Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Μετά από 27 χρόνια γάμου, 16 χρόνια συνδικαλιστικής περιήγησης, και 28 χρόνια ως ελεύθερος επαγγελματίας κατέληξα: να ντύνομαι στη «μπουτίκ μπαμπάς & μαμά», να τρώω από το «μάρκετ πεθερός & πεθερά» και να σας «πολεμώ» με το πληκτρολόγιο μου».
Φίλοι μου, καλή σας ημέρα,
στο τέλος της, άλλη μία τεράστια Εβδομάδα και δυστυχώς, ακόμη μία ευκαιρία χαμένη, για μετάνοια και αλλαγή τρόπου ζωής, (ευτυχώς όχι για όλους)!
Το θέμα των ημερών, τα χιλιάδες αυτοκίνητα που αφήνουν την πρωτεύουσα και επιτέλους το χρήμα θα μετακινηθεί και θα τα κονομήσουμε!
Αντί να φοράμε μαύρα και να πενθούμε, γιατί η κακία μας θανάτωσε Αυτόν που πρόσφερε ζωή, φως, ακοή, φαί, κοιτάμε τι θα φορέσουμε και που θα πάμε.
Γραβάτα κόκκινη να ταιριάζει, παπουτσάκι να σκοτώνει κατσαρίδες στη γωνία, σακακιά μόρτικη, παντελονιά στην τσάκιση, σώβρακο με τιράντες για να συγκρατεί την κοιλιά μας, το χρυσαφικό έτοιμο, πακεταρισμένο για το γκομενάκι, στα παιδιά καινούρια κινητά (το παίζουμε και καλοί οικογενειάρχες), στο γυναικάκι καινούριο συνολάκι ή ένα μικρό αυτοκινητάκι και η μερτσέντες, καινούρια, παρκαρισμένη, έτοιμη για να ξεκινήσει να βοσκάει, να τρώει χιλιόμετρα ντε!
Και αφού ολοκληρωθεί ακόμη μία δύσκολη σύσκεψη και μετρήσουμε τα κέρδη από τις κομπίνες χι και ψι που περαιώσαμε με επιτυχία, ετοιμαζόμαστε για το θέρετρο, με τα χρυσά κρεβάτια (σύγχρονοι στάβλοι)!
Και αφού σκάσουμε από το πιοτό και το φαί, αρχίζει η μουσική υπόκρουση «ο χάρος βγήκε, βγήκε παγανιά, μέσα στη δική μου γειτονιά. … και έγινε μαύρος ουρανός και ανεμοζάλη και καπνός».
Και ξαφνικά αρχίζουμε να ανεβαίνουμε, χωρίς να καταλαβαίνουμε!
Ρε άντε και σιχτίρ, κάνε στη γωνία να περάσω, που θα με πεις να περιμένω!
Ένα καλόβουλο γεροντάκι, Πέτρο πρέπει να τον λέγανε, αφήστε τον να περάσει, είπε.
Μεγάλε, είπε ο πλούσιος, ο δυνατός, ξέρεις ποιος είμαι εγώ, δεν μπορώ να καθυστερήσω, εάν είναι να δώσουμε και κάτι παραπάνω, σήμερα πούλησα το σπίτι ενός που του είχα δανείσει με τόκους, ξέρεις εσύ, και τα κονόμησα, μεγάλη ανακάλυψη αυτά τα φάντς, και οι ηλίθιοι θα προσέλθουν, να μας ξαναψηφίσουν, χαχαχα!
Λοιπόν, κάνε γρήγορα, βιάζομαι, σήμερα είναι Μ. Παρασκευή και πρέπει να προλάβω, να πάω στην Εκκλησία, θα με περιμένουνε, θα έχει και κόκκινο χαλί (τόσες δωρεές κάνω!), αγόρασα και καινούρια κόκκινη γραβάτα, μάρκας με έκαψες, και καινούριο μαύρο κοστουμάκι, μάρκας, τι είναι δω που ήλθα, σήμερα πενθούμε.
Και πρέπει να πάω και σε μία «χασαποταβέρνα» για να συνεχίσω το πένθος, κλαίμε παρέα με ουζάκι και μοσχαράκι.
Από το μεσημέρι, έχω που πίνω.
Σήμερα όπως σου είπα είναι μεγάλη εορτή, είναι Μ. Παρασκευή!
Και αύριο είναι Σάββατο, θα τον αναστήσουμε, στα μπουζούκια, χαμός θα γίνει.
Την κυρία την αγόρασα μία γούνα και ένα διαμάντι και θα πάει να προετοιμάσει το τραπέζι και τη μαγειρίτσα, και εγώ θα πεταχτώ με το γκομενάκι, για να με αναστήσει και μένα!
Άντε ρε γέρο, πες μου τι είναι εδώ, και πως ήλθα.
Περιττό να σου πω το περιβάλλον δεν μου ταιριάζει καθόλου, πολύ μπανάλ!
Καλά δεν θυμάσαι τίποτα, είπε ο «γέρος».
Το μεσημέρι, την ώρα που ήθελες να χορέψεις του «Βοτανικού ο μάγκας», πήγες να καταβροχθίσεις το γρούνι, καλά δεν θυμάσαι;
Έμεινες επί τόπου, ήλθανε τα ασθενοφόρα, σε μεταφέρανε και με ελικόπτερο, επειδή ήσουν δυνατός, οικονομικά, αλλά μεγάλε, τζίφος.
Τα κακάρωσες, κοινώς ψόφησες!
Ντάξει ρε μεγάλε, εσύ μόνος σου το είπες πριν, είμαι δυνατός οικονομικά, που πάει να πει, μπορώ να αγοράσω τα πάντα.
Πες μου πόσα πάει η ταρίφα, για να την κάνω!
Σου είπα, δεν υπάρχει θέμα, αγοράζω τα πάντα!
Και ξαφνικά αρχίζει να ακούγεται, το υπέροχο ζειμπέκικο, σε μουσική Γρηγόρη Μπιθικώτση!
«Του Βοτανικού ο μάγκας πέθανε την Κυριακή,
και τον κλάψαν οι κοπέλες κι όλοι οι φίλοι οι καρδιακοί».
Του Βοτανικού το μάγκα, το καλύτερο παιδί,
στα μπουζούκια, στις ταβέρνες πια κανείς δε θα τον δει
Του Βοτανικού ο μάγκας είχε ωραίο παρελθόν
απ’ τα γλέντια και απ’ τους μάγκες θα ‘ναι τώρα πια απών.
Ξεψάρωσε ο «ισχυρός», άντε επιτέλους, αρχίσαμε να καταλαβαινόμαστε, γέρο.
Τι με πιλατεύεις τόσην ώρα; Πες μου πόσα θέλεις, και θα σου στείλω τα διπλά!
Ακόμα δεν κατάλαβες, τόσο σκληρόκαρδος, τέτοια πώρωση με τη δύναμη και την εξουσία.
Ο θάνατος δεν λαδώνεται, δεν εξαγοράζεται!
Τι μας λες ρε μεγάλε.
Ο πρωθυπουργός είναι κολλητός μου, διορίζουμε υπουργό όποιον γουστάρουμε, και «ελέγχουμε», αρχιεπισκόπους, μητροπολίτες, πατριάρχες, ότι θέλουμε κάνουμε.
Άντε τώρα που γυρίζει, τι άλλο θέλετε!
Άκου να δεις ανθρωπάκο!
Άκου να δεις γέννημα οχιάς!
Εδώ που ήλθες και θα έλθει και αυτός που πληκτρολογεί, αυτό το σιχαμένο σκουλήκι, τα χρήματα, τα ρούχα τα όμορφα, τα φανταχτερά, δεν αξίζουν τίποτα.
Εδώ ισχύουν άλλοι κανόνες, εδώ είναι ψυχές και είναι αλλιώς!
Μιλάς για εξουσία και δύναμη.
Ε και!
Ξέρεις τι σημαίνει εξουσία, εδώ που ήλθες;
… και τότε ο Ιησούς τόνισε στους μαθητές Του: «ξέρετε ότι αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυτη εξουσία πάνω τους, και οι άρχοντές τους τα καταδυναστεύουν. Σε εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας και όποιος από εσάς θέλει να γίνει πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων».
Ορίστε, φίλε μου, τι σημαίνει εξουσία.
Όχι τα κόκκινα χαλιά και οι μπάντες και οι αυτοκινητάρες και οι υποκλίσεις!
Θέλεις να γίνεις μεγάλος, πρέπει να μάθεις να υπηρετείς. Έτσι απλά.
Ο Τεράστιος φίλοι μου, ήλθε και είπε αλήθειες. Δεν συμβιβάστηκε. Δεν ήταν γιαλατζί επαναστάστης.
Ήταν, είναι και θα είναι ο Ένας και Μοναδικός!
Είναι Αυτός που δημιούργησε τα πάντα και Του ανήκουνε τα πάντα.
Το κατάλαβες, ηλίθιο ανθρωπάκι!
Ας υποθέσουμε, φίλοι μας ότι ο γλυκύτατος Ιησούς ερχότανε, σήμερα στη Θεία λειτουργία και έβλεπε, να κάθονται μπροστά στην εκκλησία οι «επίσημοι», οι κυριλάτοι, τα γαλόνια, τα αστέρια, τα πιστόλια, τα πορτοφόλια, τα …
Το πρώτο πράγμα, που θα «ρωτούσε», για ποιο λόγο κάθονται, μπροστά. Ως τι;
Ως σωτήρες του έθνους, ως οι μεγάλοι μεταρρυθμιστές, ως οι τεράστιοι εκσυγχρονιστές, ως οι μεγαλύτεροι εθνομηδενιστές, ...
Και μιά που το έφερε η κουβέντα, αλήθεια στο χώρο της Εκκλησίας δεν είμαστε όλοι ίσοι, απέναντι στον Μεγάλο. Ως τι τολμάμε και ανορθώνουμε το βλέμμα μας και Τον κοιτάμε κατάματα!
Α και να μην ξεχνιόμαστε.
Ο Άννας και ο Καιάφας, αυτοί που θανατώσανε τον Κύριο, δεν ήταν άλλοι από τους ηγήτορες της τότε Εκκλησίας, ούτε παπάδες ήταν, ούτε καλογέρια, ήταν η δύναμη και η εξουσία και η οικογενειοκρατία (γαμπρός και πεθερός).
Τόσα χρόνια και να μην έχει αλλάξει τίποτα.
Φίλοι μου, εάν επιθυμούμε να προλάβουμε και να αλλάξουμε, η λύση μας έχει δοθεί. Δεν είναι άλλη από την Ορθοδοξία, την… «τρελή επανάσταση».
Γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει ο σύγχρονος άνθρωπος μία επανάσταση που δεν βασίζεται σε κουμπούρια και χατζάρες, στην καταστροφή, στην εκδίκηση, στο αίμα.
Ο άλλος δρόμος, του πλούτου, της δύναμης, της εξουσίας, καταλήγει στα μπουζούκια και στα ταβερνεία με το σουξεδάκι «των αγορών ο μάγκας».
των αγορών ο μάγκας, πέθανε στο θέρετρο
και μαζευτήκαν οι τραπεζίτες να του αγοράσουν ένα φέρετρο,
των αγορών το μάγκα, τον καλύτερο επενδυτή,
στις τράπεζες και στα χρηματιστήρια πια κανείς δεν θα το δει.
πάντα όμορφα γλεντούσε με τους επενδυτές
και τον ψάχναν όλοι μέσα στις αγορές,
των αγορών το μάγκα, τον καλύτερο επενδυτή,
στις τράπεζες και στα χρηματιστήρια πια κανείς δεν θα το δει.
των αγορών ο μάγκας, είχε πολυτελές αυτοκίνητο
τώρα όμως το κορμί του κείτεται ακίνητο.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
και καλή χώνεψη!
