Του Γ.Ξ.Τροχόπουλου
Ο7.50 το πρωί χτύπησε το κινητό μου.
- Εμπρός, ήταν η απάντηση μου, επειδή το σήκωσα χωρίς να δω το όνομα αυτού που καλούσε, γιατί κοιμόμουν.
- Γιώργο, εδώ Βίκυ. Στις τρεις το μεσημέρι θα είναι η σορός του ΠΩΛ στην εκκλησία των κοιμητηρίων και στις 3και μισή θα αρχίσει η νεκρώσιμος ακολουθία.
Αλαφιάστηκα, είναι η αλήθεια, γιατί δεν περίμενα να πεθάνει ο ΠΩΛ. Μέχρι το χθεσινό βράδυ που ήταν στο νοσοκομείο της Βέροιας η κατάσταση της υγείας του δεν ήταν βέβαια καλή ,όμως ήταν ελεγχόμενη. Έμεινα άναυδος. Πρώτη φορά άκουσα τη Βίκυ να μιλάει τόσο ψύχραιμα και αποφασιστικά, ίσως το ύφος της αυτό να ήταν καμουφλάζ , για να μη φανεί η ταραχή που της προκάλεσε αυτό το δυσάρεστο γεγονός.
Ο Πωλ και η Βίκυ ήταν ένα πανέμορφο και αγαπημένο ζευγάρι και είχαν γνωριστεί στο φροντιστήριο του θειου του Πωλ, Γεράσιμου Καλλιγά, όπου δούλευαν ως καθηγητές ξένων γλωσσών. Απέκτησαν τρία παιδιά, τον Αντώνη-Αρακέλ, την Κατερίνα και τη Χριστίνα. Ήταν μια ευτυχισμένη οικογένεια και η ζωή τους κυλούσε ήρεμα και αρμονικά , όμως αλίμονο, τους χτύπησε κεραυνός στην κυριολεξία και όλα άλλαξαν προς το χειρότερο όταν διαγνώστηκε ο Πωλ με την καταραμένη αρρώστια σκλήρυνση κατά πλάκας, που σε λίγο χρονικό διάστημα τον καθήλωσε στο κρεβάτι , για 18 χρόνια περίπου.
Μεγάλη ταλαιπωρία, πρώτα για τον Πωλ φυσικά γιατί τυραννίστηκε αφάνταστα όλα αυτά τα χρόνια ,αλλά και για την οικογένεια επειδή όντως είναι μεγάλο το κενό που αφήνει η απουσία του πατέρα. Παρόλα αυτά όμως και τις δυσάρεστες καταστάσεις που βίωσαν τα παιδιά και η μητέρα τους ,που παρεμπιπτόντως να αναφέρω εδώ για την Βίκυ υπήρξε αυτή που είχε τη φροντίδα των παιδιών και τα πρόσεχε σαν την κλώσσα που προστατεύει τα κλωσσόπουλα της όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια , τα παιδιά σπούδασαν και είναι αξιέπαινα.
Έτσι λοιπόν σήμερα:
Ο Αντώνης είναι τελειόφοιτος Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου της Φιλιππούπολης της Βουλγαρίας,
η Κατερίνα απόφοιτος οικονομικής Σχολής του Πανεπιστήμιου της Μελβούρνης και είναι στέλεχος μεγάλης Τράπεζας της Αυστραλίας,
Η Χριστίνα, τελειόφοιτος Γερμανικής Φιλολογίας του Α. Π. Θεσσαλονίκης.
Εύχομαι τα καλύτερα για τη Βίκυ και τα πανάξια παιδιά της ,πιστεύω δε ότι ο ΠΩΛ θα τους βλέπει όλους από εκεί ψηλά και θα είναι ικανοποιημένος από την πρόοδο των παιδιών του και από τη δικαίωση των κόπων της γυναίκας του.
Από εκεί πάνω θα παρατηρεί με αγάπη όλους τους συναγωνιστές του Αρμένιους της Θεσσαλονίκης , που αγωνιστήκαν αντάμα για το Αρμενικό ζήτημα επί χρόνια και να σημειώσω εδώ ότι ο Πωλ διετέλεσε για ένα διάστημα Πρόεδρος της Αρμενικής Νεολαίας Θεσσαλονίκης. Μου είχε πει κάποτε: « η καρδιά μου είναι στο Αρτσάχ» .
Αυτός ήταν ο ΠΩΛ ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΙΑΝ
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ,
