Το απόγευμα της Παρασκευής, 29ης Μαρτίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στη Β΄ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Χαλάστρας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαῖρε στερρόν τῆς πίστεως ἔρεισμα, χαῖρε λαμπρόν τῆς χάριτος γνώρισμα».
Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἑορτάσαμε τή μεγάλη Θεομητορική ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί θαυμάσαμε τήν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἑτοίμασε αὐτό τό ἀσύλληπτο γιά τόν ἀνθρώπινο νοῦ σχέδιο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου του, προκειμένου νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν ἁμαρτία.
Θαυμάσαμε ὅμως συγχρόνως καί τή στάση τῆς Κεχαριτωμένης Κόρης τῆς Ναζαρέτ, τῆς Παναγίας Παρθένου, ἐνώπιον τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος ἦλθε ἀπό τόν οὐρανό γιά νά τῆς ἀναγγείλει τό χαρμόσυνο μήνυμα, ὅτι δηλαδή τήν ἐπέλεξε ὁ Θεός γιά νά γίνει ἡ Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του.
Ποιός ὅμως εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο θαυμάζουμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο τή στιγμή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της;
Τήν θαυμάζουμε γιά τή μεγάλη καί ἀνυπέρβλητη πίστη της. Αὐτό πού τῆς ἐμήνυσε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ δέν ἦταν ἁπλό καί συνηθισμένο. Δέν ἦταν μόνο κάτι σπάνιο ἤ ἀπροσδόκητο. Ἦταν ἀσύλληπτο καί ἀνέφικτο γιά τήν ἀνθρώπινη λογική. Περισσότερο ἀσύλληπτο ἀπό τό μήνυμα πού ἔφερε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, πρίν ἀπό ἕξι μῆνες, στόν Ζαχαρία, τόν πατέρα τοῦ τιμίου Προδρόμου, ὅτι δηλαδή ἡ Ἐλισάβετ, πού ἦταν στείρα, θά ἀποκτοῦσε υἱό.
Καί ἐάν ἐκεῖνος ἀμφισβήτησε τήν ἀκρίβεια τοῦ μηνύματος, μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι τόσο ὁ ἴδιος ὅσο καί ἡ Ἐλισάβετ ἦταν πλέον σέ προχωρημένη ἡλικία γιά νά ἀποκτήσουν παιδί, ἡ Παναγία Παρθένος πίστευσε ἀμέσως στό μήνυμά του, παρότι γιά ἐκείνη, σύμφωνα μέ τά ἀνθρώπινα δεδομένα, ἦταν ἀδύνατο νά γίνει μητέρα, ἐφόσον δέν ἦταν νυμφευμένη.
Αὐτή τή μεγάλη καί ἀπροϋπόθετη πίστη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου πρός τόν Θεό, πού τήν ἔκανε νά συγκατατεθεῖ ἀμέσως στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά πεῖ τό «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου», ἐγκωμιάζει ὁ ἱερός ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου στή δεύτερη στάση τῶν Χαιρετισμῶν, πού ψάλαμε ἀπόψε πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου καί μητέρα ὅλων τῶν χριστιανῶν.
«Χαῖρε στερρόν τῆς πίστεως ἔρεισμα», τῆς εἴπαμε. Χαῖρε, δηλαδή, ἐσύ πού εἶσαι τό ἀκλόνητο στήριγμα τῆς πίστεως.
Καί πράγματι ἡ Παναγία μας μέ τήν πίστη της ἀποτελεῖ ἀκλόνητο στήριγμα καί τῆς δικῆς μας πίστεως. Διότι τό γεγονός ὅτι Ἐκείνη, χάρη στήν πίστη της στό μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, εἶδε νά πραγματοποιοῦνται στή ζωή της τόσα θαύματα, ἐνισχύει χωρίς ἀμφιβολία καί τή δική μας πίστη στόν Υἱό της καί Θεό μας. Γιατί τά θαύματα πού συνδέονται μέ τό ἱερό πρόσωπο τῆς Παναγίας μας ἀποτελοῦν ἐγγύηση καί τεκμήριο ὅτι ἡ πίστη μας δέν εἶναι κενή περιεχομένου, δέν εἶναι μάταιη, ἀλλά εἶναι πίστη στόν ἀληθινό καί παντοδύναμο Θεό, πού μπορεῖ νά κάνει τά πάντα, ἀκόμη καί νά ἀνατρέψει τούς ὅρους τῆς φύσεως γιά τή σωτηρία μας.
Εἶναι ἐγγύηση καί τεκμήριο ὅτι ἡ πίστη μας στόν Θεό μπορεῖ νά μᾶς κάνει μετόχους τῆς θείας χάριτος «κατά τό μέτρον τῆς δωρεᾶς», ὅπως ἔκανε τήν Παναγία Παρθένο, τήν ὁποία, ἐνῶ ἦταν μία ταπεινή καί ἁπλῆ κόρη, τήν ἀξίωσε νά γίνει Μητέρα του, νά γίνει ἀνώτερη ὄχι μόνο ἀπό τούς ἀνθρώπους καί ἀπό τούς ἁγίους ἀγγέλους, ἀλλά καί νά παρακάθηται ὡς πρέσβειρα καί μεσίτρια ὅλων τῶν πιστῶν στόν θρόνο τοῦ Κυρίου μας.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος δέν ἐγκωμιάζει τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο μόνο ὡς «στερρόν τῆς πίστεως ἔρεισμα», ἀλλά καί ὡς «λαμπρόν τῆς χάριτος γνώρισμα». Γιατί στό ἱερό πρόσωπο καί τή ζωή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου λάμπει μέ τόν πιό ἐντυπωσιακό τρόπο ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ἄν κοιτάξει κανείς τήν ἱερή της εἰκόνα στό τέμπλο τῶν ναῶν μας καί στήν κόγχη τοῦ ἱεροῦ Βήματος, ὅπου ἀπεικονίζεται ὡς Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, ἄν διαβάσει ἤ ἄν ἀκούσει γιά τίς θαυμαστές ἐμφανίσεις της καί τά ἀπειράριθμα θαύματά της στά εὐσεβῆ της τέκνα, τότε μπορεῖ νά κατανοήσει, ὅσο εἶναι δυνατό στόν πεπερασμένο ἀνθρώπινο νοῦ, πῶς ἐνεργεῖ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, πόσο τόν ἁγιάζει καί τόν ἀλλοιώνει τήν καλή ἀλλοίωση, ὅπως συνέβη σέ μέγιστο βαθμό στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.
Καί αὐτό εἶναι κάτι πού ἐνισχύει καί θά πρέπει νά ἐνισχύει ἀκόμη περισσότερο τήν πίστη μας πρός τόν Θεό ἀλλά καί τή διάθεσή μας νά ἀγωνιζόμεθα γιά νά ἀκολουθοῦμε τό θέλημά του, ὅπως ἔκανε καί ἡ Παναγία μας, τήν ὁποία ὑμνήσαμε ἀπόψε ἐδῶ στόν ναό της, ὅπως τήν ὑμνοῦμε καί κάθε Παρασκευή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ψάλλοντας τούς Χαιρετισμούς της.
Καί ἄν ἐμεῖς προσπαθοῦμε, νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος θά μᾶς ἐνισχύει καί θά μᾶς ἐνδυναμώνει στόν ἀγώνα μας, ἀλλά καί θά πρεσβεύει στόν Θεό, γιά νά μᾶς δίδει πλούσια τή χάρη του καί νά ἀνταποκρίνεται στίς ἀνάγκες μας, χαρίζοντάς μας «πάντα τά πρός σωτηρίαν αἰτήματα» ἀλλά «καί ζωήν τήν αἰώνιον».
