Στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου της World Athletics (πρώην IAAF) εργάζεται τους τελευταίους 5 μήνες ο Δημήτρης Κελεπούρης, πρώην αθλητής βάδην στον Φίλιππο. Για τη διαδρομή του από τον ΣΕΓΑΣ στο Μονακό, ο γιος του Νίκου Κελεπούρη και της Ειρήνης Αναγνώστου μίλησε αποκλειστικά στον Βασίλη Βόλκο.
Δημήτρη, πού βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή;
Μετά από τρία χρόνια στον ΣΕΓΑΣ (Ελληνική Ομοσπονδία Στίβου) ήρθε η πρόσκληση-πρόκληση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου, της World Athletics (πρώην IAAF). Εδώ και πέντε μήνες ζω μόνιμα στη Γαλλία και δουλεύω στο Μονακό, στα κεντρικά γραφεία της World Athletics. Πλέον, τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο τους και έχω εγκατασταθεί κανονικά, όμως δεν ήταν όλα εύκολα. Κάθε αρχή και δύσκολη λένε. Η μόνιμη εγκατάσταση σε μια ξένη χώρα έχει και τις δυσκολίες της, έχει πολλές διαδικασίες που απαιτούνται αλλά αυτό το γνώριζα, το είχα ξανακάνει πριν κάποια χρόνια όταν μετακόμισα για σπουδές και δουλειά στην Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α. Δεν ήταν κάτι που με προβλημάτιζε, έτσι είναι ζωή. Για να κερδίσεις και να χτίσεις κάτι, πρέπει να προσπαθήσεις και να δουλέψεις. Η αλήθεια είναι πως δυσκολίες θα έρθουν και θα εμφανιστούν, όμως δεν πρέπει ποτέ να αφήνουμε τα όνειρα μας ανεκπλήρωτα ή να μην τα κυνηγάμε, απλά και μόνο επειδή κάτι πήγε στραβά. Έτσι συνέβη και με τη συγκεκριμένη θέση.
Πώς βρήκες τη δουλειά στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου;
Μια ημέρα λοιπόν, μέσω των social media, είδα στο LinkedIn πως η Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου και πιο συγκεκριμένα το τμήμα της τηλεόρασης, ψάχνουν άτομο για τη θέση του συντονιστή του τηλεοπτικού υλικού. Εντελώς ξένο σε εμάς, ένας τεράστιος οργανισμός να ψάχνει θέση μέσω social media και να ανακοινώνει δημόσια τη θέση. Ακούγεται παράξενο αλλά ήταν αληθινό. Ετοίμασα και έστειλα τα απαραίτητα έγγραφα, χωρίς να μπω σε δεύτερες σκέψεις. Δεν σκέφτηκα λεπτό πως ήταν κάτι άπιαστο επειδή ανακοινώθηκε παγκοσμίως και μπορεί να μην με επέλεγαν. Στην χειρότερη, απλώς θα μου έλεγαν ένα όχι.
Μετά από μια απαιτητική διαδικασία συνεντεύξεων και τεστ ικανοτήτων -και ενώ η ζωή και η δουλειά στην Αθήνα συνεχιζόταν κανονικά- με ενημέρωσαν πως τελικά τα κατάφερα και με βάση όλα όσα είχαν δει, ήμουν το κατάλληλο άτομο για τη θέση και την ομάδα. Μέχρι και τώρα δεν το έχω συνειδητοποιήσει, απλά ζω τη στιγμή και την κάθε μέρα ξεχωριστά. Πήρα, λοιπόν, τη δουλειά και πολύ γρήγορα έκανα όλες τις απαραίτητες διαδικασίες για να μετακομίσω στην Γαλλία και να ξεκινήσω τη δουλειά στο Μονακό το συντομότερο.
Τι ακριβώς κάνεις στη World Athletics;
Το αντικείμενο δουλειάς στη World Athletics είναι μια μεγάλη πρόκληση και ένα «σχολείο», αρκετές καινούργιες πρακτικές και τεχνολογίες οι οποίες υπάρχουν σε ελάχιστα μέρη στον κόσμο. Ουσιαστικά, είμαι το άτομο που είναι υπεύθυνο για τον συντονισμό και την διαχείριση του τηλεοπτικού υλικού της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου, για το τηλεοπτικό υλικό του παρελθόντος αλλά και του παρόντος. Συντονίζουμε την σωστή αποθήκευση, διαχείριση και διανομή παγκοσμίως. Επίσης, έχουμε την ευθύνη και τον τελικό συντονισμό όλων των μεγάλων τηλεοπτικών παραγωγών για όλα τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Επιπλέον, ένα ενδιαφέρον κομμάτι της δουλειάς μου είναι η ψηφιοποίηση του τηλεοπτικού υλικού από το παρελθόν, στην κυριολεξία παρακολουθώ βιντεοκασέτες με παλιά πρωταθλήματα και αγώνες και τα μετατρέπω σε ψηφιακό υλικό. Μέχρι στιγμής, σε καθημερινή βάση οι ανάγκες διαφέρουν και πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο.
Αυτή τη στιγμή, ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ανδρών και Γυναικών, το οποίο θα γίνει στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας τον ερχόμενο Αύγουστο. Είναι μια τεράστια διοργάνωση, μια επέτειος. 40 χρόνια Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου, και ήρθαν έτσι τα πράγματα ώστε αυτή η διοργάνωση να είναι η πρώτη μου επίσημη διοργάνωση με τη World Athletics.
Τι σημαίνει για σένα, το να δουλεύεις στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου; Τι μήνυμα θα έδινες στους νέους της πόλης μας;
Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις και αλλαγές. Για ένα μικρό παιδί από τη Βέροια που γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στον στίβο, κάνοντας πρωταθλητισμό και προπόνηση καθημερινά με ελπίδα να είναι μέρος αυτού του χώρου στο μέλλον, μετέπειτα φοιτητής και νέος εργαζόμενος στην οικονομική κρίση και στα μνημόνια και κάνοντας όνειρα εν μέσω capital controls, το να βρίσκομαι εδώ αυτήν τη στιγμή που μιλάμε και να ζω πολλά από τα όνειρά μου, είναι κάτι μοναδικό. Το εύχομαι στον καθένα και στην καθεμιά. Αλλά δεν ήταν τίποτα τυχαίο. Δεν πιστεύω πολύ στην τύχη -από μόνη της- αλλά στο ότι εμείς δημιουργούμε την τύχη μας. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι και να έχουμε βάλει τις κατάλληλες βάσεις, έτσι ώστε όταν η τύχη μας «χτυπήσει την πόρτα» να μπορέσουμε να αρπάξουμε την ευκαιρία. Σίγουρα επίσης, αν δεν τους γονείς μου και τον αδερφό μου να με στηρίζουν και να με πιστεύουν με τον ίδιο τρόπο, όταν αποφάσιζα να κάνω κάτι, δεν θα ήμουν εδώ που είμαι τώρα. Τύχη για εμένα ήταν το να έχω δίπλα μου αυτή την οικογένεια και αυτούς τους φίλους που έχω.
Όλα είναι ένας συνδυασμός, και όταν αυτός είναι ο κατάλληλος, πετυχαίνει. Και φυσικά, όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Αυτό το πιστεύω απόλυτα. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται… και αν δεν πάνε όλα καλά τώρα, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι κακό αλλά πως κάτι καλύτερο θα έρθει στο μέλλον και θα δικαιώσει τον κόπο και την δουλειά σου. Νομίζω αυτό πρέπει να είναι το σκεπτικό μας ως χώρα και λαός που πέρασε και περνάει δύσκολα -ιδιαίτερα η νεολαία- ποτέ να μην τα παρατάμε, ποτέ να μην απελπιζόμαστε και κάθε μέρα να προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε. Οι δυσκολίες μας έκαναν δυνατούς και πρέπει να το πιστέψουμε για να προχωρήσουμε και να αλλάξουμε, για να φτιάξουμε ότι καλύτερο ονειρευόμαστε για εμάς και για το μέλλον μας.
Θα μείνεις εκεί μόνιμα; Τι σχέδια έχεις για τον μέλλον;
Δεν ξέρω να σας πω την αλήθεια, εάν θα μείνω εδώ για μεγάλο διάστημα ή όχι. Τίποτα δεν είναι σίγουρη στη ζωή μας. Το μόνιμα και το για πάντα είναι κάτι σχετικό και πολύ δύσκολο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τώρα είμαι πολύ καλά εδώ και ικανοποιημένος με αυτό που κάνω. Δουλεύω για κάτι που αγαπώ, ασχολούμαι με ένα αντικείμενο που ξέρω καλύτερα από οτιδήποτε άλλο -τον στίβο- και ζω μια διαφορετική και ενδιαφέρουσα καθημερινότητα χωρίς να περιορίζω τον εαυτό μου. Προς το παρόν, είμαι καλά εδώ που βρίσκομαι και το απολαμβάνω όσο περισσότερο μπορώ. Το μέλλον θα δείξει. Σίγουρα συνεχίζω να ονειρεύομαι, συνεχίζω να δημιουργώ δουλεύοντας και να κυνηγάω το άπιαστο.
ΥΓ. Δημήτρη για μας που κάναμε στίβο ως αθλητές και ως παράγοντες καταλαβαίνουμε σε πόσο ψηλή θέση βρίσκεσαι ...στην κορυφή του κλασσικού αθλητισμού.!! Να είσαι γερός γιατί άξιος είσαι να ανέβεις ακόμη ψηλότερα. Να τον χαίρεστε Νίκο και Ειρήνη και όλοι εμείς που αγαπάμε τον στίβο..
