Πέθανε στις 19-8-2023 και η ταφή στις 20-8-2023 από τον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου (Νεκροταφεία) στις 12μ. Μπροστά μας η σωρός της Μαρίκας Κοσμίδου-Κιτσώνα, την οποία τιμούμε σήμερα με την παρουσία μας, σεβόμενος την κούραση, τη θλίψη των οικείων της (τέκνα, εγγόνια, ανίψια, αδελφών), την κόπωση του ιερέα της εξοδίου ακολουθίας, θα είμαι σύντομος.
Περισσότερα θα γραφούν στον τοπικό Τύπο και γράφτηκαν πολλά για τη Μαρία από τον ομιλούντα στο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα, με τον τίτλο «Η Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας» (1953-1987).
Συνέχεια η ομιλία
Η «Μαρία» όπως την αποκαλούσαν οι φοιτητές, οι αναγνώστες και όσοι την γνώριζαν, άφησε στο διάβα της ζωής της ως υπαλλήλου της Βιβλιοθήκης ισχυρό αποτύπωμα της προσωπικότητας και της προσφοράς της σ’ αυτήν και το όνομά της σημάδεψε την ιστορία της Βιβλιοθήκης με ανεξίτηλα γράμματα.
Ήταν ευγενική, προσιτή, ευχάριστη, εξυπηρετική, ευρηματική, πάντοτε χαμογελαστή και έτοιμη να εξυπηρετήσει με προθυμία γνωστό και άγνωστο επισκέπτη της Βιβλιοθήκης.
Προσλήφθηκε στη Βιβλιοθήκη το 1958 ως ιδιώτης καθαρίστρια αμειβόμενη από τους πόρους της. Ύστερα από διαγωνισμό (1963) διορίστηκε ως Ταξινόμος στη
Βιβλιοθήκη.
Μέχρι τη συνταξιοδότησή της εργάστηκε στη Βιβλιοθήκη μας.
-Καθαρίστρια και μάλιστα λίγους μήνες χωρίς αμοιβή.
-Ταξινόμος-καθαρίστρια έως ότου προσληφθεί καθαρίστρια.
-Διευθύντρια σε διάφορα χρονικά διαστήματα.
Από όλες τις θέσεις που υπηρέτησε τη Βιβλιοθήκη, την υπηρέτησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Γνώριζε πολύ καλά το αντικείμενο της δουλειάς της και ο τρόπος παροχής των υπηρεσιών της στους αναγνώστες προκαλούσε το θαυμασμό του κοινού. Μετείχε σε δράσεις της Βιβλιοθήκης που συνεχώς την αναδείκνυαν ως εστία πνευματικής κυψέλης και παράγοντα πολιτιστικής και πνευματικής ανάπτυξης της Βέροιας και όχι μόνο (μετείχε στην καταγραφή των παλαιών βιβλίων, των χειρογράφων, στην επιτροπή απολεσθέντων βιβλίων, στις ανακαινίσεις της Βιβλιοθήκης για προσέλκυση αναγνωστών κ.ά.).
Απέκτησε τέτοιες εμπειρίες που βοηθούσε τους εκάστοτε Διευθυντές της Βιβλιοθήκης. Ήταν η ψυχή και η έκφραση της Βιβλιοθήκης.
Η Μαρία ήταν η μόνη με πτυχίο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που ανέλαβε καθήκοντα Διευθύντριας της Βιβλιοθήκης.
Η διοίκησή της ως Διευθύντριας της Βιβλιοθήκης Βέροιας δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κάθε άλλη διοίκηση. Ήταν παράδειγμα προς μίμηση Δημοσίου Υπαλλήλου.
Συλλυπητήρια πολλά στους οικείους της να ζήσουν πολλά χρόνια για να τη θυμόμαστε. Σήμερα την τιμά η Βιβλιοθήκη.
Αυτά τα λίγα για τη συμμαθήτριά μου και πρώτη συνεργάτιδά μου, όταν ανέλαβα τη Διεύθυνση της Βιβλιοθήκης. Η Βιβλιοθήκη και η κοινωνία της Βέροιας χρωστούν πολλά στην
Μαρία Κοσμίδου-Κιτσώνα. Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα την σκεπάσει σε λίγο. Αιωνία της η μνήμη.
Πιστεύω πως η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας, τιμής ένεκεν θα αναρτήσει τη φωτογραφία της δίπλα στη φωτογραφία του ιδρυτή και του πρώτου διευθυντή από ευγνωμοσύνη για όσα πρόσφερε στη Βιβλιοθήκη.
