του Φιλόλογου
Παναγιώτη Παπαδόπουλου
Τελείωσαν μαζί με τις εκλογές οι ομιλίες και οι συγκεντρώσεις των ελληνικών κομμάτων και των ψηφίων Βουλευτών της ελληνικής Βουλής. Οι έλληνες ψηφοφόροι απάντησαν με την ψήφο τους και κατένειμαν τους ρόλους τους στην πολιτική για τη διακυβέρνηση της χώρας. Άλλα κόμματα επιβραβεύθηκαν και κάποια άλλα μείωσαν τις δυνάμεις τους. Όλα λειτούργησαν ομαλά στις εκλογές με την υπηρεσιακή κυβέρνηση των προσωπικοτήτων. Είναι το σχήμα του Υπουργικού Συμβουλίου προσωπικοτήτων της Εκτελεστικής Εξουσίας που από χρόνια προσπαθώ να κάνω γνωστό. Πριν λίγες μέρες ορκίστηκαν οι νεοεκλεγέντες Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης και οι Υπουργοί της νέας κυβέρνησης και αμέσως έσπευσαν να παραλάβουν τα χαρτοφυλάκια τους. Αναρωτιέμαι πόσος χρόνος χρειάζεται σε κάποιο Υπουργείο π.χ Εξωτερικών για να ενημερωθεί για τα επίκαιρα θέματα, κυρίως, ώστε με τόση ευκολία είναι επαρκής για να αντιμετωπίσει τα γεράκια της απέναντι πλευράς. Ήταν, πάντως, για τους υπουργούς κατά την ώρα της ορκωμοσίας, ομολογώ, συγκινητική η ατμόσφαιρα με την παρουσία των οικογενειών των. Τώρα ο έλληνας πολίτης περιμένει να δει αν εκείνες οι υποσχέσεις θα γίνουν πραγματικότητα. Θέματα εθνικά, οικονομικά, κοινωνικά, υγείας, παιδείας και εξωτερικής πολιτικής δεν έχουν χρόνο. Έμεινε σταθερή στη μνήμη των Ελλήνων η ελπίδα ότι η γνώμη του φιλοσόφου της Αρχαιότητας, από τα Άβδηρα της Ξάνθης, Δημόκριτου ότι «Δεν υπάρχει πιο ανακουφιστικό από την ελπίδα για τον άνθρωπο» Θα επαληθευτεί, άραγε, η ρήση του στην πληγωμένη φιλοτιμία των Ελλήνων.
Είχε, πριν από χρόνια, η εφημερίδα «ΛΑΟΣ» της Βέροιας φιλοξενήσει τις σκέψεις της προσωπικής μου εμπειρίας γύρω από τα πολιτεύματα. Βέβαια, δεν είμαι ο αρμόδιος του θέματος, ωστόσο μπορεί να ακουστεί η σκέψη και κάποιου εκπαιδευτικού. Τότε είχα τονίσει και επαναλαμβάνω και τώρα το πολίτευμα στην Ελλάδα όπως λειτουργεί δεν αφήνει πολλά περιθώρια για άλματα προόδου για τους εξής λόγους.
Πρώτο. Οι Έλληνες ψηφοφόροι ψήφισαν και στις δύο εκλογές ΜΙΑ εξουσία: την Νομοθετική των 300 βολετών. Την επομένη προέκυψε η Εξουσιαστική, δηλαδή η Κυβέρνηση των 62 υπουργών. Οι υπόλοιποι 236 έμειναν για το νομοθετικό έργο. Απορώ, ως πολίτης που ψηφίζω από το 1955(δεν ψήφισα το 1952, γιατί έλειπαν δύο μήνες για το 21ο έτος μου) με ποιον τρόπο αυτό το πολυδαίδαλο Υπουργικό Συμβούλιο θα λειτουργήσει αρμονικά, Είναι δυνατό μια χώρα με πληθυσμό περίπου 10 εκατομμυρίων να επιλέγει τόσο μεγάλο αριθμό Υπουργών. Κανείς από τους πολιτικούς μας αρχηγούς δεν πήγε στην Ευρώπη, δεν άκουσε πόσους υπουργούς επιλέγουν τα κράτη της Ευρώπης και κυρίως η Τουρκία. Αυτά δημιουργούν υπερβολικές δαπάνες, ώστε να λείπουν από το δημόσιο ταμείο.
Μερικά παραδείγματα κρατών με υπεράριθμο πληθυσμό έχουν μικρό αριθμό υπουργών: Τουρκία-85 εκ. 17 υπουργούς,, Γερμανία 84 εκ. 15 υπουργεία, Αγγλία 68εκ. 30 υπουργεία ,Γαλλία 65 εκ. 15 υπουργεία,, Ιταλία 60 εκ. 25 υπουργεία, 25, Ισπανία 46εκ. 22 Υπουργεία, Πολωνία 37 εκ. 20 υπουργεία, Τσεχία 10 εκ. 17 υπουργεία και, Ελβετία 8 εκ. 8 υπουργεία. Η Ελλάδα 10 εκ. 62 υπουργεία. Θεέ και κύριε. Που είναι ο Δίας. Έφυγε και αυτός από τον Όλυμπο, γιατί το πετρέλαιο είναι ακριβό
Διάβαζα κάποια υπουργεία στην Ελλάδα που έχουν δύο υπουργούς και δύο υφυπουργούς. Νομίζω ότι η κατανομή αρμοδιοτήτων θα δημιουργήσει προβλήματα. Δεν χωρούσαν στην αίθουσα της ορκωμοσίας και την άλλη μέρα του Υπουργικού Συμβουλίου. Η πολιτική και η εθνική συνείδηση αποχρωματιστηκε και δεν μπορεί μπροστά στη δόξα και το χρήμα να ανταποκριθεί στην υψηλή αποστολή της.
Δεύτερο: Είναι δυνατό ένας υπουργός που εισηγείται τους νόμους στη Βουλή να μην ψηφιστεί? Αποκλείεται, διότι υπάρχει η πλειοψηφία του κόμματος. Μάλιστα ο ίδιος ο υπουργός ενώ έχει δύο εξουσίες την νομοθετική και την εκτελεστική ψηφίζει το νόμο που προτείνει. Έτσι, κύριοι, δεν εκφράστηκε η ελεύθερη βούληση του νομοθέτη-βουλευτή. Συντρίφτηκε από τις κομματικές μυλόπετρες γι αυτό δεν έχει αξιοπιστία. Αυτός είναι ο λόγος που θα μένουμε ένα κράτος υποανάπτυκτο, υπηρέτη των λαών της Ε.Ε για τις διακοπές του καλοκαιριού. Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν ότι οι εξουσίες είναι τρεις(3) όπως τις ανέδειξε η Γαλλική Επανάσταση το 1789: Η ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΉ,Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ. Η πρώτη συντάσσει τους νόμους στη Βουλή χωρίς την παρουσία της Εκτελεστικής., η Δεύτερη θα τους παραλάβει και καλείται να τους εφαρμόζει και η Τρίτη ελέγχει την εφαρμογή τους. Αυτή είναι η σειρά και όχι «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.» Που είναι η διαδικασία αυτή που θα κρίνει την ισχύ της Δημοκρατίας μέσα από την πολυφωνία που θα προκύψει η πιθανότερη σωστή λύση του προβλήματος Ένα ευέλικτο σχήμα από 15 Υπουργούς, εγνωσμένες προσωπικότητες, ίσως χωρίς κομματικές περγαμηνές, με τον υποψήφιο Πρωθυπουργό με απευθείας εκλεγόμενο από το λαό έχει πολλαπλάσιες πιθανότητες επιτυχίας..
Δύο Κάλπες στις εκλογές: Η μία με τα ψηφοδέλτια των κομμάτων θα αναγράφεται ο Πρωθυπουργός με τον αντιπρόεδρο. Το πλειοψηφούν κόμμα θα αναδείξει την εκτελεστική εξουσία. Ο Πρωθυπουργός θα επιλέξει τα κατάλληλα πρόσωπα για μια θητεία ή και για πολλές και με άλλο κόμμα. Η δεύτερη κάλπη θα αναδείξει 150 Βουλευτές που θα ψηφίζουν τα σχέδια νόμου της Εκτελεστικής Εξουσίας. Και η Τρίτη Εξουσία, Δικαστική, θα την ορθότητα της εφαρμογής των νόμων.
Βέροια 30 Ιουνίου 2023 Παναγιώτης Παπαδόπουλος, Φιλόλογος
Συνεχίζεται
