Μιλούσαμε στον Ενικό,
όταν μπερδεύτηκαν ανάμεσά μας
οι Μηδικοί Πόλεμοι.
Τότε σκέφθηκα να σ` αγκαλιάσω ξαφνικά
και να ζητήσω να γράψεις μια έκθεση ΠΑΘΟΥΣ.
Τι σου μαθαν τα όνειρα τόσα χρόνια;
Για τις απότομες στροφές.
Για τις στριφνές κατηφόρες.
Για το αγάπα τον πλησίον σου.
Για τις περισπωμένες που ζήλευαν τις οξείες.
Για τις Κυριακάτικες απορίες.
Και τις κουβέντες που ζήλευαν
τις τιμητικές σιωπές.
Δαπανηρός ο στοχασμός του μέλλοντος.
Φταίω τόσο σπάταλα συχνά
και δεν μούχει μείνει άλλη έξοδος κινδύνου.
Για τα πάντα.
Μιλούσαμε στον ΕΝΙΚΟ
όταν πλησίασες κρατώντας
την γραμματική των ανωμάλων ρημάτων.
Γιάννης Ναζλίδης
6 Απριλίου 2024
