Του ιερέως
Παναγιώτου Σ. Χαλκιά
Ο άνθρωπος, φίλοι αναγνώστες, βρίσκεται μπροστά σε ένα Σύμπαν και χρησιμοποιεί τις δύο ισχυρές δυνάμεις του, τόσο για να εξηγήσει το Σύμπαν, όσο και την παρουσία του σ’ αυτό και να διαμορφώσει τον πολιτισμό του. Με τη θρησκεία ο άνθρωπος θέλει να γνωρίσει το Δημιουργό. Με την επιστήμη μαθαίνει πολλά για τα μυστήρια της δημιουργίας. Γιατί τίποτα δεν γίνεται χωρίς λόγο και ο επιστήμονας δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει ότι υπάρχει μία υπέρτατη λογική πίσω από την ύπαρξη του Σύμπαντος.
Η Θρησκεία και η Επιστήμη είναι αδελφές. Και οι δύο επιδιώκουν τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου. Ενώ η Επιστήμη ζητά να ελέγξει τις δυνάμεις της φύσεως γύρω μας, η Θρησκεία ελέγχει τις δυνάμεις της φύσεως μέσα μας. Όσα περισσότερα μαθαίνουμε για τη φύση, τόπο πιο πολύ μας εκπλήσσει η τελειότητά της. Οι γνώσεις μας με τους νόμους του Σύμπαντος μας επέτρεψαν να στείλουμε ανθρώπους πέρα από το περιβάλλον μας, στο νέο πλαίσιο του διαστήματος και να τους επαναφέρουμε στη γη. Πρόκειται για ένα εκπληκτικό κατόρθωμα. Κι όμως, δεν κάνουμε ουσιαστικά ως τώρα τίποτα άλλο, από το να ανοίξουμε λίγο την πόρτα προς το Σύμπαν.
Όλα όσα βλέπουν οι επιστήμονες από το μυστήριο του Σύμπαντος, επιβεβαιώνουν την άποψη για την παρουσία του Δημιουργού και καταλήγουν στο γραφικό ρητό: «Έστι δίκης οφθαλμός ως τα πανθ’ ορά». Αυτό μας κάνει να πιστέψουμε στην πατρότητα του Θεού και αδελφότητα του ανθρώπου. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι στη φύση η ύλη δεν μπορεί να καταστραφεί, αν δεν μετατραπεί σε ενέργεια. Κανένα μόριο δεν μπορεί να εξαφανιστεί, χωρίς να αφήσει ίχνη. Η φύση δεν γνωρίζει εξόντωση, αλλά μόνο μετασχηματισμό.
Η Αθανασία είναι η συνέχιση της πνευματικής ύπαρξης μετά Θάνατο.
Από την αυγή της ιστορίας ο άνθρωπος πιστεύει στην Αθανασία. Αυτό το στοιχείο υπάρχει στις πρωτόγονες αισθήσεις του ανθρώπου, αλλά και σε όλες σχεδόν της Θρησκείες. Αφού ο χρόνος είναι αθάνατος, η ιδέα της Αθανασίας δεν μπορεί παρά να επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους στη γη.
Η ψυχή του ανθρώπου είναι εκείνη που τον ξεχωρίζει από το κτήνος, που αντί ψυχής διαθέτει ένστικτο. Δίχως την ψυχή δεν θα μπορούσε να καταπιαστεί με αιώνια προβλήματα. Σήμερα χιλιάδες επιστήμονες σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να καταλάβουν την καταγωγή και την φύση της λειτουργίας του Σύμπαντος, καθώς επίσης και την τάξη και τα φαινόμενα που παρουσιάζει. Το να πούμε ότι μόνος σκοπός της Επιστήμης είναι ν’ ανακαλύψει τους νόμους της φύσης και να αυξήσει τον έλεγχο του ανθρώπου εκ των φυσικών φαινομένων, δεν αρκεί σαν μια αναγκαστική εξήγηση της επιστήμης.
Η αντίληψη για την επιστήμη έχει πάρει μεγάλη έννοια. Η πρώτη ύλη της επιστήμης είναι το πείραμα. Σήμερα, όμως, οι επιστήμονες επιζητούν να ανακαλύψουν την υπέρτατη αλήθεια και οι επιστημονικοί νόμοι είναι απαραίτητοι για τις παρατηρήσεις τους. Οι νόμοι αυτοί δεν ελέγχουν την πραγματικότητα, αλλά προσπαθούν απλώς να την εξηγήσουν. Συνεπώς και οι νόμοι πρέπει να αλλάξουν όταν ανακαλύπτεται νέα γνώση.
Η αλήθεια είναι στατική. Για κάθε νέα απάντηση ανακύπτουν πολλά νέα ερωτήματα. Η επιστήμη απόκτησε ευρύτερα σύνορα σε πολλά-πολλά πεδία. Ο ατομικός πυρήνας γίνεται διαρκώς περισσότερο αινιγματικός. Η καταγωγή και η σύνθεση του Σύμπαντος αποτελούν μεγάλο μυστήριο. Ακόμη και αυτούς τους ζωντανούς οργανισμούς, δεν μπορούμε καλά-καλά να τους καταλάβουμε. Μπροστά μας τώρα ανοίγεται ο αιώνας της επιστήμης.
Δεν μπορούμε να αναγείρουμε τείχος ανάμεσα στην Επιστήμη και στη Θρησκεία. Πολλά πράγματα μπορούμε να τα εξηγήσουμε μόνο με την πίστη. Πρέπει να πιστέψουμε για κάθε πείραμα και πρέπει να καταλάβουμε τη σημασία του. Είμαστε παρατηρητές του Σύμπαντος. Συμμετέχουμε την εξέλιξη της δημιουργίας και επηρεαζόμαστε από τα θαύματά της. Υπάρχουν πολλά μυστήρια για να μπορέσουμε να λύσουμε.
Θρησκεία και Επιστήμη συμβαδίζουν. Δεν «εκδιώκει» η πρόοδος της Επιστήμης το Θεό απ’ τη δημιουργία. Καθώς προοδεύει η επιστήμη, ο Θεός αποχωρεί από εκεί που καλόπιστα, αλλά κοντόφθαλμα τον τοποθετήσαμε. Αποχωρεί, για να αφήσει το πεδίο ελεύθερο στην επιστήμη να εμβαθύνει στο μεγαλείο Του και να τον δοξάσει. Γιατί, όσο προοδεύει η επιστήμη, τόσο μεγαλειωδέστερα ανακαλύπτεται η δημιουργία και τόσο σοφότερος αναδεικνύεται ο Δημιουργός. Στο Σύμπαν κυριαρχεί η λογικότητα και αυτό δείχνει ότι η δημιουργία δεν είναι προϊόν τυχαίων διεργασιών. Η μεγαλοπρέπεια του Σύμπαντος μας δείχνει ότι ο Δημιουργός Του είναι Θεός δόξης και ανυπέρβλητης ομορφιάς.
Μετά τις σκέψεις που προηγήθηκαν, φίλοι αναγνώστες, θα μου επιτρέψετε να τελειώσω το άρθρο μου, αναφέροντας μερικές γνώμες κορυφαίων επιστημόνων του παρελθόντος αιώνος, τα ονόματα των οποίων και μόνον εμπνέουν σεβασμόν. Γνώμες που αναφέρονται στις σχέσεις θρησκείας και επιστήμης, πίστεως και γνώσεως.
«Θρησκεία και φυσική Επιστήμη δεν αποκλείουν η μια την άλλην, αλλά συμπληρώνουν αλλήλας και τελούν εις αλληλεξάρτηση μεταξύ των (Μαξ Πλανκ: Γερμανός Φιλόσοφος).
«Ολίγη επιστήμη, απομακρύνει από τον Θεόν, πολλή επιστήμη επαναφέρει εις τον Θεόν» (Λάϊμπνιτς: Γερμανός φιλόσοφος και μαθηματικός).
«Επιστήμη και Θρησκεία είναι αδελφαί. Η μεν Επιστήμη εξετάζει την δημιουργίαν, η δε Θρησκεία τον Δημιουργόν (Φον Μπράουν: Αμερικανός, ειδικός επί των πυραύλων, γερμανικής καταγωγής).
«Επιστήμη άνευ Θρησκείας είναι παράλυτος. Θρησκεία δε άνευ Επιστήμης παραμένει τυφλή» (Αϊνστάιν: Φυσικός, γερμανικής καταγωγής).
Τέλος, φίλοι αναγνώστες, αφιερώνω το παρόν άρθρο μου στους εξαίρετους νευροχειρούργους του νοσοκομείου Παπαγεωργίου-Θεσσαλονίκης κ.κ. Σιάσιο Ιωάννη και Αλεξιάδου Χαρίκλεια, διά την επιτυχή αντιμετώπιση προβλήματος της υγείας μου.
