Γράφει ο ΠαναγιώτηςΠαπαδόπουλος
Φιλόλογος
Η μέρα της 30ης Ιανουαρίου κάθε χρόνο είναι αφιερωμένη στους τρεις πατέρες της εκκλησίας ,Βασίλειο τον Μέγα, Γρηγόριο το Θεολόγο και Ιωάννη το Χρυσόστομο,οι οποίοι με το κήρυγμα τους, τον άγιο βίο τους και την πλούσια συγγραφική τους δραστηριότητα δίδαξαν τη χριστιανική αλήθεια. Με εκείνο όμως που πρόσφεραν αναδείχθηκαν τον 5ο αιώνα προστάτες των γραμμάτων και γενικά της ελληνικής παιδείας. Έγιναν παράδειγμα στο δάσκαλο και τον μαθητή. Κυρίως, όμως, με τη γνώση της ελληνικής παιδείας ( Μ. Βασίλειος και Γρηγόριος και ο Χρυσορρήμων) τους την κτήσιν πάσαν θεογνωσιας ναμασι καταρδευσαντας. Πότισαν την οικουμένη με την πίστη της θεογνωσίας τους όλη την οικουμένη.
Η εποχή όμως, στην οποία έζησαν οι συνθήκες ήταν δύσκολες με την ισχυρή παρουσία της Ρωμαϊκής η οποία εξουσίαζε βασανιστικά τους λαούς.
Όταν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν όλα εκείνα τα εδάφη της μεγάλης αυτοκρατορίας που ίδρυσε ο Μ. Αλέξανδρος, εξελίχθηκαν σε μια ισχυρή δύναμη του τότε γνωστού κόσμου, της οικουμένης. Την Ελλάδα την κατέκτησαν το 145 π. χ. Ο πανίσχυρος στρατός των Ρωμαίων όταν ήρθε σε επαφή με την ελληνική κοινωνία θαύμασε τον ελληνικό πολιτισμό. Η παιδεία η γλώσσα και εκείνη η ελκυστική θέα των θεάτρων και των αγαλμάτων των Θεών της Μυθολογίας αλλοίωσαν τον χαρακτήρα της θρησκείας και των ρωμαϊκών παραδόσεων. Όταν μετά την αποστολική Σύνοδο των Αποστόλων το 49 μ. χ. στα Ιεροσόλυμα και την αφετηρία της διάδοσης του Χριστιανισμού άρχισε η σκληρή σύγκρουση της Ρωμαϊκής Ειδωλολατρίας και του κηρύγματος του Ναζωραίου. Οι ωμαίοι διατηρούσαν την εμπειρία τους από τις επαναστάσεις των Εβραίων θεώρησαν την χριστιανική θρησκεία σαν κάποια πολιτική επανάσταση και δεν έδωσαν σημασία. Μετά το 64 μ. χ. άρχισαν να παίρνουν μέτρα καταδίωξης που έγιναν στην ιστορία ως Διωγμοί μέχρι το 312 που σταμάτησαν με το διάταγμα των Μεδιολάνων, Μιλάνο της Ιταλίας.
Ποιο ήταν αυτό που τους κλόνισε. Η ειδωλολατρική θρησκεία δεν είχε καμία σχέση με την Ελληνική μυθολογία. Οι μεν Έλληνες όταν μιλούσαν για θεούς εκλάμβαναν τη φράση ότι πίσω από αυτούς κρύβονταν κάποιες ισχυρές δυνάμεις που επηρεάζουν τη φύση και τους ανθρώπους. Τους πίστευαν με τις ανθρώπινες αδυναμίες και ότι αποτελούσαν μέρος της κοινωνίας. Για να το δεχτούν μέσα τους στην καθημερινή τους ζωή κατασκεύασαν ένα κατά φαντασία ομοίωμά του το οποίο ονόμαζαν άγαλμα, από την έννοια το ρήματος αγάλλομαι =ψυχική ικανοποίηση. Οι Ρωμαίοι επέβαλαν τα τελευταία χρόνια ρωμαίους πολίτες υποχρεωτική στους θεϊκή ιδιότητα στο πρόσωπο του αυτοκράτορα της αχανούς αυτοκρατορίας για να συγκρατήσουν σταθερό τον κοινωνικό και στρατιωτικό ιστό. Έτσι άρχισαν οι Διωγμοί που χιλιάδες, εκατοντάδες χριστιανοί βρήκαν οδυνηρό θάνατο στα θέατρα βορά των θηρίων. Ο αγώνας συνεχίστηκε πιο άγριος και αδυσώπητος. Οι χριστιανοί ζουν σε κατακόμβες. Από το αίμα εκείνο θα βλαστήσουν οι μάρτυρες της χριστιανικής πίστης που στολίζουν σήμερα τους ναούς της στρατευμένης εκκλησίας και καθίστανται φωτεινό παράδειγμα των χριστιανών.
«Οι διωγμοί διακρίνονται σε δύο κατηγορίες:
1. τους τοπικούς και περιορισμένους, που τους έκανε ο λαός και 2. τους Αυτοκρατορικούς, που ήταν γενικοί και τους διέταζε ο αυτοκράτορας. Από τους Διωγμούς οι πιο άγριοι ήταν: 1. Διωγμός του Νέρωνα (64-68 μ.Χ.). Ο αυτοκράτορας αυτός έκαψε τη Ρώμη για να στρέψει την οργή τού όχλου εναντίον άλλων εκτός αυτού τού ιδίου, επίσημα διέταξε το διωγμό των Χριστιανών. Τότε θανατώθηκαν οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος στις φυλακές της Ρώμης το 64 ή το 67. 2. Ο Διωγμός του Δομιτιανού (94-96 μ. Χ.). πραγματοποίησε επειδή έπαυαν να είναι Ιουδαίοι και άρχισε σκληρό διωγμό κατά των Χριστιανών. 4. Του Αδριανού (118-129 μ.Χ.) 5. Διωγμός του Μάρκου Αυρηλίου (161-178 μ.Χ.). Τότε αποκεφαλίσθηκε η Αγία Παρασκευή. 6. Ο Διωγμός του Σεπτίμιου Σεβήρου (193-212).. Άρχισε τότε διωγμός (200-211 μ.Χ.) εναντίον των Χριστιανών στην Αίγυπτο κυρίως, στη Βόρ. Αφρική και στη Γαλλία (Γαλατία). στην Καρχηδόνα. 7. Ο διωγμός του Μαξιμίνου του Θράκα (235-237 μ.Χ.). 8. Διωγμός τού Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Από τους πιο σκληρούς και άγριους. Θεωρούσε τους Χριστιανούς αιτία τού ξεπεσμού τής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τού Δεκίου, ο Βαλεριανός. 9. Του Βαλεριανού (257-259 μ.Χ.).10. Ο διωγμός τού Διοκλητιανού και Μαξιμιανού (285-305) ήταν ο φοβερότερος και πιο απάνθρωπος. Τα αίτια ήταν τα ίδια με τού Δεκίου και κράτησε συνολικά εννέα 9 χρόνια (296-305. Οι διωγμοί έπαυσαν λίγα χρόνια αργότερα, όταν έγινε αυτοκράτορας ο Μ. Κωνσταντίνος.»
(Πηγή: Σύγχρονη Σχολική εγκυκλοπαίδεια. Εκδόσεις Πιπέρη Σωτήρα σελ. 188. Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη Τόμος 7 .
Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι διωγμοί ήταν θανατηφόροι. Οι χριστιανοί έπαιρνα το κατακρεουργημένο από τα λιοντάρια το σώμα και το κηδευαν στις πελώριες σπηλιές και κατακόμβες της Ρώμης
« Η θρησκεία δημιουργεί αγίους η αγάπη μάρτυρες» Α. Φρανς Γάλλος συγγραφέας
Μετά το 325 οι όροι ανεστράφησαν .Όταν η χριστιανική εκκλησία απέκτησε κύρος και πολιτική εξουσία άλλαξαν οι καταστάσεις. Τώρα οι διωγμοί γίνονται με μίσος και αγριότητα, από τους χριστιανούς εναντίον της ελληνικής μυθολογίας την οποία χαρακτηρίζουν ειδωλολατρία. Έφτασαν στο σημείο το όνομα «Έλλην» δηλωτικό της εθνικής τους καταγωγής να το αποστρέφονται. Το θρησκευτικό μίσος έφτασε σε σημείο να θανατωθούν πολλοί Έλληνες και να καταστραφεί πολύτιμος θησαυρός της παιδείας σε βιβλία και πολύτιμα αγάλματα καλλιτεχνικούς ναούς της αρχαιότητας. Στην Αθήνα υπάρχουν αποθήκες κακοποιημένα αγάλματα από τους χριστιανούς που μας επέδειξε τους φοιτητές ο καθηγητής του Πανεπιστημίου. Στην πραγματικότητα η ειδωλολατρία των Ρωμαίων διέπραξε τα εγκλήματα και τους διωγμούς με ευθύνη των αυτοκρατόρων. Από αυτήν την λαίλαπα της αγριότητας απάλλαξαν τον Ελληνισμό και την παιδεία οι πνευματικοί μας πατέρες. Να σημειώσω εδώ ότι η οριστική συμφιλίωση πραγματοποιήθηκε το 850 περίπου με τον καθηγητή και Πατριάρχη Φώτιο. Έδωσε, τότε εντολή στα μοναστήρια να αντιγράφονται τα συγγράμματα των αρχαίων.
Σε ολόκληρη την ανατολική αυτοκρατορία επικράτησε το όνομα Ρωμαίος-Ρωμιός δηλωτικό της θρησκείας και της εθνότητας. Αυτό είχε σαν συνέπεια να χαθεί ο χαρακτηρισμός ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ όταν τον 7ο και 8ο αιώνα επικράτησε πλήρως ο Ελληνισμός. Ύστερα από κάποιους αιώνες οι ευρωπαίοι πρόλαβαν να ονομάσουν την εξελληνισμένη αυτοκρατορία ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ. Το όνομα προέρχεται από μια πολίχνη κοντά στην Κωνσταντινούπολη την ο ποία εποίκησαν Έλληνες και προς τιμήν του αρχηγού του οικιστή Βύζα, ονόμασαν την αυτοκρατορία Βυζάντιο.
Ημέρα γιορτής και μνήμης η 30η Ιανουαρίου των τριών Μεγίστων φωστήρων της τρισηλίου θεότητος …Ελπίζουμε και σήμερα στην πρεσβεία των Αγίων, που, μαζί με την παρακμή της κοινωνίας θα ακολουθήσει και η παρακμή της παιδείας
