Από την ΕΛΜΕ Ημαθίας γνωστοποιούνται τα εξής:
«Συμπληρώνονται φέτος 50 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Νοέμβρη του 1973. Ο Νοέμβρης του ’73 μένει πάντα βαθιά χαραγμένος στην καρδιά και στη μνήμη του λαού μας σαν το σύμβολο της αντίστασης ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Η Εθνική Αντίσταση 1940-44 που γαλούχησε γενιές αγωνιστών συνεχίστηκε με τη λαϊκή εξέγερση του Νοέμβρη που με τη σειρά της γαλουχεί 50 χρόνια τώρα νέες γενιές αγωνιστών για τη μεγάλη υπόθεση του λαού μας, για μια Ελλάδα Ειρηνική, Δημοκρατική και Ανεξάρτητη .
Ο ηρωικός ξεσηκωμός του Νοέμβρη υπήρξε το μεγαλύτερο χτύπημα του λαού μας ενάντια στο καθεστώς της φασιστικής δικτατορίας και της αμερικανοκρατίας. Ήταν το αποκορύφωμα όλων των μέχρι τότε φοιτητικών και λαϊκών κινητοποιήσεων που γέμισε με αγωνιστική πίστη τη νεολαία και το λαό για το γκρέμισμα του αμερικανοστήριχτου φασιστικού καθεστώτος που επιβλήθηκε στο λαό μας τον Απρίλη του 1967. Του καθεστώτος που κατάλυσε τη δημοκρατία και εξαπέλυσε πογκρόμ διώξεων, φυλακίσεων, βασανιστηρίων και των εξοριών σε βάρος των αριστερών και δημοκρατικών πολιτών, που επέβαλε καθεστώς στυγνής εκμετάλλευσης των εργαζομένων και φίμωσε την καλλιτεχνική έκφραση. Ο Νοέμβρης ήταν το αποτέλεσμα 6 χρόνων ασίγαστης λαϊκής αντίστασης και πάλης. Μέσα στα χρόνια αυτά δυνάμωσαν βαθμιαία οι αντιφασιστικές-αντιιμπεριαλιστικές διαθέσεις σε πλατιά στρώματα του λαού και της νεολαίας, σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα της γενικής κατάστασης στην Ελλάδα του καθεστώτος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, της φασιστικής καταπίεσης και της στυγνής εκμετάλλευσης.
Ο ξεσηκωμός του Νοέμβρη προώθησε αποφασιστικά στην ημερήσια διάταξη τα μεγάλα αιτήματα για την απαλλαγή της χώρας από την αμερικάνικη υποδούλωση, για την κατάκτηση της λευτεριάς, της δημοκρατίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, ενώ ταυτόχρονα έδειξε το μοναδικό δρόμο για την πραγματοποίηση αυτών των στόχων, που ήταν η συνένωση του φοιτητικού κινήματος με το αντιφασιστικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, η συσπείρωση και πάλη των πιο πλατιών λαϊκών μαζών με επικεφαλής την εργατική τάξη.
Στη διάρκεια των γεγονότων του Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε μια πλατιά αντιφασιστική ενότητα που οικοδομήθηκε μέσα στη φωτιά του αγώνα. Η ενότητα αυτή, αγκάλιασε χιλιάδες δημοκράτες και αντιφασίστες που κατέβηκαν στους δρόμους και καθόρισε την πορεία και τον χαρακτήρα του μεγάλου λαϊκού ξεσηκωμού.
Η αιματηρή καταστολή της λαϊκής εξέγερσης από τη φασιστική δικτατορία του Παπαδόπουλου προκάλεσε μια απότομη όξυνση της κρίσης του καθεστώτος της αμερικανοκρατίας και -στα πλαίσια αυτά- έγινε, στις 25 Νοέμβρη 1973, μια «αλλαγή βάρδιας» που ανέβασε στην κυβερνητική εξουσία την πραξικοπηματική κλίκα του Ιωαννίδη. Αυτή εξαπέλυσε άγριες διώξεις στους κομμουνιστές ,στους δημοκράτες και τους αντιφασίστες και προχώρησε σε τυχοδιωκτισμούς στο εξωτερικό, με αποκορύφωμα το προδοτικό πραξικόπημα στην Κύπρο στις 15 Ιούλη 1974, που έστρωσε το δρόμο στην τουρκική εισβολή και επιτάχυνε την πτώση του φασισμού στην Ελλάδα.
Στα τελευταία χρόνια τα αντιλαϊκά χτυπήματα διαδέχονται το ένα το άλλο. Η κυβέρνηση κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση. Ασκεί πολιτική πυγμής και βίαιων αντιδραστικών ανατροπών, προχωρεί σε περιστολή και καρατόμηση εργατοσυνδικαλιστικών κατακτήσεων και θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών. Λιτότητα, εξωφρενική ακρίβεια, μαζική ανεργία, μεγαλύτερες περικοπές στις ελάχιστες κοινωνικές δαπάνες που απέμειναν για την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια, σαρωτικές ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, σκληρά χτυπήματα στη συνδικαλιστική δράση και στο δικαίωμα της απεργίας με τους νόμους Χατζηδάκη και Γεωργιάδη, που παραδίδουν τους εργαζόμενους χειροπόδαρα δεμένους στη στυγνή καπιταλιστική εκμετάλλευση, ολοκληρωτικό ξεπούλημα των υποδομών και του πλούτου της χώρας στους ξένους δανειστές. Η ανοιχτή αστυνομοκρατία είναι στην ημερήσια διάταξη με τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων και των απεργιών να είναι όλο και πιο συχνή. Και βέβαια με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις για τις διαδηλώσεις, την αντιμεταναστευτική πολιτική στο προσφυγικό ζήτημα και το τρομερό έγκλημα της Πύλου
Από το 2010, έχουν διανυθεί δεκατρία χρόνια μιας ολομέτωπης αντιλαϊκής επίθεσης με τα μνημόνια λεηλασίας και υποδούλωσης να διαδέχονται το ένα το άλλο Έχουν ψηφίσει όλοι τους τη νέα «Στρατηγική Αμυντική Συμφωνία» με τις ΗΠΑ και έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε ένα απέραντο αμερικάνικο πολεμικό ορμητήριο. Οι στρατιωτικές βάσεις και «διευκολύνσεις» αυξάνονται και ενισχύονται, από το βορρά μέχρι το νότιο άκρο της χώρας, με την Αλεξανδρούπολη, τη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο, το Άκτιο, την Ανδραβίδα, τον Άραξο, τη Σούδα να έχουν εκχωρηθεί στις φιλοπόλεμες επιθετικές δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που υποθάλπουν και στηρίζουν τη γενοκτονία των Παλαιστινίων από το φασιστικό κράτος του Ισραήλ και Προχωρούν σε μεγάλη αγορά εξοπλισμών και δένουν τη χώρα στην πολεμική μηχανή των ιμπεριαλιστών, με αποτέλεσμα οι διεκδικήσεις και οι αμφισβητήσεις της Τουρκίας σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων να πολλαπλασιάζονται και να δυναμώνουν και η μεγάλη πληγή της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο να παραμένει ανοιχτή, 49 χρόνια μετά, με την απειλή της οριστικής διχοτόμησής της να προβάλλει πλέον απειλητική.
Τιμώντας τα 50 χρόνια του Πολυτεχνείου, τιμώντας τους νεκρούς του, τιμώντας αυτόν τον ηρωικό λαϊκό αγώνα, παίρνουμε θάρρος, δύναμη, εμπνεόμαστε για τους σημερινούς αγώνες, για την προώθηση των μεγάλων ανεκπλήρωτων αιτημάτων του παλλαϊκού ξεσηκωμού που παραμένουν πάντα επίκαιρα. 50 χρόνια μετά οι αξίες, τα οράματα και τα ιδανικά του συνεγείρουν την ψυχή των απλών ανθρώπων και των νέων. Το ΄΄Ψωμί -Παιδεία- Ελευθερία’’ επανανοηματοδοτείται σε αντιστοιχία με τις αγωνίες και τις ανάγκες του σήμερα.
Για ΨΩΜΙ, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της ακρίβειας και των ανατιμήσεων, της κατάργησης του οχτάωρου, της φτώχειας και της εξαθλίωσης που επιβάλλει η κυβέρνηση σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ.
Για ΠΑΙΔΕΙΑ, ενάντια στους αντιεκπαιδευτικούς νόμους και την επιχείρηση αναθεώρησης του άρθρου 16 που εντείνει την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, τους ταξικούς φραγμούς, την εμπορευματοποίηση, υποβάθμιση και διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και των μορφωτικών δικαιωμάτων της νεολαίας.
Για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ενάντια στην πολιτική της κρατικής καταστολής, των απαγορεύσεων και την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και συνδικαλιστικών ελευθεριών, ενάντια στην ποινικοποίηση της απεργίας, των διαδηλώσεων και το φακέλωμα της συνδικαλιστικής δράσης.
Για ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ενάντια στο καθεστώς της εξάρτησης και της υποτέλειας, έξω από ΕΕ και ΝΑΤΟ, για να φύγουν οι βάσεις του θανάτου, για μια Ελλάδα ειρηνική και ανεξάρτητη, με τον λαό αφέντη στον τόπο του».
