Η
Σοφία μας από την Τρίτη το πρωί της 26ης Ιανουαρίου του 2021 ξεκίνησε το μεγάλο
ταξίδι της αιωνιότητας….. η μεγάλη πορεία της Μεγάλης Κυρίας για εμάς όλους
είναι μία μεγάλη παρακαταθήκη….Μεγάλος ο πόνος όσων την ζήσαμε… Μεγάλη η
προσφορά της στην ποντιακή Παράδοση…..Μεγάλη και η απώλεια για τον Ποντιακό
Ελληνισμό…
Η Σοφία άνοιξε το 1977, μαζί με έναν ακόμα μεγάλο ερμηνευτή και στιχουργό του Ποντιακού τραγουδιού τον Πέτρο Χαραλαμπίδη (με την μεγάλη και αξιόλογη δισκογραφία του), το Ποντιακό οικογενειακό κέντρο ‘’ΠΌΝΤΟΣ΄΄ στην Πατρίδα Βεροίας. Στην λύρα τους συνόδευε ο δεξιοτέχνης και υπόδειγμα ευγένειας και ανθρωπιάς, Λάμπης Αναστασιάδης με τον οποίο η Σοφία ηχογράφησε σε δισκάκι το τραγούδι, που άφησε εποχή, ‘’ΑΠΑΝ ΣΟ ΜΠΕΛΕΣ’’.
Στο
κέντρο αυτό έπαιξαν και τραγούδησαν πολλοί καλλιτέχνες όπως ο Γώγος , ο Θόδωρος
Παυλίδης, ο Γιωργούλης Εμμανουηλίδης, ο Μιχάλης Καλιοντζίδης (το φθινόπωρο του
1981 για 3 περίπου μήνες συνόδευε τον Χρύσανθο την Σοφία και τον Παύλο Παυλίδη)
, ο Χρύσανθος, ο Τσανάκαλης, ο Παυλάκης Δραμινός, ο Στάθης Ευσταθιάδης, ο
Κωστίκας Τσακαλίδης, ο Φίλιππας Γεωργιάδης(κλαρίνο) και πολλοί άλλοι. Όμως
ανέβαζε στο πατάρι και ανέδειξε οργανοπαίκτες και τραγουδιστές που δεν ήταν
προβεβλημένοι και τοπικούς βεβαίως όπως τον Λάζαρο Μετεντζίδη.
Δίπλα
της πάντα ο σύζυγός της Κυριάκος, τα παιδιά της Ελένη, Δέσποινα και Νίκος,
καθώς και ο γαμπρός της Κώστας Σιδηρόπουλος. Στα 5 περίπου χρόνια που
λειτουργούσε ο ‘’ΠΟΝΤΟΣ’’ κατοικούσε στην Πατρίδα και δίπλα ακριβώς από το
κέντρο, ιδιοκτησίας του κ. Μωυσίδη. Μία ποντιακή οικογένεια με όλη την σημασία
της λέξης, με τις αρχές και τις αξίες των προγόνων μας . βρισκόμασταν
όλοι μαζί και κάναμε παρέα πολλές μέρες που το μαγαζί ήταν κλειστό , εκτός
δηλαδή Παρασκευής –Σαββάτου-Κυριακής όπου φυσικά δεν είχαμε απουσίες, καθώς
πηγαίναμε και όπου αλλού τραγουδούσε στους γύρω νομούς.
Τα εγγόνια της Χρήστος και Σοφία, αυτά γνωρίζω
μόνο, είναι άξιοι απόγονοι του μεγάλου ονόματος της Σοφίας, παιδιά της κόρης
της Ελένης και του Τραντέλλενα Κώστα Σιδηρόπουλου που συνέχισαν να
αγωνίζονται στην Γερμανία για τα θέματα του Ποντιακού Ελληνισμού …..και μιλάμε
για μεγάλη δράση… ακόμα και σήμερα συνεχίζει η Ελένη, μετά τον χαμό του Κώστα,
να δίνει μάχες με ψυχή και καρδιά για την Διεθνή Αναγνώριση της Γενοκτονίας των
Ελλήνων του Πόντου κλπ .
Έτσι το μικρό Ποντιοχώρι της Βέροιας έγινε γνωστό παντού και ερχόντουσαν
από την Βόρεια Ελλάδα πολλοί συμπατριώτες, Πόντιοι και μη, για να διασκεδάσουν.
Και για τον λόγο αυτό στην συνέχεια άνοιξαν και άλλα οικογενειακά κέντρα
διασκέδασης όπως ’’Ξεριζωμός’’, ‘’Ξενιτέας΄΄, ΄΄Λεύκες’’ και ‘’Χαβάι’’.
Όταν ήμουν στην Γερμανία τον χειμώνα του 1981-1982 ήρθε η Σοφία, μαζί με τον Γιωργούλη Τσακαλίδη ο οποίος την συνόδευε στην λύρα (που όταν έφυγε για λόγους έκτακτης ανάγκης στην θέση του ήρθε ο Αρχιμήδης Γεωργιάδης) και φιλοξενήθηκε στο σπίτι του αδελφού μου, οπότε συγκατοικούσαμε όλο αυτό το διάστημα.. Γλέντια και παρακάθια πολλά και εκεί στα ξένα όπου ξεσήκωνε τους ξενιτεμένους που έτρεχαν να πιάσουν θέση για να την ακούσουν.
Άνθρωπος με όλη την σημασία της λέξης που βοηθούσε όσο και όπου μπορούσε. Έτσι και μία Τετάρτη στην αρχή του καλοκαιριού του 1982 ( Ιούνιος πρέπει να ήταν) παραχώρησε το κέντρο ‘’ΠΟΝΤΟΣ’’ για να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση για τον Κωστίκα Τσακαλίδη, που ήταν και η τελευταία, όπου την παρουσίαση έκανε ο Λάζος Τερζάς που το αμέσως επόμενο Σάββατο έδωσε παράσταση με την θεατρική του ομάδα με το έργο ‘’ΛΑΖΑΡΑΓΑΣ’’ στην οποία έπαιξε λύρα, στο τέλος της παράστασης, ο Κωστίκας και χορέψαμε τον χορό Σέρρα (Χαράλαμπος Καπουρτίδης , Στέλιος Νικολαΐδης,Νίκος Ορδουλίδης) για να ευχαριστήσει τον Λάζο. Το ίδιο έκανε και για την Σοφία μετά την παράσταση που αφού μας ζήτησε να τον πάμε στο οικογενειακό κέντρο διασκέδασης (της Σοφίας) ανέβηκε στην πίστα ο Τσακαλίδης (που εκείνη την στιγμή του ήρθε η φωνή και μπόρεσε) και τραγούδησε με την συνοδεία της λύρας του Λάμπη Αναστασιάδη. Ο Λάμπης ο μοναδικός και ο καλόκαρδος βλέποντας τον Κωστίκα ένιωσε «κάπως» (συγκίνηση βλέπετε) και δεν μπορούσε να κουρδίσει οπότε του λέει την φράση ‘’κι κουρδίεται κι κουρδίεται’’ και τότε ο Τσακαλίδης παίρνει την λύρα στα χέρια του την κουρδίζει και δίνοντάς του λέει του Λάμπη ‘’παίξε τώρα’’. Σεβασμός ο ένας με τον άλλον…. Εικόνες και στιγμές αξέχαστες και είμασταν πολύ τυχεροί θεωρώ που τις ζήσαμε, τις είδαμε και τις ακούσαμε από κοντά.
Κάτι ακόμα που μου έμεινε έντονα στην μνήμη είναι που με έπαιρνε από το
χέρι και με τραβούσε έξω από το μαγαζί για παρέα με πολύ αγωνία και φόβο
περιμένοντας τον Θόδωρο Παυλίδη, όταν αργούσε να επιστρέψει από κάποιες φορές
και σε κάποια διαλλείματα που ο Θόδωρος έφευγε λέγοντας ‘’θα πεταχτώ και θα
γυρίσω γρήγορα’’… εννοώντας θα πεταγόταν μέχρι το Ριζό Σκύδρας για να δεί για
λίγο την αγαπημένη του Τασουλίτσα…. Τον νοιαζόταν σαν μάνα και στεναχωριόταν
πολύ να μην πάθει κάτι. Αυτή ήταν η ΜΕΓΆΛΗ ΚΥΡΊΑ!!!
Η
πορεία αυτής της μεγάλης προσωπικότητας δεν καταγράφεται σε μια κόλα χαρτί
γιατί είναι τεράστια.
Η
Εύξεινος Λέσχη Βέροιας είχε την ευκαιρία και την χαρά να σε τιμήσει για
την προσφορά σου στις 16-6-1990 σε εκδήλωση για την ενίσχυση οικοδόμησης του
‘’Πνευματικού Κέντρου’’, του σημερινού κτηρίου-σπιτιού της Λέσχης, όπου
συμμετείχες αφιλοκερδώς μαζί με πάρα πολλούς άλλους καλλιτέχνες.
Πέρασες στην αιωνιότητα αγαπημένη μου Σοφία ως η Πρώτη, η Μοναδική και η
ΜΕΓΆΛΗ ΚΥΡΙΑ του Ποντιακού τραγουδιού…..θα είσαι πάντα στην καρδιά και
την ψυχή των Ποντίων που θα συνεχίσει να τραγουδά ΄΄και απάν σο μπέλες
σην οροσειρά’’…..
Αιωνία θα είναι η μνήμη σου
