Του ιερέως Παναγιώτου Σ. Χαλκιά
Το άρθρο τούτο, φίλοι αναγνώστες, το είχα γράψει και δημοσιεύσει την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Το επαναλαμβάνω σήμερα, λόγω επικαιρότητος.
Έγραφα, λοιπόν:
«Όλο το καλοκαίρι, φίλοι αναγνώστες, «βασανίστηκα» για το αν θα έπρεπε ή δεν έπρεπε να γράψω τούτο το άρθρο.
Σκέφτηκα, όμως, πως η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός.
Σκέφτηκα πως πολλοί (δυστυχώς) άρχοντες της σύγχρονης κοινωνίας δεν είναι, όσο θα έπρεπε, ηθικοί και έντιμοι.
Σκέφτηκα πως και ο ίδιος ο Χριστός, όχι μόνο διαμαρτυρήθηκε, αλλά και οργίστηκε κατά των αρχόντων του Ισραήλ, όταν χρειάστηκε.
Σκέφτηκα, τέλος, πως το παρόν άρθρο θα είναι μια διαμαρτυρία των υγιώς σκεπτομένων ανθρώπων, προς τους άρχοντες του κόσμου τούτου.
Και το αποφάσισα.
Θα αρχίσω με ένα γεγονός που συνέβη στην παιδική μου ηλικία και που μέχρι σήμερα δεν έχω αναφέρει σε κανέναν. Συγχωρέστε με για τη σκληρότητά του.
Είμαστε (πριν 75 χρόνια) μια παρέα πιτσιρικάδες, που γυρνούσαμε απομεσήμερα στις αλάνες και τα δρομάκια, των αγρών για να παίξουμε, να φάμε αχλάδια, να κλέψουμε κεράσια και μούσμουλα ή κάποιο πεπόνι από τους κήπους…
Θυμάμαι πως μια μέρα, σ’ αυτές τις περιπλανήσεις, συναντήσαμε μια αγέλη αδέσποτων σκύλων. Η συμπεριφορά τους μας παραξένεψε και το περιστατικό που εκτυλίχτηκε μπροστά στα μάτια μας, μας καθήλωσε κινώντας την περιέργεια της ηλικίας των 9, 10 ή 12 χρόνων μας, χαράζοντάς το στη μνήμη μας στο εξής.
Ήταν μια αγέλη 7, 10 σκύλων (όλοι αρσενικοί), που μεταξύ τους υπήρχε και ένας ομοφυλόφιλος. Παρακολουθήσαμε μια άγρια μάχη επιβολής, μέχρι την κατ’ επανάληψη εκτόνωση της γενετήσιας ορμής της αγέλης επί του άτυχου ζώου…
Όμως, παρά την αφύσικη ικανοποίηση, ξαφνικά εκδηλώθηκε βίαιη επιθετικότητα κατά του υποκείμενου σκύλου, με βαθιές δαγκωματιές, μέχρι του σημείου να εξεγερθούν τα συναισθήματά μας και να εξαναγκαστούμε σε παρέμβαση με πέτρες, παρά το φόβο που μας προξένησε η σκηνή, για την απομάκρυνση της αγέλης από το σκύλο, που είχε μείνει σφαδάζων και ημιθανής.
Η φύση την ημέρα εκείνη, μας έδωσε ένα μάθημα. Μας είπε ότι έχει κατασκευάσει τα πλάσματά της σε δύο γένη, το αρσενικό και το θηλυκό, με την ένωση των οποίων διαιωνίζονται τα είδη. Και ως μέσον, ως κίνητρο γι’ αυτή την ένωση, προς επίτευξη του σκοπού της, χρησιμοποιεί την ηδονή που παρακινεί τα δύο γένη στη συνεύρεση.
Το λάθος της όμως, τον ομοφυλόφιλο σκύλο, θέλει να το αποβάλλει, να τον εξαφανίσει, αφενός γιατί δεν εκπληροί το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε, αφετέρου γιατί διαστρέφει τη φυσική εκτόνωση της σεξουαλικότητας.
Αποτέλεσμα αυτής της φυσικής τάσης που καθορίζει την ενστικτώδη συμπεριφορά των ζώων, ήταν η εκδήλωση του κανιβαλισμού που προ ολίγου είχαμε παρακολουθήσει, παρά το γεγονός ότι η αγέλη, μόλις πριν είχε γευθεί την αφύσικη ηδονή και είχε ικανοποιήσει τα σεξουαλικά της ένστικτα.
Αυτά τα ζωώδη ένστικτα έχουν υποχωρήσει στο ανθρώπινο γένος. Η ανθρώπινη λογική, καθόρισε τις κοινωνικές σχέσεις και εδημιούργησε τον πολιτισμό, μέσα από τον οποίο έχουν αποβληθεί οι κάθε είδους ακρότητες.
Με την πάροδο του χρόνου ο άνθρωπος καθόρισε τις Αρχές και Αξίες που διέπουν την ανθρώπινη συμπεριφορά, θέσπισε Κανόνες και Νόμους που τους ενέταξε στις διάφορες θρησκείες του, προκειμένου υπό τον φόβο του Θεού να είναι σεβαστοί και εφαρμόσιμοι και πέτυχε την εύρυθμη εν πολλοίς λειτουργία των κοινωνιών.
Εν τούτοις οι γονιδιακές παρακαταθήκες της φύσης παραμένουν ακόμη ισχυρές. Και εκδηλώνονται συχνά, σε περιπτώσεις ατόμων που ως πρόσταγμα στη ζωή τους βάζουν την ικανοποίηση των ενστίκτων και των παθών τους, μη δεχόμενοι να υποταχθούν στους κοινωνικούς, τους ηθικούς και θρησκευτικούς κανόνες, που καθορίζουν τη λειτουργία της ανθρώπινης κοινωνίας.
Γι’ αυτό παρατηρούμε συχνά απεχθή εγκλήματα, που συμβαίνουν, ιδιαίτερα σε αποστασιοποιημένες, από τους κοινωνικούς κανόνες, ομάδες ατόμων, που διακρίνονται για την έκφυλη και έκλυτη ζωή τους. Γιατί σ’ αυτές τις ομάδες, εκδηλώνεται η εκ φύσεως προερχόμενη ή η επίκτητη διαστροφή. Εκδηλώνεται με αυξημένη συχνότητα η εξάρτηση από το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, την πορνεία.
Για την απεξάρτηση του ανθρώπου από τη ζωώδη φύση του, όπως είπαμε, άνθρωπος δημιούργησε Αρχές, Αξίες, έθεσε Κανόνες και θέσπισε Νόμους. Και μέσα σ’ αυτή τη λογική, δημιούργησε το Γάμο, ως καθαρά θρησκευτική έννοια, που την ενέταξε, από τα αρχαιότατα χρόνια, σε όλες τις θρησκείες ως μυστήριο, με σκοπό να του προσδώσει ιδιαίτερη σημασία και ανάλογη ιερότητα, για να είναι σεβαστός από τους πιστούς, ώστε να μην σπάζουν, με την προσταγήν των ενστίκτων, το θεσμό της οικογένειας και να υπηρετούν ενσυνείδητα τις υποχρεώσεις που απορρέουν απ’ αυτόν.
Ο γάμος ως εκ τούτου, σηματοδοτεί την μετάβαση της κόρης από την οικογενειακή και νεανική κατάσταση, στην υποδοχή της μητρότητας και την ίδρυση νέας οικογένειας, επιβάλλοντας στους νέους γονείς να ανταποκριθούν από κοινού στα καθήκοντά τους και να μη παρασυρθούν από φυσικά ή αφύσικα ένστικτα και συναισθήματα.
Στην έντονα υλιστική εποχή μας, το σεξουαλικό ένστικτο επικυριαρχεί του Έρωτα, της Αγάπης, της Στοργής, που είναι αποτέλεσμα της πνευματικής και ψυχικής καλλιέργειας του ανθρώπου και αποτελούν τα κορυφαία συναισθήματα στην οικογενειακή διαβίωση.
Παράλληλα έχει αναπτυχθεί ένας άκρατος ατομισμός. Από τη μια μεριά διεκδικούνται αφύσικα και ανύπαρκτα «δικαιώματα» και από την άλλη δεν υπάρχει αντίδραση, γιατί η συλλογικότητα έχει υποχωρήσει προ των ατομικών ενασχολήσεων και της αδιαφορίας προς αντιπαράθεση για λογαριασμό τρίτων ή ακόμη και του κοινωνικού συνόλου.
Έτσι, έχουν αποθρασυνθεί οι ομάδες της κάθε είδους αναρχίας, καταπατούν στον τράχηλο τον εξ αδιαφορίας, άγνοιας ή ανεκτικότητας υποταγμένον πολίτη και μεθοδεύουν την κατάλυση των θεσμών που στηρίζουν τον πολιτισμό.
Σ’ αυτή την κατηγορία της αναρχικής σκέψης, εντάσσονται και οι ομάδες ομοφυλοφίλων. Χτυπούν αλύπητα τη λογική Σκέψη, βιάζουν τη Φύση, διαβρώνουν τα Ήθη και απαιτούν να ανεχθούμε τη φυσική ή επίκτητη διαστροφή τους, ως ισότιμο «Τρίτο» φύλλο!
Προκαλούν, με πράξεις που δεν συνάδουν στην παραδεδεγμένη ηθική πολιτισμένων (πνευματικά και όχι μόνον οικονομικά) κοινωνιών και επιμένουν να μην αντιλαμβάνονται, να μην έχουν συναίσθηση της μειονεξίας τους στην φυσική και μη ελαττωματική διαιώνιση του ανθρώπινου είδους, οδηγώντας το στην κατάρρευση και τον εκφυλισμό.
Εν τούτοις, η πολιτισμένη κοινωνία μας, τους προσφέρει κοινωνική κάλυψη. Δείχνει την ανεκτικότητά της ή έστω εκπαιδεύεται να δείχνει (παρά φύσιν) ανεκτικότητα, επιτρέπει να διαβούν ισότιμα γύρω μας, να καταλαμβάνουν αξιοζήλευτες θέσεις, παρά τους κινδύνους που αυτό εγκυμονεί για το δημόσιο συμφέρον. Και το μόνο που επιζητά είναι να μην προκαλούν, να μην διαστρέφουν τη λογική, να δείχνουν και αυτοί έστω, την ίδια ανεκτικότητα προς κάποιες ακραίες εκδηλώσεις της κοινωνίας.
Κανένας δεν επιθυμεί να τους στερήσει κανένα δικαίωμα. Αλλά δεν μπορεί να υπάρξει δικαίωμα στη βάση ενός αφύσικου «γάμου» και πολύ περισσότερο μιας σοδομικής υιοθεσίας!... Γιατί στο σημείο αυτό βρίσκονται τα όρια και πέραν αυτών θίγονται τα δικαιώματα αλλά και οι υποχρεώσεις που έχει ο άνθρωπος στη Φύση.
Παρά το γεγονός ότι η λέξη «ομοφυλοφιλία» είναι σχετικά σύγχρονη, στα λεξικά καταγράφεται ως «διαστροφή της γενετήσιας ορμής» (Γ.Δ. Παπαϊωάννου» ή «γενετήσια διαστροφή», ενώ κατά την αρχαιότητα η αντίστοιχη «κίναιδος» σήμαινε τον αναιδή, τον αναίσχυντο, τον πόρνο και όπως σημειώνει ο Λουκιανός «ο τε ποιών ο τε πάσχων παρά το την αιδώ κινείν».
Είναι προφανές, μετά από όλα αυτά, ότι το θέμα έχει γίνει εξαιρετικά σοβαρό, για να παραμένει στη διαχείριση των ψυχολόγων, των σεξολόγων και των… δημοσιογράφων!... Και επειδή ασφαλώς υπάρχουν και αντίθετες απόψεις και επιχειρήματα, γι’ αυτό φρονώ ότι την ευθύνη την φέρουν οι εκάστοτε Κυβερνήσεις, οι οποίες υποχρεούνται να διερευνούν με αξιόπιστο τρόπο, να ενημερώσουν την κοινωνία και να αποφασίζουν άμεσα για την προστασία του κοινωνικού συνόλου.
