Στις 8 Φεβρουαρίου το παρήγγειλα το βιβλίο στην amazon, την επόμενη μέρα μου ήρθε mail πως το στέλνουν και να το περιμένω μεταξύ 17 Φεβρουαρίου και 8 Μαρτίου. Αλίμονο, δεν είχαν υπολογίσει πως το στέλνουν στην Ελλάδα κι άπαξ και πατήσει στα ελληνικά, τα δοξασμένα χώματά μας, πλέον υπεύθυνη για την πορεία του θα είναι κάποια ελληνική δημόσια υπηρεσία…
Στις 10 Μαρτίου μου ξαναστέλνει η amazon μήνυμα και με ρωτάει πώς ήταν το βιβλίο που παρέλαβα. Έλα όμως που εγώ ακόμα δεν είχα παραλάβει… Τους το γράφω και μ’ ενημερώνουν πως υπήρξε ανεξήγητη καθυστερήση στο ελληνικό τελωνείο. Δε βαριέσαι, λέω, συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια, θα ’ρθει, που θα πάει…
Στις 16 Μαρτίου στο γραμματοκιβώτιό μου, στο Μακροχώρι που μένω, βρίσκω ενημερωτικό σημείωμα με τον κωδικό του πακέτου. Επειδή, λέει, θα το δώσουν σε μένα και μόνο, κι επειδή εγώ τυχαίνει να δουλεύω ακριβώς ίδιο ωράριο με του ταχυδρομείου, πιάνω και κάνω και μια εξουσιοδότηση στον καλό μου να πάει να το παραλάβει την επόμενη. Και πάει. Κι εδώ πια αρχίζει το θέατρο του παραλόγου:
Με παίρνει τηλέφωνο, μέσα από το ταχυδρομείο, πως το δέμα επέστρεψε πίσω (στην Αμερική)! Μα αφού χθες ήρθε ειδοποίηση, πότε πρόλαβε; Μου δίνει ο καλός μου την υπάλληλο που αρχίζει να μου εξιστορεί την πορεία του δέματος. Μα εμένα δε μ’ ενδιαφέρει το δρομολόγιο, μ’ ενδιαφέρει το βιβλίο που το είχα κιόλας πληρωμένο! Γιατί γύρισε πίσω; Δεν ξέρει να μου πει αλλά μου τη λέει απ’ έξω-απ’ έξω που διαμαρτύρομαι ενώ αυτή προσπαθεί να βοηθήσει! Ζητάω τηλέφωνο και mail του προϊστάμενου. Μου δίνουν ένα τηλέφωνο το οποίο και καλώ, με την πίεση να ’χει πάρει τα πάνω της.
Μου απαντούν, απ’ τη μονάδα διανομής ΕΛΤΑ. Ξανά μανά ολόκληρη η ιστορία της πορείας του πακέτου, το οποίο, λέει, επέστρεψε στις 13 Μαρτίου ενώ θα έπρεπε να είχε κρατηθεί ως τις 20 Μαρτίου στο κεντρικό ΕΛΤΑ της Μητροπόλεως, και εκεί, λέει, ν’ αναζητήσω τις ευθύνες. Μα η ειδοποίηση να το παραλάβω ήρθε στις 16 Μαρτίου, λέω! Όχι, δεν σας ήρθε η ειδοποίηση χθες, ήρθε νωρίτερα! Μα ο ταχυδρόμος είχε να φανεί στο Μακροχώρι κοντά δυο βδομάδες, ξαναλέω και ήρθε χθες. Όχι, μου απαντάει, είχε έξι μέρες άδεια, και την ειδοποίηση δε σας την έφερε χθες! Μα όχι, μου την έφερε χθες, δεν ξέρω εγώ που τη βρήκα στο γραμματοκιβώτιο; Μα όχι δεν σας την έφερε χθες. Πλέον ωρύομαι και ο κύριος μου λέει πως αυτός προσπαθεί να με βοηθήσει (!) και να μου εξηγήσει πως φταίει ο υπάλληλος του ΕΛΤΑ Μητροπόλεως που έστειλε το δέμα πίσω κι ότι αυτός έχει άλλους τριακόσιους σαν εμένα και δεν μπορεί να κάθεται να ακούει τα παράπονά μου και μου κλείνει το τηλέφωνο! Κυριολεκτικά! Στα μούτρα!
Ξαναπαίρνω στα ΕΛΤΑ Μητροπόλεως όπου ένας άλλος υπάλληλος, ομολογώ ευγενέστατος, αφού είδαμε και πάθαμε μέχρι να συνεννοηθούμε, τελικά μου επιβεβαιώνει πως το δέμα έχει φύγει και δεν μπορούν να το γυρίσουν πίσω. Αλλά, του λέω, το δέμα αυτό το έχω πληρώσει. Και τώρα, τι μπορούμε να κάνουμε, με ρωτάει ευγενικά. Εμένα! Ρωτάνε εμένα τι να κάνουμε τώρα! Όση ώρα μου μιλάει ακούω και την υπάλληλο-υποβολέα από δίπλα του οπότε και του ζητάω να μου τη δώσει να της μιλήσω. Ξανά μανά τα ίδια με τη διαδρομή του δέματος και το λάθος κάποιου υπαλλήλου που το έστειλε πίσω. Μα εμένα δεν με νοιάζει το λάθος κάποιου υπαλλήλου, ούτε καν το όνομά του υπαλλήλου, η συναλλαγή μου εμένα είναι με τα ΕΛΤΑ. Ξαναπαραγγείλετέ το, μου λέει η υπάλληλος και δεν θα σας χρεώσουμε μεταφορικά! Το μάτι μου πια έχει γυρίσει ανάποδα! Το περίμενα κοντά ενάμιση μήνα να έρθει, γιατί προφανώς το χρειάζομαι, το στείλατε πίσω και τώρα μου λέτε να το ξαναπαραγγείλω; Και ποιος μου λέει ότι δε θα το ξαναστείλετε πίσω; Και ποιος μου λέει ότι θα γλιτώσω το εγκεφαλικό;
Ακούστε τι θα γίνει, της λέω, μπερδεύοντας πια τα λόγια μου απ’ τη σύγχυση: Δευτέρα πρωί έρχομαι στο ταχυδρομείο με την απόδειξη της χρεωστικής που λέει πόσο πλήρωσα για το βιβλίο κι εσείς με αποζημιώνετε. Συνεννοηθήκαμε; Κι αν εσάς σας το ξαναστείλουν, με ρωτάει χωρίς ίχνος τσίπας η κυρία. Θα σας υπογράψω υπεύθυνη δήλωση ότι αν μου το στείλουν θα σας επιστρέψω το ποσό της λέω σε έξαλλη πια κατάσταση. Και κλείνουμε, και ψάχνω πιεσόμετρο γιατί το αισθάνομαι πως έρχεται το εγκεφαλικό.
Κάποια στιγμή, αφού λίγο ηρέμησα, λέω ας στείλω και στην amazon ένα μήνυμα που ακόμα με ρωτάει αν έμεινα ευχαριστημένη απ’ την εκτέλεση της παραγγελίας μου… Που να ξέρουν οι δόλιοι τα δικά μας τα συστήματα… Τους ενημερώνω λοιπόν πως το δέμα γύρισε πίσω χωρίς να μου δοθεί η δυνατότητα να το παραλάβω. Σε λιγότερο από ένα τέταρτο μου απαντούν. Διαβάζω και δεν πιστεύω στα μάτια μου: Λυπούμαστε που δεν λάβατε την παραγγελία σας, θα έπρεπε να την είχατε ήδη στα χέρια σας. Δυστυχώς δεν υπάρχει δεύτερο αντίτυπο του βιβλίου για να σας στείλουμε αλλά έχουμε ήδη δώσει την εντολή για επιστροφή της πληρωμής στο λογαριασμό σας. Η επιστροφή των χρημάτων θα φανεί εντός 2-5 ημερών…
Το βιβλίο, που χρειαζόμουν, στα χέρια μου δεν έφτασε. Η amazon που σε τίποτα δεν έφταιξε σε όλο αυτό, μου ζήτησε συγνώμη και μου επέστρεψε πίσω τα χρήματά μου. Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία μου είπαν ούτε λίγο ούτε πολύ πως ψεύδομαι για το πότε έλαβα την ειδοποίηση και μου έκλεισαν το τηλέφωνο.
Τα συμπεράσματα δικά σας, τα στοιχεία μου καθώς και οι λεπτομέρειες του πραγματικού αυτού περιστατικού στη διάθεση των αναγνωστών σας, εφ’ όσον ζητηθούν.
Χ. Πρ.
