Του ιερέως
Παναγιώτου Σ. Χαλκιά
Η εξουσία, φίλοι αναγνώστες, είναι «ευλογία». Γιατί καλείσαι από μια θέση που «προσφέρεται», να προσφέρεις. Είναι και μεγάλο ρίσκο. Γιατί μπορεί να διαστρέψει εξ ολοκλήρου τον (εμπαθή) άνθρωπο.
«Άμα μπροστά στην ορμή του ποταμού, βάλεις λάσπη ως ανάχωμα, η λάσπη θα διαλυθεί. Και άμα σε άνθρωπο εμπαθή δώσεις εξουσία, τον διέλυσες!», έλεγε ένας Γέροντας.
Γιατί ο εμπαθής άνθρωπος βλέπει την τιμή (που θρέφει τα πάθη), και όχι τις ευθύνες. Βλέπει τα Βάϊα και όχι τα Σταυρό! Όμως, το αξίωμα δίδεται για τις ευθύνες, όχι για την τιμή. Όποιος μένει στην τιμή δεν καταστρέφει μόνο τον εαυτό του, αλλά και το λαό, που ανέλαβε να διακονήσει!
Κύριοι της εξουσίας. Οποιασδήποτε εξουσίας. Ακούστε τι έλεγε ο Μέγας Κωνσταντίνος προς το λαό του και ο οποίος διοικούσε τη μεγαλύτερη Αυτοκρατορία του τότε κόσμου και όχι ένα νομό ή μια Μητρόπολη ή μια χώρα μικρή, όπως είναι η Ελλάδα. Έβγαλε ανακοίνωση που έλεγε:
«Όποιος από τους υπηκόους μου αδικείται, να έρθει άφοβα σε μένα. Θα τον ακούσω μετά προσοχής. Και θα διατάξω «Εξεταστική Επιτροπή». Και αν οι καταγγελίες του αποδειχθούν αληθινές, τον μεν υπεύθυνο λειτουργό, που μέχρι τώρα εξαπατούσε με την τάχα ειλικρίνειά του, θα τον τιμωρήσω, αυτόν δε που έκανε την καταγγελία (προσκομίζοντας στοιχεία) θα τον ανταμείψω με τιμές και αγαθά. Δεσμεύομαι σ’ αυτό στο όνομα του Θεού! Είθε να είναι ευμενής ενώπιόν μου! Είθε να διατηρήσει την εξουσία μου για την ευδαιμονία και την ακμή του Κράτους!».
Είναι γνωστό πως ο Ηρώδης ο «τετράρχης» είχε παράνομες σχέσεις με τη γυναίκα του αδερφού του. Ήταν μοιχός! Ασφαλώς δεν ήταν ο μόνος μοιχός στην Παλαιστίνη. Και όμως, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος μόνον αυτόν ήλεγξε για την παρανομία του. Γιατί; Γιατί ήταν ηγέτης, οδηγός λαού! Και έπρεπε με το παράδειγμά του, να οδηγεί το λαό στην Αρετή και όχι στη διαστροφή! «Αν ο αξιωματικός κλέψει ένα αυγό, ο στρατιώτης θα κλέψει μία κότα!».
Ο Λίβιος Δρούσος (109 π.Χ.), Ρωμαίος Δήμαρχος και ύπατος, παρόλο που έζησε στο βαθύ σκοτάδι της προχριστιανικής εποχής, είχε χωνέψει για καλά τη μεγάλη ευθύνη και τιμή που έφερε ως Δήμαρχος της πόλης! Και ήθελε διαφάνεια. Πού; Στην προσωπική του (!) ζωή! Είχε προς τούτο γεμίσει το σπίτι του με παράθυρα, χωρίς παραθυρόφυλλα!
-Θα μου δώσεις πέντε νομίσματα και θα σου τα κλείσω όλα! Του πρότεινε ένας μαραγκός.
-Θα σου δώσω δέκα! Αρκεί να μου κάνεις όλο το σπίτι διαφανές! Και τούτο, για να ξέρουν οι πολίτες που είναι υπό την εξουσία μου, με ποιον έχουν να κάνουν! Ανταπάντησε ο Δήμαρχος Λόγια, μεγάλη πρόκληση.
Τολμά οιοσδήποτε ηγέτης σήμερα να διανοηθεί (όχι να εφαρμόσει) κάτι τέτοιο; (Να βιντεοσκοπείται δηλαδή η προσωπική του ζωή;).
Και εφόσον αναφέρθηκα στον Μ. Κωνσταντίνο, τα ραντεβού του ξεκινούσαν το πρωί, συνεχίζονταν μέχρι το μεσημέρι, γινόταν μια μικρή ανάπαυση και στις 3μ.μ. το ίδιο τυπικό, μέχρι τις 9 το βράδυ. Με το λαό, κατά ομάδες…
Η εξουσία (οποιαδήποτε εξουσία), φίλοι αναγνώστες, ως όργανο της Θείας Πρόνοιας (Ρωμ. 13, 6), είναι κάτι το ιερό. Άρα χρήζει σεβασμού, πρωτίστως από τον φορέα της. Σέβεται (ο φορέας) το αξίωμά του, όταν ζει έντιμη ζωή. «Πρώτο έργο του Βασιλιά είναι να γίνει ο ίδιος καλός άνθρωπος», είπε ο Ξενοφώντας (5ος αι. π.Χ.) σ’ ένα Βασιλιά.
«Παιδί μου (έλεγε ένας Βασιλιάς-πατέρας στο παιδί του) έγινες Βασιλιάς, ανώτερος όλων! Όμως, ανώτερη από το αξίωμά σου είναι η Αρετή. Φρόντισε, λοιπόν, να γίνεις ανώτερος και ως προς την Αρετή. Γιατί, αν οι υπήκοοί σου είναι ανώτεροί σου ως προς την Αρετή, τότε εσύ, ως Βασιλιάς τους, είσαι μεν ανώτερός τους, αλλά στο κατώτερο Βασίλειο: Στο αξίωμα. Ενώ αυτοί είναι ανώτεροί σου στο ανώτερο Βασίλειο: Στην Αρετή!».
Ο Αγάθων (όσιος πολύπειρος και λόγιος ασκητής) έλεγε: «Ο άρχοντας πρέπει να έχει στο νου του τρία πράγματα. Πρώτον ότι κυβερνά ανθρώπους, δεύτερον ότι κυβερνά σύμφωνα με τους νόμους και τρίτον ότι δεν θα κυβερνά για πάντα»…
