Ο Τάσος Πρωτοψάλτου και το εμβληματικό σκηνικό του με τις Ανθισμένες Ροδακινιές (Φωτογραφίες)

Ενα ολόκληρο σκηνικό εμπνευσμένο από το τοπίο της Βεροιωτικης φύσης τόπου καταγωγής του διεθνούς Σκηνογράφου/ Ενδυματολόγου Τάσου Πρωτοψάλτου το οποίο δημιούργησε ο ίδιος για την παράσταση της κεντρικής σκηνής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας " Ανθισμένες Ροδακινιές" της περιόδου 2019/2020.

" Το ιδιαίτερο τοπίο του ανθισμένου κάμπου της Βέροιας ιδιαίτερης πατρίδας μου και φορτισμένο συναισθηματικά για εμένα επιχείρησα να μεταφέρω στη σκηνή. Φυσικά είναι ένα κατασκευασμένο σκηνικό που μιμείται τη φύση. Θυμάμαι ότι ντυσαμε στο χέρι όλο το σκηνικό μαζί με τους συνεργάτες μου με υφασμάτινα άνθη ροδακινιάς που δημιουργήσαμε για αυτήν την περίπτωση. Στην ίδια παράσταση ταυτόχρονα με τις ανθισμένες ροδακινιές ήθελα να συμπεριλάβω και τις καρποφόρες ροδακινιές σύμβολο της παραγωγικής δύναμης της πόλης. Έτσι δημιουργήθηκε πάλι ένα χειροποίητο σκηνικό όπου μέσα από τις φυλλωσιές ξεπρόβαλαν ροδάκινα που αποκτούσαν χρυσιζουσες αποχρώσεις με τη βοήθεια ενσωματωμένων led φωτισμών και όλη αυτή η σκηνογραφική κατασκευή βρισκόταν σε διαρκή κίνηση στον κάθετο άξονα κατά τη διάρκεια της παράστασης αγκαλιάζοντας κυριολεκτικά τους ηθοποιούς μέσα στις φυλλωσιές και τα ροδάκινα!. Ο βραβευμένος φωτογράφος Μάνος Λιανίδης είχε την ιδέα να σκηνοθετήσει μια φωτογράφιση λίγο πριν φύγει το σκηνικό από το ατελιέ μου και εγκατασταθεί στη σκηνή και μου χάρισε μερικές πολύ δυνατές εικόνες από τη δημιουργία αυτού του σκηνικού μέσα στο χώρο του ατελιέ μου όπου δημιουργήθηκε κομμάτι κομμάτι. Τον ευγνωμονώ για αυτό!" Μας λέει ο ίδιος.

Η παράσταση Ανθισμένες Ροδακινιές παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία από την κεντρική σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας με σκηνικά - κοστούμια του Τάσου Πρωτοψάλτου και σκηνοθεσία του Χάρη Πεχλιβανίδη. Η σκηνογραφική και ενδυματολογική προσέγγιση του Τάσου Πρωτοψάλτου έλαβε πολύ σημαντικές κριτικές και κατέταξε την παράσταση ως μια από τις πιο εμβληματικές στην ιστορία του θεσμού.

Ακολουθούν μερικές από τις κριτικές που συνόδευσαν την παρουσίαση της παράστασης.

"...O Τάσος Πρωτοψάλτου καταθέτει μια πολυ σημαντική σκηνογραφική και ενδυματολογική πρόταση. Άριστη χρωματική παλέτα, αριστοτεχνία στην κατασκευή και την εφαρμογή και χειρουργικής ακριβείας χρήση των υλικών που καταφέρνουν να δώσουν μοναδική πλαστικότητα στα σώματα των ηθοποιών! Η θητεία του στο μπαλέτο και στην όπερα είναι εμφανής στο τρόπο που χειρίζεται το ενδεδυμένο επί σκηνής σώμα...

Υπερδυναμιτίζει μέσα από τις ενδυματολογικές προτάσεις του τη σχέση νοήματος και εικόνας: στοιχεία του κειμένου οπτικοποιούνται μέσα απο ενδυματολογικά στοιχεία οπως οι αναφορές σε χρωματικές παλέτες και στην ίδια την ιστορία της ενδυματολογίας και τη λαμπρή εκπρόσωπό της Coco Chanel υπογραμμίζοντας ακόμη μια φορά τη σχέση ανάμεσα στο νόημα και την εικόνα. Κάτι τέτοιο είχαμε καιρό να το δούμε!

Μοναδική στιγμή της παράστασης η προσέγγιση του στο κοστούμι της Έικο. Αποφεύγοντας την παγίδα του γραφικού "γιαπωνέζικου" φολκλορισμου ο Πρωτοψάλτου μας οδηγεί στην ουσία της ιαπωνικής αισθητικής: αφαίρεση και σκοτεινή λάμψη. Τα δυο αυτά στοιχεία που κληροδότησε ο ιαπωνικός πολιτισμός στο δυτικό μοντερνισμό αξιοποιεί στο έπακρο ο Πρωτοψάλτου για να μας παραδώσει ένα κοστούμι στη φιλοσοφία του ενδυματολογικού μοντερνισμού διανθισμένο με μοτίβα της ανθοδετικής τέχνης της Ικεμπάνα κάνοντας την ηρωίδα να λάμπει σκοτεινά σαν ενα εξωπραγματικό πλάσμα συνδέοντας τη Δύση με την Ανατολή και τη Βέροια με την Ιαπωνία. Ευτυχώς και επιτυχώς!"

R. K. W. Karlsonn

" Είχα την περιέργεια να δω επί τέλους τα σκηνικά και τα κοστούμια που σχεδίασε ο ευρηματικός και ξεχωριστός για το στυλ που ακολουθεί, Τάσος Πρωτοψάλτου, καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Φλώρινας. Οι θεατές ήδη βρίσκονταν στις θέσεις τους, μάλλον, εγώ ήμουν η τελευταία…

Στο επάνω μέρος του σκηνικού, καταπράσινα κλαδιά φορτωμένα με τον μεστωμένο καρπό, τα λαχταριστά ροδάκινα, μας προϊδέασαν για το φυσικό σκηνικό που θα πλαισίωνε την παράσταση. Οι ανθισμένες ροδακινιές πρόβαλαν κάπως ντροπαλά κι έδωσαν μια νότα ροδόλευκης, σιωπηλής παρουσίας, γεμίζοντας την καρδιά μας με ανοιξιάτικα πεταρίσματα... Η ατμόσφαιρα πάλλεται στις διακυμάνσεις του ρομαντικού, αναφορικά με τα σκηνικά και τα κοστούμια, που καταξιώνουν για μια ακόμη φορά τον ταλαντούχο και χαρισματικό καλλιτέχνη του είδους, Τάσο Πρωτοψάλ του.

Άψογος ο συνδυασμός που πέτυχε, με το καλλιτεχνικό του αισθητήριο, αφού συμπλήρωσε με το παραδοσιακό κοντογούνι της βεροιώτικης στολής, σ’ ένα από τα κοστούμια, το κλασικά ρομαντικό στυλ της Κοκό Σανέλ. Με το μαύρο να έρχεται σε αντίθεση, με το λευκό και τους κατά τα άλλα ήπιους χρωματισμούς, δημιούργησε μια σκηνική ατμόσφαιρα καλαίσθητης αισιοδοξίας και ανάλαφρων παλμών, μες στην πεζότητα και το κυκλοθυμικό φαίνεσθαι των προσώπων του έργου...Τα θερμά μου “συγχαρητήρια” στους συντελεστές της παράστασης και ιδιαίτερα στον Τάσο Πρωτοψάλτου, που με τις ρομαντικές πινελιές και την ανάλαφρη ατμόσφαιρα μετρίασε το ιδιόμορφο και κάπως δύσκαμπτο σενάριο του έργου."