Μητροπολίτης Κίτρους: «Ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός επιτελεί θαύματα καθημερινά».

ο απόγευμα της Τρίτης, 28ης Νοεμβρίου, στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας τελέστηκε Αρχιερατικός Εσπερινός και εν συνεχεία εψάλη ο Παρακλητικός Κανόνας του Αγίου.

Στον Αρχιερατικό Εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος και συμμετείχε ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε τον θείο λόγο.

Πλήθος κόσμου προσήλθε, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, για να προσκυνήσει τα χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα του Θαυματουργού Αγίου Λουκά, να ζητήσει τη θεραπευτική του χάρη και να τον ευχαριστήσει για τα πολυάριθμα θαύματα που επιτελεί καθημερινά.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κίτρους κ. Γεώργιο, ο οποίος διακόνησε επί είκοσι έτη ως Πρωτοσύγκελος της Αποστολικής Μητροπόλεως Βεροίας και άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη της διαβάσεως του, ενώ στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς περασμένης Κυριακῆς ἀκούσαμε τόν διάλογο τοῦ Χρι­στοῦ μέ τόν πλούσιο πού τόν πλησίασε ζητώ­ντας νά μάθει πῶς θά κληρο­νο­μήσει τήν αἰώνια ζωή. «Ἀπῆλθεν» ὅμως «λυ­πού­μενος», για­τί δέν θέ­λη­σε νά μοιράσει τά ὑπάρ­χοντά του στούς φτωχούς, ὅπως τοῦ ζή­τησε ὁ Χρι­στός προ­κει­μένου νά τόν ἀκο­λου­θήσει, ἐπειδή ἦταν πολύ πλού­σιος.

Ἄς ἀκούσουμε, λοιπόν, σήμερα τί λέγει ὁ ἅγιος Λουκᾶς σχετικά μέ τό θέμα τοῦ πλούτου μέ ἀφορμή αὐτή τήν εὐαγγελική περικοπή.

«Σάν νά εἶναι περιττό νά μιλάει κανείς σήμερα περί τοῦ πλούτου, διότι στή χώρα μας δέν ὑπάρχουν πλέον πλού­σιοι», λέγει ὁ ἅγιος· καί τό ἴδιο θά ἐπαναλαμβά­να­με ἴσως καί ἐμεῖς. «Ἀλλά νο­μί­ζω», συνεχί­ζει, «ὅτι ἄν μέ ἀκού­σε­τε θά παρα­δεχθεῖτε ὅτι πάντα εἶ­ναι καιρός νά μιλάει κανείς περί τοῦ πλούτου.

Ὅταν ὁ Κύριος εἶπε ὅτι ὁ πλοῦτος εἶναι ἐμπόδιο νά εἰσέλθει κανείς στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, οἱ κατά­πλη­­κτοι μαθητές του τόν ρώτησαν ποιός ἄραγε μπορεῖ νά σωθεῖ, για­τί καί αὐτοί εἶχαν τή γνώμη ὅτι οἱ πλούσιοι ἔχουν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἄν οἱ πλούσιοι δέν θά σω­θοῦν, τότε ποιός θά σωθεῖ; Καί ὁ Κύ­ριος τούς ἀπάντησε: «Τά ἀδύνα­τα παρ᾽ ἀνθρώποις δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστιν».

Ἄς σκεφτοῦμε καλύτερα αὐτά τά λόγια», μᾶς προτρέπει ὁ ἅγιος Λου­κᾶς. «Ὅταν ἐκεῖνος ὁ ἄνθρω­πος εἶ­πε στόν Κύριο τήν ἐπιθυμία του νά τόν ἀκολουθήσει, ὁ Κύριος τόν ρώ­τησε ἄν γνωρίζει τίς ἐντο­λές καί ἐκεῖνος τοῦ ἀπήντησε ὅτι τίς γνω­ρί­ζει καί τίς τηρεῖ ἀπό μικρός. Ἀλλά ὁ Κύριος ἔδειξε καί σ᾽αὐτόν καί σέ ὅλους τούς ἄλλους ὅτι δέν εἶναι ἀρκετό νά τηρεῖ κανείς μόνο τίς ἐντολές τοῦ παλαιοῦ νόμου, ὅπως πίστευαν οἱ Ἑβραῖοι.

Γιατί ὅμως δέν εἶναι ἀρκετό; Διό­τι ὅλες οἱ ἐντολές τοῦ παλαιοῦ νό­μου εἶναι ἀρνητικές καί λένε νά μήν εἴμαστε αὐτοί καί αὐτοί. Δέν λένε ὅμως πῶς πρέπει νά εἴμαστε.

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, πού ἦλ­θε γιά νά συμπληρώσει τόν νόμο, μᾶς ἔδωσε τίς ἐννέα σωτήριες ἐν­το­­λές τῶν μακαρισμῶν μέ τίς ὁποῖ­ες μᾶς διδάσκει πῶς πρέπει νά εἴμαστε, ὥστε νά εἴμαστε τέλειοι.

Στόν ἄνθρωπο, λοιπόν, πού ἤθε­λε νά γίνει τέλειος καί εἶχε ἐκπλη­ρώ­σει τόν παλαιό νόμο ὁ Χριστός εἶπε: ἄν θέλεις νά εἶσαι τέλειος, πή­γαινε πώλησε τά ὑπάρχοντά σου, μοίρα­σέ τα στούς πτωχούς καί ἀκολού­θη­σέ με.

Γιατί ὁ Κύριος τοῦ ζήτησε νά πω­λήσει ὅλα ὅσα εἶχε καί νά τά δώ­σει στούς φτωχούς; Γιατί τό νά ἔχει κανείς μεγάλο πλοῦτο εἶναι τελεί­ως ἀσυμβίβαστο μέ τό νά ζεῖ κανείς σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Χρι­στοῦ. Πῶς μπορεῖ ἕνας ἄν­θρωπος πρᾶος καί ταπεινός νά χύ­νει συνέ­χεια δάκρυα βλέποντας νά ὑποφέ­ρουν οἱ ἀδελφοί του καί νά πολλα­πλα­σιάζει ταυτόχρονα τόν πλοῦτο του, νά κτίζει καινούρ­για σπίτια, νά ἀγοράζει καινούργια καί ἀκριβά ροῦχα;

Σίγουρα δέν μπορεῖ, γιατί ἄν εἶ­ναι σπλαχνικός θά μοιράζει συνέ­χεια αὐτά πού ἔχει. Ἄν κρατάει γιά τόν ἑαυτό του τόν πλοῦτο του, αὐτό σημαίνει ὅτι ἀγαπάει τόν ἑαυ­­τό του πιό πολύ ἀπό τόν πλη­σίον του. Ἀλλά ὁ Κύριος εἶπε νά ἀγαπᾶμε τόν πλησίον μας σάν τόν ἑαυτό μας. Κι ἄν ἔτσι ἀγαπᾶμε τόν πλη­σίον μας, δέν θά δώσουμε στόν ἀνή­μπορο καί τόν πεινασμένο ὅλα ὅσα ἔχουμε;

Γι᾽ αὐτό καί λέγει ὁ Κύριος ὅτι, ἄν δέν θελήσουμε νά ἀφήσουμε τόν πλοῦτο μας, δέν θά εἰσέλθουμε στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, διότι σ᾽αὐτή τήν περίπτωση παρα­μέ­νουμε σκλη­ρό­καρδοι καί μισάν­θρω­ποι ἐγωιστές.

Ποιά σχέση ὅμως ἔχουν ὅλα αὐτά μέ μᾶς, τούς ἀνθρώπους πού δέν ἔχουν πλοῦτο», ρωτᾶ ὁ ἅγιος Λου­κᾶς, προλαμβάνοντας τή δική μας ἐρώτηση.

«Ἔχουν ἄμεση σχέ­ση», ἀπαντᾶ. «Σκεφτεῖτε τί εἶναι αὐτό πού βλά­πτει τήν ψυχή ἐκείνων τῶν ἀν­θρώ­πων πού ἔχουν πλοῦτο. Τήν βλάπτει ὅτι βάζουν τά ἀγαθά, τίς διάφορες ἀπολαύσεις καί τήν πο­λυ­τέλεια πάνω ἀπ᾽ὅλα. Τά θεω­ροῦν πιό σημαντικά καί ἀπό τά πνευματικά ἀγαθά.

Αὐτός πού εἶναι προσκολλημένος στά γήινα, πού ζητᾶ ἀπολαύσεις, αὐτός πάσχει ἀκριβῶς ἀπό ἐκεῖνο τό πάθος πού δέν ἀφήνει τούς πλούσιους νά εἰσέλθουν στή βασι­λεία τοῦ Θεοῦ.

Ἄν ἐμεῖς, παρ᾽ ὅλο πού δέν εἴμα­στε πλούσιοι, ζητᾶμε τίς ἀπο­λαύ­σεις καί τίς χαρές τῆς ζωῆς. Ἄν ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι ἡ εὐη­με­­ρία, ἄν ὅλες οἱ σκέψεις μας εἶ­ναι πῶς νά περάσουμε καλύτερα σέ αὐτή τή ζωή καί μόνο αὐτό ἐπι­διώ­κουμε, τότε σίγουρα εἴμα­στε μα­κριά ἀπό αὐτό πού ζητᾶ ὁ Κύ­ριος.

Ὁ Θεός ὅμως μπορεῖ νά μᾶς σώ­σει ὅλους, πτωχούς καί πλουσίους. Μπορεῖ νά σώσει τόν πλούσιο, ἄν ἐκεῖνος μετανοήσει, ἄν μισήσει τόν πλοῦτο του καί κάνει πράξη τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἔκανε ὁ Μέγας Ἀντώνιος, ὁ ὁποῖος ὅταν ἦταν εἴκοσι χρονῶν οἱ γονεῖς του πέθαναν καί ἐκεῖνος ἔγινε κληρο­νό­μος μιᾶς μεγάλης περιουσίας. Καί ὅταν μία ἡμέρα ἄκουσε στόν ναό τήν εὐαγ­γε­λική περικο­πή τοῦ πλούσιου νεανίου, πώλησε τά πάντα καί ἔφυγε στήν ἔρημο καί ἔλαβε ἀπό τόν Θεό πλοῦτο πνευ­μα­τικό καί κληρονόμησε τή βα­σιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ἔτσι πρέπει», καταλήγει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, «καί ἐμεῖς νά δεχθοῦμε τά λόγια τοῦ Χριστοῦ περί τοῦ γήινου πλούτου. Νά διώξουμε ἀπό τήν καρ­διά μας τήν προσκόλληση στά γήινα ἀγαθά. Καί μόνο ἕνα πράγ­μα νά ἐπιδιώκουμε, τό νά εἴμαστε φίλοι καί ἀδελφοί τοῦ Θεοῦ, πού ἀγαποῦν τόν Χριστό καί τούς ὁποί­ους ἀγαπᾶ Ἐκεῖνος».