Το απόγευμα της Παρασκευής, 5ης Απριλίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Γ’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά Βερμίου.
Στην Ιερά Ακολουθία παρευρέθηκε ο πρόεδρος του Σωματείου «Παναγία Σουμελά» κ. Γεώργιος Τανιμανίδης, μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και πλήθος πιστών από την ευρύτερη περιοχή που ανηφόρισαν στο φιλόξενο όρος του Βερμίου για να προσκυνήσουν την θαυματουργό Ιερά Εικόνα της «Κυράς» του Πόντου, της Παναγίας της Σουμελλιώτισας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαῖρε ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι, χαῖρε λιμήν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων».
Μέ ἕναν πνευματικό διάπλου στό μέγα πέλαγος τῆς νηστείας παρομοίασε ὁ ἱερός ὑμνογράφος, πρίν ἀπό τρεῖς περίπου ἑβδομάδες, τόν ἀγώνα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τόν ὁποῖο κληθήκαμε νά ἀναλάβουμε ὅλοι οἱ πιστοί.
Κι ἄν ἐκεῖνος δέν μᾶς διευκρίνισε ποιό εἶναι τό ἀσφαλές μέσο μέ τό ὁποῖο μποροῦμε νά διαπλεύσουμε τό πέλαγος ὄχι μόνο τῆς νηστείας ἀλλά καί τῆς ζωῆς μας, προκειμένου νά φθάσουμε στόν λιμένα τῆς οὐρανίου βασιλείας, μᾶς τό ἀποκαλύπτει σήμερα ὁ θεόπνευστος ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, μέ τό «χαῖρε» τῆς τρίτης στάσεως τῶν Χαιρετισμῶν πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. «Χαῖρε ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι». Χαῖρε, Παρθένε, ἐσύ πού εἶσαι τό καράβι αὐτῶν πού θέλουν νά σωθοῦν.
Δέν ἐγκωμιάζει ὅμως μέ αὐτό τό «χαῖρε» ὁ θεοκίνητος κάλαμος τοῦ ἀνωνύμου ποιητοῦ μόνο τήν Παναγία μητέρα μας. Μᾶς ὑποδεικνύει συγχρόνως καί τό ἀσφαλές μέσο πού ἀναζητοῦμε γιά νά φθάσουμε στό ποθητό τέρμα.
Πολλοί ἀπό ἐμᾶς μπορεῖ νά ξεκινήσαμε τό ταξίδι ἔχοντας ἐμπιστοσύνη στίς δυνάμεις μας, ἀλλά στή διαδρομή διαπιστώσαμε τήν ἀσθένεια καί τήν ἀδυναμία μας. Διότι στόν διάπλου αὐτό ὑπάρχουν ἄνεμοι, κύματα καί ξέρες πού μᾶς δυσκολεύουν νά προχωρήσουμε. Εἶναι οἱ ἀδυναμίες μας, τά πάθη μας καί πρό πάντων ἡ ραθυμία μας.
Ὑπάρχουν ἀκόμη σειρῆνες καί φῶτα πού μᾶς παρασύρουν καί μᾶς τυφλώνουν καί μᾶς κάνουν νά χάνουμε τόν προσανατολισμό μας καί νά μήν ξέρουμε ποῦ νά πᾶμε. Eἶναι οἱ μέριμνες καί οἱ περισπασμοί τοῦ κόσμου, εἶναι ὁ ἐγωισμός καί ἡ ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό μας, πού ἀποσυντονίζουν τήν πνευματική μας πυξίδα. Καί ἔτσι μπορεῖ νά αἰσθανόμεθα ἀδύναμοι καί χαμένοι στό πέλαγος καί νά μήν εἴμαστε σέ θέση νά συνεχίσουμε μόνοι μας τό ταξίδι.
Γιά ὅλους αὐτούς, γιά ὅλους ἐμᾶς, σέ ὅποια κατηγορία καί ἄν ἀνήκουμε, ὅποιο ἐμπόδιο καί ἄν συναντήσαμε στήν πορεία μας, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος μπορεῖ νά γίνει τό μέσο γιά νά συνεχίσουμε τό πνευματικό μας ταξίδι, γιά νά μήν προσαράξουμε κάπου καί δέν φθάσουμε ποτέ στόν προορισμό μας, καί πολύ περισσότερο νά μήν κινδυνεύσουμε νά καταποντισθοῦμε.
Ἡ Παναγία μητέρα μας μπορεῖ νά γίνει καί γιά μᾶς ἡ νοητή ὁλκάδα πού θά μᾶς ὁδηγήσει μέ ἀσφάλεια στό λιμάνι πού ἀναζητοῦμε, ὑπό μία ὅμως προϋπόθεση. Καί αὐτή εἶναι ἡ δική μας θέληση.
«Χαῖρε ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι», ψάλαμε πρό ὀλίγου πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἐκφράζοντας τή πίστη μας στή δύναμή της ἀλλά συγχρόνως καί τή δική μας θέληση νά μᾶς ὁδηγήσει στή σωτηρία.
Καί πράγματι μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσει ἡ Παναγία μας στή σωτηρία, ὄχι μόνο γιατί εἶναι «ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι», ἀλλά καί γιατί εἶναι «λιμήν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων». Εἶναι, ὅπως τῆς ψάλαμε, τό λιμάνι ὅσων διαπλέουν τό πέλαγος τῆς ζωῆς, καθώς ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ὡς πνευματικό λιμάνι, προσφέρει ἀνάπαυση σέ ὅσους ταλαιπωροῦνται καί κινδυνεύουν σ᾽ αὐτό τό ταξίδι, ἀλλά καί εὑρίσκεται ἐκεῖ ὅπου ὅλοι ἐπιθυμοῦμε νά φθάσουμε. Εὑρίσκεται πλησίον τοῦ Υἱοῦ της στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἀναμένοντας ὅλους μας.
Καί δέν μπορεῖ νά ἀμφιβάλλει κανείς γι᾽ αὐτή τή διπλῆ χάρη τῆς Παναγίας μητέρας μας, διότι ὅλοι ἔχουμε ἀποδείξεις γιά τίς σωστικές ἐπεμβάσεις της στή ζωή μας. Ἰδιαιτέρως ὅμως ὁ Ποντιακός Ἑλληνισμός, πού τιμᾶ τήν Σουμελιώτισσα Παναγία ὡς μητέρα καί προστάτιδά του καί ψάλλει κάθε Παρασκευή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί ὄχι μόνο ἐνώπιον τῆς ἱστορικῆς καί θαυματουργοῦ της εἰκόνος τούς Χαιρετισμούς της, τήν ἔχει αἰσθανθεῖ σέ ὅλη τή μακραίωνη καί πολυκύμαντη ἱστορική του διαδρομή καί ὡς ὁλκάδα ἀλλά καί ὡς λιμένα ἀσφαλῆ.
Μέ τή δική της, ἄλλωστε, βοήθεια διέπλευσαν οἱ πρόγονοί μας τό τρικυμισμένο πέλαγος τοῦ ξεριζωμοῦ ἀπό τίς προγονικές ἑστίες καί τῆς προσφυγιᾶς, καί ἔφθασαν σῶοι στή νέα πατρίδα τους.
Μέ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ὡς νοητή ὁλκάδα συνέχισαν ὅμως καί τό ταξίδι τῆς ζωῆς τους, ὅπου καί ἄν βρέθηκαν, καί κατόρθωσαν νά ἐπιτύχουν τούς στόχους τους, χωρίς νά ξεχνοῦν ποτέ τό πνευματικό τους λιμάνι, πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό αὐτό τό ἱερό κατοικητήριο τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας Μητέρας τους, τῆς Παναγίας τῆς Σουμελιώτισσας.
Σέ αὐτόν τόν περικαλλῆ οἶκο της, τόν ὁποῖο ἀνίδρυσαν μέ πολύ σεβασμό καί ἄπειρη εὐγνωμοσύνη πρός τό ἱερό πρόσωπό της, καταφεύγουν πάντοτε οἱ Πόντιοι ὡς σέ ἀσφαλῆ καί γαλήνιο λιμένα, γιά νά ἀνεφοδιασθοῦν πνευματικά καί νά συνεχίσουν τόν ἀγώνα τῆς ζωῆς τους ἀλλά καί τόν ἀγώνα τους γιά τά δίκαια τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Αὐτό κάναμε καί ἀπόψε. Καί θά πρέπει νά συνεχίσουμε νά τό κάνουμε, ἀποδεικνύοντας μέ τόν ἀγώνα ἀλλά καί μέ τήν προσπάθειά μας νά ζοῦμε ὅπως Ἐκείνη, σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Υἱοῦ της, ὅτι ἐπιθυμοῦμε σταθερά τή σωτηρία μας καί ζητοῦμε τή βοήθειά της, ἐπαναλαμβάνοντας μέ πίστη καί μέ ἐμπιστοσύνη πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο τόν στίχο τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου: «Χαῖρε ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι, χαῖρε λιμήν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων».
