Το πρωί του Σαββάτου, 6ης Απριλίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Αγγελοχωρίου, όπου τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού εφημερίου της ενορίας, πατρός Δημητρίου Αμπαρλή.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ὑπομονῆς γάρ ἔχετε χρείαν, ἵνα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τήν ἐπαγγελίαν».
Εὑρισκόμεθα ἤδη στό μέσον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, στό μέσον τῆς πορείας μας πρός τό Πάθος καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας καί τῆς προετοιμασίας μας γιά νά ἑορτάσουμε τή μεγάλη αὐτή ἑορτή ὄχι κοσμικά ἀλλά πνευματικά.
Καί πρίν νά προβάλει αὔριο ἡ Ἐκκλησία μας τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, γιά νά ἀντλήσουμε ἀπό αὐτόν δύναμη προκειμένου νά συνεχίσουμε τόν πνευματικό μας ἀγώνα, τόν ἀγώνα τῆς μετανοίας καί τῆς καθάρσεως, τόν ἀγώνα τῆς νηστείας καί τῆς ἐγκρατείας, ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, μᾶς ἔδωσε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα μία συμβουλή. Τί μᾶς εἶπε; «Ὑπομονῆς γάρ ἔχετε χρείαν, ἵνα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τήν ἐπαγγελίαν». Ἔχετε ἀνάγκη ὑπομονῆς, γιά νά τηρήσετε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ τήρηση τοῦ θελήματος τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι μία εὔκολη ὑπόθεση. Εἶναι κάτι τό ὁποῖο ἐπιτυγχάνεται μέ προσπάθεια καί ἀγώνα πνευματικό. Ἀγώνα πού δέν εἶναι σύντομος ἀλλά διαρκής. Εἶναι ἕνας μαραθώνιος, γιατί κανείς δέν μπορεῖ νά πεῖ ὅτι ἐναρμόνισε πλήρως τή ζωή του μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά ἐπαναπαυθεῖ σέ αὐτό καί νά παύσει νά ἀγωνίζεται. Χρειάζεται συνεχής προσπάθεια καί συνεχής βία τοῦ ἑαυτοῦ μας, γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τούς πειρασμούς καί τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ, γιά νά μήν ἀφήσουμε τίς ἀδυναμίες καί τά πάθη μας νά κυριαρχήσουν στήν ψυχή μας καί νά ψυχράνουν τήν ἀγάπη μας γιά τόν Χριστό καί τό θέλημά του ἤ ἀκόμη περισσότερο νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό Αὐτόν.
Χρειάζεται ὅμως καί συνεχής προσπάθεια, γιατί στή ζωή μας συναντοῦμε καί ἐμπόδια καί δυσκολίες καί προβλήματα καί ἀσθένειες πού μᾶς δυσκολεύουν, πού μᾶς στενοχωροῦν, πού μᾶς ἀπογοητεύουν καί πού μᾶς φέρνουν κάποτε καί σέ ἀδιέξοδο. Μπορεῖ νά εἶναι θέματα καί προβλήματα προσωπικά ἤ νά ἀφοροῦν τήν οἰκογένεια ἤ τούς οἰκείους μας, τόν ἐπαγγελματικό ἤ τόν κοινωνικό μας περίγυρο, νά δυσκολεύουν τή ζωή μας, χωρίς νά μποροῦμε νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό αὐτά.
Καί καλούμεθα νά τά ἀντιμετωπίσουμε καί συχνά νά συμβιώσουμε μαζί τους. Πολλά ἀπό αὐτά, ὅσο καί ἄν εἶναι δυσάρεστα, ὅσο καί ἄν μᾶς δυσκολεύουν, δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι τά ἐπιτρέπει ὁ Θεός. Καί ὁ Θεός δέν ἔχει σκοπό νά μᾶς δυσκολεύσει ἤ νά μᾶς ταλαιπωρήσει, ἀλλά τά χρησιμοποιεῖ ὅλα αὐτά γιά τήν πνευματική μας ὠφέλεια, γιά νά μᾶς βοηθήσει νά αἰσθανθοῦμε τήν ἀδυναμία μας, νά νικήσουμε τόν ἐγωισμό μας, νά ταπεινωθοῦμε, νά διδαχθοῦμε τήν ἐγκράτεια, ἀλλά προπάντων νά μάθουμε τό μεγάλο μάθημα τῆς ὑπομονῆς.
Αὐτή τή μεγάλη ἀρετή μᾶς σύστησε σήμερα καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Πολλοί ἴσως ἀγνοοῦμε ὅτι εἶναι ἀρετή, ἀγνοοῦμε τή σημασία της καί τή σπουδαιότητά της. Εἶναι ὅμως ἀπαραίτητη γιά κάθε προσπάθεια πού κάνουμε, γιά τόν πνευματικό μας ἀγώνα καί τή ζωή μας. Γιατί ἡ ὑπομονή μᾶς βοηθᾶ νά ἐπιμένουμε στόν ἀγώνα μας χωρίς νά ἀπογοητευόμαστε, νά ἐπιμένουμε στήν προσευχή καί στή νηστεία χωρίς νά κουραζόμαστε, νά ἐλέγχουμε τόν θυμό καί τή γλώσσα μας, ὅταν οἱ ἄνθρωποι μᾶς ἀδικοῦν, μᾶς ὑποτιμοῦν ἤ μᾶς συκοφαντοῦν, ὥστε νά κάνουμε τελικά πράξη αὐτό πού μᾶς εἶπε σήμερα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος καί νά κερδίσουμε τήν αἰώνια ζωή.
Καί αὐτή ἀκριβῶς ἡ μεγάλη ἀνταμοιβή, τήν ὁποία ὑπόσχεται ὁ Θεός γιά ὅσους ὑπομένουν, ἀποδεικνύει καί τή μεγάλη σημασία καί ἀξία τῆς ὑπομονῆς. «Ὑπομονῆς γάρ ἔχετε χρείαν, ἵνα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τήν ἐπαγγελίαν», μᾶς λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐπαναλαμβάνοντας μέ τόν δικό του τρόπο αὐτό πού μᾶς εἶπε καί ὁ Χριστός: «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται». Αὐτός πού θά ὑπομείνει μέχρι τέλους αὐτός θά σωθεῖ.
Αὐτήν τήν ἀρετή, τήν ἀρετή τῆς ὑπομονῆς καλλιέργησε στή ζωή του καί μακαριστός ἐφημέριος τῆς ἐνορίας σας, ὁ ἀείμνηστος π. Δημήτριος. Ἀγωνίσθηκε σέ ὅλη του τή ζωή μέ ὑπομονή καί μέ ἀγάπη πρός τόν Θεό νά διακονήσει τήν Ἐκκλησία καί τούς ἀνθρώπους, νά εἶναι συνεπής στά καθήκοντά του καί τίς ὑποχρεώσεις του, νά προσφέρει τήν ἀγάπη του πρός ὅλους, νά τούς διδάσκει μέ τό παράδειγμα τῆς ζωῆς του. Ἁπλός, ταπεινός, ὑπάκουος στήν Ἐκκλησία, συνεργάσθηκε ἁρμονικά καί πάντοτε μέ σεβασμό πρός τόν Ἐπίσκοπό του. Σήκωσε μέ ὑπομονή τόν σταυρό τῆς ἱερωσύνης καί τό τελευταῖο διάστημα τῆς ζωῆς του καί τῆς ἀσθενείας, ἔχοντας πάντοτε τή συμπαράσταση καί τῶν οἰκείων του. Καί ἔτσι ἐλπίζουμε καί εὐχόμεθα, τελώντας καί τό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνό του, νά ἀπολαμβάνει τώρα τήν ἀμοιβή τῆς ὑπομονῆς του κοντά στόν Θεό, καί Ἐκεῖνος ὡς δικαιοκρίτης νά τόν ἀναπαύει στή χαρά τῆς βασιλείας του καί νά στηρίζει καί νά ἐνισχύει τούς οἰκείους του μέ τήν ἀγάπη καί τήν παρηγορία του.
