Γράφει ο
Παναγιώτης
Παπαδόπουλος
Φιλόλογος
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύς λόγος από τον ημερήσιο και τον τοπικό Τύπο για την αξιολόγηση του έργου των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης. Μάλιστα έγιναν και απεργίες των εκπαιδευτικών της Β/ βάθμιας εκπαίδευσης για να στηρίξουν την άποψή τους. Το θέμα της Αξιολόγησης του έργου των εκπαιδευτικών είναι πολύ σοβαρό, γιατί επηρεάζει την εξέλιξη της μαθησιακής ποιότητας των προσφερομένων γνώσεων των μαθητών , των εκπαιδευτικών και γενικά την πνευματική πρόοδο της ελληνικής κοινωνίας. Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι απαιτείται σύγκλιση των θέσεων των δύο πλευρών, των εκπαιδευτικών και της νομοθετούσης αρχής. Όταν ο εκπαιδευτικός αξιολογεί τους μαθητές του αποτελεί συνέπεια να δέχεται και ο ίδιος την αξιολόγηση από τον σχετικό νόμο.
Επειδή λόγω του θανάτου των 57 φοιτητών το κλίμα την περίοδο του Μαρτίου ήταν βαρύ και στη συνέχεια ακολούθησε το χριστιανικό πένθος της Μ. Εβδομάδος, θεώρησα άκοσμη κάθε άλλη σκέψη.
«ΕΝΩΣΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ
ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ»
Συνέντευξη της ΕΛΜΕ Ημαθίας στην κ. Σοφία Γκαγκούση, Διάβασα τη συνέντευξη της αρχισυντάκτρια εφημερίδας (ΛΑΟΣ-21 Φεβρουαρίου 2023)με τίτλο: «Τιμωριτική και όχι βελτιωτική η αξιολόγηση». Δεν εντυπωσιάστηκα γιατί γνωρίζω τις άκαρπες προσπάθειες να υπάρξει αξιολόγηση από το παρελθόν. Πρώτος πήρε το λόγο εκ μέρους του συνδικαλιστικού οργάνου ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ κ. Πούλος ο οποίος μίλησε για την προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας να θεσμοθετήσει την αξιολόγηση του έργου των εκπαιδευτικών. Μεταξύ άλλων χαρακτήρισε την ενέργεια του Υπουργείου Παιδείας επαναφορά «ενός οπισθοδρομικού, αντιπαραγωγικού, και αντιεπιστημονικού με το πρόσχημα ότι θα βελτιωθεί, δήθεν, το εκπαιδευτικό μας σύστημα.» Χαρακτήρισε την προσπάθεια της παιδείας ως τιμωρία του εκπαιδευτικού ,χωρίς να βελτιώσει τίποτα στον τομέα αυτό. Είναι γνωστό ότι ο θεσμός της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών με τη μορφή των επιθεωρητών καταργήθηκε το 1982. Στη συνέχεια ακολουθούν προσπάθειες για την εφαρμογή της αξιολόγησης οι οποίες απέβησαν άκαρπες. Μίλησαν και άλλοι συνάδελφοι οι οποίοι αναφέρθηκαν στις πολλές και αδικαιολόγητες παραλείψεις. Την έλλειψη προσωπικού το σοβαρότερο πρόβλημα. Κύριοι συνάδελφοι, για αυτές τις παραλείψεις αξίζει να αγωνιστείτε. Μη αγνοείτε και τους συνταξιούχους που θα είναι μαζί σας. Τον χαρακτηρισμό του εκπαιδευτικού «τεμπέλη» εμείς τον χαρίσαμε στους επικριτές μας. Όταν θα υπάρχουν οι αξιολογούντες της πολιτείας και οι γονείς θα μάθουν το φόρτο εργασίας των εκπαιδευτικών θα αλλάξουν γνώμη. Μια απλή ερώτηση. Μήπως πρέπει οι εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα να σταματήσουν την αξιολόγηση των μαθητών? Να προάγονται όλοι και να εισάγονται στα ΤΕΙ και ΑΕΙ. Τα στη ζωή κρίνονται και αξιολογούνται
Αξιολόγηση
του έργου
των καθηγητών
στη Γερμανία
Στη Γερμανία, κύριο συνάδελφοι, ο θεσμός του επιθεωρητής δεν καταργήθηκε. Επιθεωρήθηκα δύο φορές με δύο ώρες διδακτικές παρουσία διερμηνέα για να μου επιτραπεί να διδάξω σε ενταγμένο γερμανικό σχολείο και μία από τον Έλληνα με την παρουσία του Γερμανού ταυτόχρονα, διότι επρόκειτο να μπω στους πίνακες για την προαγωγή μου ως Γυμνασιάρχου. Στη Γερμανία αξιολογεί και ο Γυμνασιάρχης. Όταν ο Γυμνασιάρχης καταγγείλει κάποιον εκπαιδευτικό (για πλημμελή εκτέλεση των καθηκόντων του) στο 5μελές συμβούλιο του πόλης (Επιθεωρητής, Γυμνασιάρχης, εκπρόσωπος του Δήμου. ο εκπρόσωπος του συλλόγου και ο ιερέας) η οριστική απόλυση είναι θέμα μιας ώρας. Επειδή την Ισπανία επισκέπτομαι κάθε χρόνο έμαθα από την κόρη μου (Ισπανός ο άντρας της) τις εγγονές μου ισχύει ο θεσμός της αξιολόγησης
Ο θεσμός του Επιθεωρητή ήταν από τους μακροβιότερους και βασικότερους, τόσο στη διοίκηση, όσο και στην εποπτεία της ελληνικής εκπαίδευσης Πρωτοεμφανίστηκε στο νόμο Περί Δημοτικών Σχολείων του 1834. . Όταν το ελληνικό κράτος βρισκόταν στα σπάργανα της δημιουργίας του κάποιοι αποφάσισαν , σωστά, να υπάρχει κάποιος έλεγχος στους εργαζόμενους με τους μαθητές και διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους. Έκτοτε άλλαξε αρκετές φορές σε διάφορα σημεία του αλλά το πνεύμα του παρέμεινε το ίδιο. Το 1976, μετά την πτώση της χούντας, ο νόμος 309/76 δημιούργησε 16 θέσεις Εποπτών, επικεφαλείς αντιστοίχων περιφερειών και 240 θέσεις Επιθεωρητών (Μαυρογιώργος 1993; Δημητρόπουλος 2002).
Κατάργηση αξιολόγησης και προσπάθειες
επαναλειτουργίας
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 ο θεσμός των Σχολικών Συμβούλων που αντικατέστησε το θεσμό του Επιθεωρητή δεν είχε όμως στην ουσία ως στόχο να αξιολογήσει σε ατομικό επίπεδο τον εκπαιδευτικό και το έργο του αλλά μόνο να τον βοηθήσει σ’ αυτό. Πιο συγκεκριμένα, με το νόμο 1304/1982, με το Προεδρικό Διάταγμα 214/1984 και κυρίως με το νόμο 1566/1985, προβλέπονταν η αξιολόγηση του έργου του εκπαιδευτικού να διεξάγεται μέσω εκθέσεων υπηρεσιακής ευ-δοκιμότητας, που συντάσσονται από τον Διευθυντή, τον οικείο Σχολικό Σύμβουλο και τον οικείο Προϊστάμενο Γραφείου. Τα συμπεράσματα αυτών των αξιολογικών εκθέσεων θα χρησιμοποιούνταν για κρίση της μονιμότητας του εκπαιδευτικού, για έλεγχο τυχόν ανεπάρκειάς του, για κρίσεις βαθμολογικών προαγωγών καθώς και για κατάληψη θέσεων στελεχών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στην πράξη, αυτές οι εκθέσεις περιορίστηκαν μόνο για την κρίση μονιμοποίησης του εκπαιδευτικού μετά από τη συμπλήρωση δύο ετών υπηρεσίας και σχεδόν πάντα ήταν θετικές, με αποτέλεσμα να αποτελούν μία τυπική διαδικασία, καθώς οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί απέρριψαν τη νέου τύπου επιχειρούμενη αξιολόγηση και οι αντιδράσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων ήταν μεγάλες (Πασιαρδής 2004).
Συνεχίζεται με τα: κριτήρια αξιολόγησης
