος και η
φυσιολατρική τώρα πλέον περιήγηση
μας αρχίζει να αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον . Η μεγαλοπρέπεια και η ομορφιά
κρύβεται στις κοιλάδες και τις δασωμένες
πλαγιές . Εκτεταμένα δάση από πεύκα, έλατα ,οξιές
και χαμηλότερα καστανιές , βελανιδιές και κερασιές μας υποδέχονται με τα χρώματα της Άνοιξης . Εδώ ζουν σε μικρό
αριθμό ζαρκάδια , λύκοι και αλεπούδες .
Δρόμος κατηφορικός
και χωρίς να το καταλάβουμε βρισκόμαστε στο πρώτο χωριό την Κερασιά .
Το χωριό μας υποδέχεται έρημο χτισμένο σε μια ειδυλλιακή
τοποθεσία . Μόνο οι καμινάδες που καπνίζουν προδίδουν την ανθρώπινη παρουσία .
Παίρνουμε το δρόμο που οδηγεί στην Έδεσσα . Προσπεράσαμε το χωριό Καρυδιά . Λίγο πιο πέρα ( στην είσοδο
του χωριού ) υπάρχει το μνημείο του καπετάν Άγρα .
Ο Τέλος Αγαπηνός (
Σαράντης Αγαπηνός , καταγωγή από τους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας ) , ανθυπολοχαγός
πεζικού του ελληνικού στρατού , γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1880 επειδή ο πατέρας
του υπηρετούσε εκεί ως Εφέτης . Εισήλθε με αντάρτικο σώμα στη Μακεδονία και από
τον Σεπτέμβριο του 1906 μπήκε με δώδεκα ευζώνους στον βάλτο των Γιαννιτσών , όπου ανέπτυξε δράση
εναντίον των Βούλγαρων κομιτατζήδων .Τον Ιούνιο του 1907 δέχθηκε πρόταση του
Βούλγαρου Βοεβόδα Ζλατάν για τοπική ειρήνευση , όμως εκείνος τον συνέλαβε , τον
διαπόμπευσε και τον κρέμασε έξω από το χωριό Καρυδιά μαζί με τον πιστό
συμμαχητή του τον Αντώνη Μίγκα από την Νάουσα .
Περάσαμε τον σιδηροδρομικό σταθμό του Άγρα τώρα προσπερνάμε
την λίμνη και τον υγροβιότοπο του Άγρα . Βρίσκεται σε υψόμετρο 470 μέτρων από
την επιφάνεια της θάλασσας .
Εδώ ζουν περιοδικά
250 διαφορετικά είδη πτηνών . Πρόκειται για μια λίμνη 5.972 στρεμμάτων που
υδροδοτείται από τις πηγές του ποταμού Εδεσσαίου και η επιφάνεια της καταλαμβάνεται από πυκνή
βλάστηση με καλαμιές , ιδανικές
Συνθήκες για φώλιασμα
και αναπαραγωγή της πανίδας .
Υπάρχουν επίσης λειμώνες με βούρλα και παρυδάτια δενδρώδης βλάστηση
από λεύκες , ιτιές πλατάνους και σκλήθρα .
Βατράχια , βίδρες , μυοκάστορες , υδρόβιες χελώνες και
νερόφιδα συμπληρώνουν το σκηνικό . Μεταναστευτικά πουλιά όπως πελεκάνοι ,
κύκνοι και το σπάνιο είδος της ροπαλόπαπιας συχνάζει εδώ κατά την περίοδο της αναπαραγωγής
. Σε αντίθεση με την πλούσια ορνιθοπανίδα η ιχθυοπανίδα εμφανίζεται ιδιαίτερα
φτωχή .
Επιστρέφοντας μεσημέρι στην Βέροια αφήσαμε πίσω μας την παγωμένη και περήφανη
ερημιά των κορφών να φαντάζει ακόμη πιο μυστηριώδης και ακατανόητα σαγηνευτική
.
Για τους Ορειβάτες Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος
