Η εθνική Ουαλλίας στα τέλη του 19ου αιώνα. Είναι εκείνη η ομάδα που ιστορικά έκανε την πρώτη αλλαγη παίκτη στο ποδόσφαιρο
Όταν στα μέσα του 19ου αιώνα άρχισαν να
διαμορφώνονται στην Αγγλία οι πρώτοι ποδοσφαιρικοί κανονισμοί, πουθενά δεν
υπήρχε μια πρόβλεψη για δυνατότητα αντικατάστασης παίκτη από την ενδεκάδα της
ομάδας. Οι ομάδες «έμπαιναν» στον αγώνα με 11 παίκτες και μετά, όλοι έκαναν την
προσευχή τους, να μην τραυματιστεί κάποιος και χρειαστεί να αποχωρήσει διότι η
ομάδα θα «έμενε» με 10 παίκτες ή με 9 ή με 8 και μέχρι εκεί. Διότι εάν έμενε με
λιγότερους ήταν υποχρεωμένη να τα παρατήσει και να χάσει τον αγώνα στα χαρτιά. Παρόλα
αυτά υπάρχουν αναφορές για «ανεπίσημες» περιπτώσεις αντικατάστασης παικτών που
γίνονταν «στα κρυφά».
Μέχρι που στις 15 Απριλίου του 1889 συνέβη κάτι που
συζητήθηκε πολύ και αξίζει τον κόπο να το θυμηθούμε. Ήταν τότε ένας αγώνας στο
Ρέξαμ, μεταξύ των εθνικών ομάδων της Ουαλίας
και της Σκωτίας και ο τερματοφύλακας των Ουαλών, ο Τζιμ Τρέινερ, δενμπόρεσε να
πάει στο γήπεδο εξαιτίας μιας αναποδιάς της τελευταίας στιγμής.
Όμως οι υπόλοιποι παίκτες της Ουαλίας ήταν όλοι και όλοι 10
οπότε για να μην αγωνιστεί η ομάδα χωρίς τερματοφύλακα, επιστρατεύτηκε από την
κερκίδα ένας θεατής, ο ΑλφΠίου, ο οποίος κάθισε κάτω από τα δοκάρια για περίπου
είκοσι λεπτά. Όταν όμως αντιλήφθηκε ο προπονητής ότι ο Πίου μάλλον για
«τροχονόμος» έκαμνε παρά για τερματοφύλακας, τον έστειλε πίσω στην κερκίδα και
τον αντικατέστησε με τον μέσο της ομάδας, τον Σαμ Γκίλαμπου κλήθηκε εσπευσμένα
να φορέσει τα γάντια του τερματοφύλακα. Ο προπονητής των Ουαλών προτίμησε να συνεχίζει να αγωνίζεται με 10
παρά με 11 για ευνόητους λόγους και αυτό το περιστατικό αποτελεί ιστορικά την
πρώτη καταγεγραμμένη αλλαγή ποδοσφαιριστή κατά τη διάρκεια ενός αγώνα.
Εκείνη την εποχή και για πολλά χρόνια αργότερα, κάθε ομάδα
παρατασσόταν με ένδεκα παίκτες στον αγωνιστικό χώρο και… έκανε την προσευχή της
να αποδειχθούν και οι ένδεκα γεροί, αφού δεν υπήρχε το δικαίωμα αντικατάστασης,
αν και κατά καιρούς έχουν αναφερθεί αρκετές «ανεπίσημες» περιπτώσεις
αντικατάστασης παικτών λόγω τραυματισμού.
ΜΟΥΝΤΙΑΛ
1954: ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΛΛΑΓΗ
Η δυνατότητα της αλλαγής ποδοσφαιρική επισημοποιήθηκε πολύ
αργότερα στους προκριματικούς αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954, που
έγινε στην Ελβετία. Συγκεκριμένα, στις 14 Ιουνίου 1953, στον προκριματικό αγώνα
της Τσεχοσλοβακίας με τη Ρουμανία, στο ημίχρονο, η κάθε ομάδα αντικατέστησε και
από έναν ποδοσφαιριστή της
Οι περισσότερες εθνικές ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες
υιοθέτησαν στα μέσα της δεκαετίας του ’60 τον νέο κανονισμό που προέβλεπε
δυνατότητα μιας αλλαγής ποδοσφαιριστή στη διάρκεια του αγώνα. Και από τότε οι
ομάδες ξεκίνησαν να πηγαίνουν στο γήπεδο με 12άδες και σταδιακά μέχρι και
16άδες όταν οι αλλαγές έγιναν 2 και στη συνέχεια περισσότερες.
Και μια ακόμη ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια της ιστορίας: Σύμφωνα
με τους πρώτους κανονισμούς για τη δυνατότητα αλλαγής ενός ποδοσφαιριστή στη
διάρκεια του αγώνα αυτό επιτρέπονταν μόνο για τραυματίες.
Ωστόσο, αυτό άλλαξε γρήγορα, αφού πολλοί παίκτες με πρόφαση
έναν τραυματισμό ζητούσαν αλλαγή, ανάλογα με τις ανάγκες του αγώνα. Τότε ήταν
που ακούστηκε για πρώτη φορά στα γήπεδα, η περίφημη οδηγία του προπονητή «πέσε
κάτω και κάνε τον τραυματία»
Έτσι, από το 1967 οι προπονητές είχαν τη δυνατότητα να κάνουνδύο
αλλαγές χρησιμοποιώντας παίκτες από τον πάγκο. Τότε ίσχυσε αυτό και για την
Ελλάδα.
Η ΠΡΩΤΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Αιγάλεω 1968, η ομάδα που έκανε την πρώτη αλλαγή παίκτη στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου
Η πρώτη αλλαγή στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου έγινε
στις 22 Σεπτεμβρίου του 1968. Ήταν στον αγώνα για το πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής
μεταξύ του Αιγάλεω και του Απόλλωνα Αθηνών.
Ο πρώτος παίκτης που παίρνει εντολή να σηκωθεί από τον
πάγκο για να μπει αλλαγή ήταν ο Φραντζέσκος (Τζέκος) Μπαλαρίνης του Αιγάλεω που
κλήθηκε να μπει στη θέση του Σωτήρη Γκιόκεζα. Ήταν μια αλλαγή που δεν έγινε
λόγω τραυματισμού αλλά για λόγους τακτικής.
Ο Απόλλων είχε προηγηθεί μόλις στο 3΄ και λίγο μετά, ο
προπονητής του Αιγάλεω, ο Ελληνο-βρετανός Θανάσης Σούλης ή Κίνλει όπως ήταν το
αγγλικό επίθετό του, έδωσε εντολή να γίνει η αλλαγή αποσύροντας έναν παίκτη που
είχε την ευθύνη για το γκολ που δέχθηκε η ομάδα του, βάζοντας στη θέση του ένα
ποιοτικό στόπερ. Λίγο μετά, το Αιγάλεω ισοφάρισε και τελικά πήρε την ισοπαλία
στο αθηναϊκό ντέρμπι.
Εκείνη η πρώτη αλλαγή δεν ήταν μόνο αυτή που έγραψε
ιστορία αλλά ήταν μια αλλαγή που απέδειξε τη σπουδαία συμβολή εκείνου του νέου
κανονισμού που αποδείχθηκε καθοριστικός για την εξέλιξη και την ανάπτυξη του
ποδόσφαιρου.
Για να αποδειχθεί μια ακόμη φορά ότι είναι οι αλλαγές
που γράφουν την ιστορία.
