Της Ιωάννας
Σοφρόνωφ
Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου «Ώρες, αιώρες» του Γιάννη έχω την ανάγκη να εκφράσω δημόσια κάποιες σκέψεις μου για τον Άνθρωπο Γιάννη Καισαρίδη. Σκέψεις αποτυπωμένες από καρδιάς γιατί κριτικός της γραφής και της τέχνης δεν είμαι.
Έχω την χαρά να γνωρίζω τον Γιάννη εδώ και 45 χρόνια, απ΄ την εφηβεία μας, παρακολουθώντας την πορεία του στην γραφή και στην τέχνη.
Όλα αυτά τα χρόνια η γυναίκα του η Μαίρη, φίλη μου απ΄τα μικράτα μας, τα δυο υπέροχα κορίτσια του, η Μάγδα και η Αλκμήνη, στέκονται πλάι του εμψυχωτές, αρωγοί, συμπαραστάτες στη δουλειά και στο έργο του. Από κοντά και μια ομάδα ανθρώπων, που σταδιακά διευρύνεται, προβάλλει την δουλειά του.
Ο Γιάννης είναι ένας σεμνός, ιδιαίτερα ευαίσθητος αθόρυβος δημιουργός. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, στηριζόμενος στη δική του έμπνευση, στις δικές του προσλαμβάνουσες και εμπειρίες, γράφει, δημιουργεί με ύφος λιτό, ανεπιτήδευτο, που τον καθιστά αληθινό γιατί είναι ο εαυτός του. Με μια ιδιαίτερη ικανότητα να συνδέει το παλιό με το νέο, που τον καθιστά επίκαιρο και σύγχρονο. Η αγάπη του για τον Άνθρωπο, την ιστορία, την παράδοση, τα έθιμα, την γλώσσα, μελετώντας και κρίνοντας την πορεία των ανθρώπων στο χρόνο και στον τόπο, την αλληλουχία των τεκταινόμενων του δίνει ώθηση στην γραφή και στην πολυεπίπεδη δημιουργία και προσφορά του.
Καταφέρνει έτσι να αποδείξει την ορθότητα της ρήσης «μελετώντας το παρελθόν, ζώντας και κρίνοντας το παρόν, μπορείς να σχεδιάσεις το μέλλον»
Ο Γιάννης είναι από τους Βεροιώτες δημιουργούς που δεν επιδιώκει την αναγνώριση για την αναγνώριση, την προβολή και τα φώτα για τον τύπο, αλλά γιατί όλο το πολυεπίπεδο έργο του απορρέει από μια δική του εσωτερική ανάγκη να εκφραστεί, να παράξει, να δημιουργήσει, να δώσει σάρκα και οστά στο όνειρο, στις αξίες, στα πιστεύω του , στα «είναι» και στα «θέλω» του.
Ο Γιάννης δεν γράφει μόνο, αλλά μέσα απ΄την ομάδα «Κυριώτισσας Ουτοπία» αναδεικνύει το παρελθόν αυτής της πόλης και των ανθρώπων της, το δένει με το παρόν και οραματίζεται το μέλλον της. Και αυτό το όραμα , το δικό του όραμα, έχει βάσεις στέρεες, αληθινές για αυτό καθίσταται αναγκαίο επίκαιρο και σύγχρονο.
Ό Γιάννης είναι διασώστης και ταυτόχρονα συνεχιστής της συλλογικής ιστορικής μνήμης, με μια ιδιαίτερη εκτίμηση και αγάπη για την «Κυριώτισσα», την παραδοσιακή συνοικία της πόλης μας, στην οποία ζει και στην οποία και εγώ μεγάλωσα, έπαιξα, έκανα τις πρώτες μου φιλίες, γνώρισα τους ανθρώπους της, τις ιστορίες τους και για αυτό την αγαπώ και την σέβομαι.
Η Κυριώτισσα είναι για τον Γιάννη το σπίτι του, τροφοδοτεί τη σκέψη και το έργο του. Τα μνημεία της, τα σπίτια της, τα σοκάκια της, οι αυλές της, οι άνθρωποι που πέρασαν από εκεί, τα μυστικά τους, η ζωή τους, οι χαρές, οι καημοί τους, οι ιστορίες τους, η γλώσσα τους, οι γιορτές τους διαπερνούν το έργο και τις δημιουργίες του Γιάννη. Τον πολιτισμό αυτό επιδιώκει να διασώσει και ξέρει να το κάνει καλά και μέσα από την γραφή του και μέσα από τις πολιτιστικές δημιουργίες του. Όμως φτάνει αυτό μόνο για να διασωθεί ένας γνήσιος, τοπικός, πλούσιος πολιτισμός μιας παραδοσιακής γειτονιάς; Όχι δεν φτάνει.
Επιβάλλεται αυτά τα σχεδόν ετοιμόρροπα σπίτια να ξανανοίξουν τα παντζούρια τους, να ξεκλειδώσουν οι πόρτες τους, να ξεχορταριάσουν οι αυλές και τα σοκάκια τους. Να γεμίσει ξανά η γειτονιά με φωνές και γέλια παιδιών, με τραγούδια που θα ακούγονται από τα ανοιχτά παράθυρα των σπιτιών, με καινούριες ιστορίες.
Ο Γιάννης με την ομάδα «Κυριώτισσας Ουτοπία» το επιδιώκει, το παλεύει και εμείς και μέσα στο εμείς και εγώ θα συμβάλλουμε να γίνει γιατί μπορεί και πρέπει να γίνει. Όπως πρέπει και κάποιοι άλλοι να αντιληφθούν την ευθύνη τους και την υποχρέωση τους απέναντι στην ιστορία αυτού τόπου, αυτής της παραδοσιακής γειτονιάς.
Θέλω να συγχαρώ τον φιλόλογο κ. Σκούπρα για την πρωτότυπη παρουσίαση του βιβλίου «Ώρες, αιώρες» γιατί έδωσε την δυνατότητα στο Γιάννη να ξεδιπλώσει κάποις από τις πολλές ανησυχίες του.
Να συγχαρώ την Γιώτα και το Δημήτρη που συνόδευσαν μελωδικά την εκδήλωση. Να συγχαρώ τον Γιάννη Καισαρίδη που με το βιβλίο του μας έφερε στο νου θύμησες παλιές και τροφοδότησε τις σκέψεις και τις αγωνίες μας. Εύχομαι οι «Ώρες, αιώρες» να φτάσουν όσο πιο μακριά γίνεται, γιατί το αξίζουν.
Να έχουν ένα μακρύ και όμορφο ταξίδι.
Τελειώνοντας, ευχαριστώ τον Γιάννη για την δυνατότητα που μας δίνει και εμένα προσωπικά να συμμετέχω όπως και όσο μπορώ στην προβολή των δημιουργιών και των δρώμενων που σχεδιάζει και πραγματοποιεί.
Γιάννη συνέχισε, μην μένεις σιωπηλός, γιατί δεν έμεινες ποτέ. Απέδειξες ότι μπορείς να ξεπερνάς δυσκολίες και εμπόδια. Στηρίξου όπως πάντα στηρίζεσαι στις δικές σου δυνάμεις. Έχεις πολλά ακόμα να μας δώσεις.
Είμαστε, είμαι κοντά σου, Να είσαι γερός.
