Την Περασμένη Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου , πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου της συνταξιούχου εκπαιδευτικού Ελένης Μουστιάκα - Μπατσαρά , στην κατάμεστη αίθουσα της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Βέροιας .
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Βέροιας Ναούσης και Καμπάνιας Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας, ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών κ. Αλέξανδρος Τσαχουρίδης αλλά και πλήθος κόσμου .
Την παρουσίαση ξεκίνησε ο κ. Γεράσιμος Καλλιγάς ιδιοκτήτης των Κέντρων Ξένων Γλωσσών «Λέξις» και των εκδόσεων supercourse ,ο οποίος αναφέρθηκε στην γνωριμία του με την συγγραφέα ήδη από την παιδική τους ηλικία .
Μίλησε για το πως έφτασε να εκδοθεί το βιβλίο λέγοντας πως «όταν μου ανέφερε η Ελένη ότι είχε γράψει ένα διήγημα στο Βεροιώτικο γλωσσικό ιδίωμα , της είπα κατευθείαν να το εκδώσουμε , διότι δεν υπάρχει κάποιο άλλο αντίστοιχο γραμμένο στην Βεροιώτικη ντοπιολαλιά»
Στην συνέχεια τον λόγο πήρε ο κ. Παύλος Πυρινός θεολόγος και συγγραφέας , ο οποίος σημείωσε πως το βιβλίο αυτό είναι ξεχωριστό,πρωτότυπο, σημειώνοντας παράλληλα πως η συγγραφέας χρησιμοποεί με έξυπνο τρόπο την Βεροιώτικη ντοπιολαλιά αποτυπώνοντας εξαιρετικά την εποχή εκείνη τα ήθη και τα έθιμα και τις απαγορεύσεις για τους έρωτες .
Σημείωσε παράλληλα πως η κυρία Ελένη Μουστιάκα - Μπατσαρά είναι μετά τον Ανέστη Τζαφερόπουλο τον Στέλιο Σβαρνόπουλο, τον Λόλη Σμυρνή και την Βούλα Χατζίκου, η συγγραφέας που ασχολείται με το Βεροιώτικο γλωσσικό ιδίωμα.
Τέλος τον λόγο πήρε η συγγραφέας η οποία ανέφερε το πως ξεκίνησε να γράφει το διήγημα της : «Ήταν ένα παγωμένο χειμωνιάτικο βράδυ του 2017 όταν ξεφυλλίζοντας ένα οικογενειακό άλμπουμ φωτογραφιών, βρέθηκα μπροστά σε μια φωτογραφία του 1924 όπου απεικονιζόταν η μεγάλη αδελφή του πατέρα μου, νεαρό κοριτσόπουλο, φορώντας τη Βεροιώτικη αρχοντική φορεσιά. Η φωτογραφία αυτή πυροδότησε συγκινήσεις, μνήμες και αναπολήσεις και έγινε αφορμή να γράψω το ανά χείρας αφήγημα: ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΚΑΠΟΤ’ΝΑ. Αποφάσισα να το γράψω έτσι απλά και ξαφνικά, χωρίς επειδή... και χωρίς διότι... Ήταν μια ανάγκη της ψυχής μου να ακολουθήσω ένα νοσταλγικό μονοπάτι μνήμης που θα με οδηγούσε κάποιες δεκαετίες πίσω, για να αναζητήσω ίσως, ποιός ξέρει, τον αόρατο μίτο που με συνδέει με τις ρίζες μου. Έτσι ξεκίνησα αυτό το «οδοιπορικό μνήμης» και άρχισα να «απελευθερώνω» στο άψυχο λευκό χαρτί, σκέψεις και συναισθήματα και να μετουσιώνω τις αναμνήσεις μου σε γραπτό λόγο, επιβεβαιώνοντας τη ρήση του Όσκαρ Ουάϊλντ: «Μνήμη είναι το ημερολόγιο της ζωής μας που το κουβαλάμε πάντα μαζί μας».
Η συγγραφέας στο τέλος διάβασε κομμάτια από το διήγημα της και ευχαρίστησε τον κόσμο για την παρουσία του .
Αξίζει να επισημανθεί πως το βιβλίο εκδόθηκε αφιλοκερδώς από τον εκδοτικό οίκο supercourse και τα έσοδα από την πώληση του βιβλίου που πωλείται στα 5 ευρώ θα δοθούν στην Φιλόπτωχο Αδελφότητα Κύριων Βέροιας .
Θ.Μ.