Του Κώστας Γ. Γιοβανόπουλου
Υπ. Βουλευτή ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ -ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΕΜΦΙΕΤΖΟΓΛΟΥ
Αφύπνιση (woke) λοιπόν, αυτή την πιασάρικη ταμπέλα εφηύραν. Ζητούν την αναστροφή των παραδοσιακών αρχών της κοινωνίας, ήρθαν οι νέοι σοφιστές. Η Ιστορία, η Γλώσσα και τα Μαθηματικά βαφτίζονται φασιστικά. Οι μαθητές να μαθαίνουν ένα μόνον πράγμα: ότι δεν χρειάζεται να μάθουν τίποτε! Δημοφιλές και πολύ βολικό!!! Άδραξε την ευκαιρία να διακριθείς, όχι λόγω των ικανοτήτων σου, καθόλου μην προσπαθείς. Δείξε τη μειονεξία σου, υπερπρόβαλέ την. Νέα ινδάλματα με το έτσι θέλω οι ανυποψίαστοι πάσχοντες. Μόδα γίνεται η θυματοποίηση. Ήρωες από το πουθενά οι έγχρωμοι, οι μειονεκτικοί, τα ζωάκια, οι πρόσφυγες, οι υπέρβαροι, όλες τις τυχόν μικρές ή μεγάλες ιδιαιτερότητες τις έντυσαν βάθρα ανάδειξης.
Τι στο καλό είναι αυτό το “Great Reset”, η “Μεγάλη Επανεκκίνηση” του
πλανητομάγειρα Κλάους Σβάμπ, που ως βιβλίο διαφημίζεται πάνω στο γραφείο του
πρωθυπουργού μας; Άραγε θα μιλήσει κάποιος ειλικρινά στους μαθητές για το “Woke Capitalism”, το
νέο ιδεολόγημα που εξαχρειώνει τους λαούς, τους ποτίζει αφιόνι αυτοκαταστροφής,
τους σύρει στο γκρεμό της ανήθικης ισοπέδωσης των πάντων; Επικεντρώνονται οι
ρυθμιστές της υφηλίου να δια-λυθούν οι δεμένες κοινωνίες, να σαρωθούν οι
συνεκτικοί ιστοί κι οι μύθοι. Να πυρποληθούν οι αξίες, οι θρησκείες να λήξουν,
τα έθιμα να γελοιοποιηθούν, να καταργηθούν όλες οι μαζικές δράσεις. “Ακυρωτισμός”
και“Cancel
κουλτούρα” , όλα
στάχτη να γίνουν. Παγκοσμιοποίηση πάνω απ΄ όλα, με την εύπλαστη νεολαία μας να
χάσκει αναποφάσιστη, έτοιμη να πέσει στην παγίδα. Τι είν΄ όλα τούτα;
Κυρίως σαν εχθροί επικηρύσσονται οι λευκοί άνδρες. Φανατικό
ξέσκισμα του κλασικισμού, της αρχαίας ιστορίας, θρύψαλα τα σύμβολα, οι πίνακες
τα μνημεία όλα, μπουρλότο στα μουσεία. Η Μνήμη είναι άχρηστη, σβήστε όλα τα
παλιά, ζήτω η πλήξη κι η απραγία. Κάθε μαζικό είναι επικίνδυνο, κάτω τα έθνη, φτύστε
την Παναγία, καταργήστε τα σύνορα, πέρα οι πατρίδες, σχίστε τις ταυτότητες,
τίποτε μαζί, όλοι μόνοι. Ισοπέδωση της αριστείας, συμπίεση της κοινωνίας προς
τα κάτω, κομμουνισμός του βυθού, όλοι ξάπλα στον πάτο, στο μηδέν.
Η μεσαία τάξη να εξαφανιστεί, να γίνουμε όλοι άφωνοι εργάτες
και καταναλωτές σε μέθη. Αγοραστές να ψωνίζουμε ασταμάτητα, τα ίδια, από τη
Βραζιλία ως τις Φιλιππίνες, να διασκεδάζουμε, να ντυνόμαστε το ίδιο. Να
τραγουδάμε, να τζογάρουμε, να εξαρτόμαστε το ίδιο, από την Αλάσκα ως την Ινδία.
Τα κινητά διαφημίζουν ακατάσχετα τους ίδιους, ίδιες τροφές, ίδιους κρετίνους
στις βουλές και στις αρένες. Βαβέλ και πολτός, μαζάνθρωποι παντού, γαλέρες και
δούλοι. Ομίχλη στις ψυχές, αυτό ζητούν. Ξεχάστε την παρεούλα, τρέξτε στους
ψυχολόγους, κάντε γιόγκα, παίξτε στο κινητό, μόνον μη σκέφτεστε, καταργείστε
τους φίλους, μετρήστε τα likes!
Πολυπολιτισμός, εντάξει, μα έφθασαν τις 200 χιλ. οι
αφγανοπακιστανοί στο κέντρο της Αθήνας. Τα αδέσποτα πλήθυναν χιλιάδες, κι εγώ
τα αγαπώ, μα οι ζωόφιλοι καίγονται
περισσότερο για τα δύσμοιρα τετράποδα παρά για τους πάσχοντες συνανθρώπους. Να
αγοράσουμε άρδην νέες ηλεκτρικές συσκευές ακόμη και με δάνειο, η κλιματική αλλαγή το απαιτεί. Η πράσινη ανάπτυξη επιβάλλει καλά και
σώνει ανεμογεννήτριες παντού, στη γειτονιά και στα χωριά μας, φωτοβολταϊκά στα
πρώην χωράφια μας. Επιδεικνυόμενες λεσβίες και drag queens στα σαμπουάν, η κούκλα Barbie τώρα και σε τρανσέξουαλ εκδοχή. Τα ομόφυλα
ζευγάρια αυτοπροβάλλονται ως συνταγή επιτυχίας επειδή ακριβώς είναι ομόφυλα, τι
άλλο θα ακούσουμε!
Η κάθε μειοψηφία, αποδεκτή έτσι ή αλλιώς, να γίνει δια της
προπαγάνδας άρχουσα ισχύς και πρότυπο. Πανσεξουαλισμός
ως δικαίωμα, καλωσορίζουν τα παιδιά στην εκκεντρική παρέλαση ομοφυλόφιλων ή και κτηνοβατών, μας έχουν φλομώσει με κάθε διαταραχή
και θλιπτικότητα, περιθωριακοί εθισμένοι και αλλοπρόσαλλοι χασισοπίνουν και
τάχα διοικούν. Κάθε πορνοδιαστροφή να την αποδεχθούμε ως φυσιολογική, οι
ποδοσφαιριστές φορέστε περιβραχιόνια ΛΟΑΤΚΙ, νόμος. Αυτά τα αξιώματα δεν τολμά
πλέον να τα αμφισβητήσει κανείς. Ποιος βουλευτάκος να ξεστομίσει έναν αντίλογο;
Αν τολμήσει…, είναι παλαιολιθικός, συντηρητικός, τραμπιστής, κάθαρμα, πουτινάκι,
χουντικός. Στην πυρά!
Ταξίδευα πέρυσι με το μετρό της Νέας Υόρκης, έσφιξα το κινητό
στη μία μου τσέπη και τα ψιλά μου στην άλλη, την τσάντα σφιχτά πάνω στα πόδια
μου. Το βλέμμα μου το έκαμα απλανές κι ένας φόβος με κυρίευσε, δεν ήταν που
ήμασταν άγνωστοι, ήταν που κανείς δεν κοιτούσε κανέναν. Καλημέρα καμία, δεν
ήμασταν ξένοι, ήμασταν οιονεί εχθροί, παστωμένοι και τριπλοκλειδωμένοι εντός μας.
Πάγχρωμα πιόνια στη “Μεγάλη σκακιέρα” του Μπρεζίνσκυ, όλοι εναντίον όλων,
αόρατοι οι παίκτες.
Οι μαστευτές μας, προσέλαβαν τους μασκαρεμένους
αριστερούληδες ταυτόχρονα με τους νάνους δεξιούληδες, να μιλούν για αφηρημένους
δικαιωματισμούς - μύριες σάχλες και μπαρούφες. Ελευθερία γίνηκε το χύδην, η
προστυχιά καθήκον, υποχρέωση καμία. Επιτρέπουν κάθε είδους αποδόμηση και
αμφισβήτηση, εκτός από το να αμφισβητείς εκείνους. Κάνουν νυχτέρια να μας
πείσουν πως ο μαθητής Γυμνασίου με
φούστα στην τάξη είναι ευλογία. Νομοθετούν οι τηλεπωλητές, υπουργεύουν οι τραπεζοϋπάλληλοι,
γκουβέρνο η αναρχία, αυτιστική αντίφαση αυτοκτονίας μας.
Χρηματοθρησκεία ο νέος καρκίνος, ο απάνθρωπος
νεοφιλελευθερισμός απαιτεί πόλεμο κι ανοικοδόμηση, να καούν οι αστοί και η
αιδώς, να πεθάνει η δημοκρατία στο κρεβάτι του Προκρούστη. Η τεχνητή νοημοσύνη
από σωτήρας μας, σε χέρια παραφρόνων να γίνει ο δήμιός μας. Άξεστοι βάρβαροι
κατέφθασαν μέσω των funds, βροχή
οι πλειστηριασμοί στο βιος μας μα οι ρήτορες σωπάσανε, άβουλοι οι συγκλητικοί,
κι οι ύπατοί μας κομψεύονται τα λούσα ντυμένοι τες κόκκινες τες κεντημένες τόγες. Θηρία ελέγχουν την οικουμένη,
κατέχουν τα χρήματά μας, Airbnb
τα
σπίτια μας, στοχεύουν τα αθώα νιάτα μας. Να γίνουν ανθρώπινο πλεόνασμα,
χειρότερα από σκλάβοι, να ζουν σε ανθρωποτροφεία ως πειραματόζωα, με τα σώματά
τους να γίνουν εκτροφείς οργάνων προς μεταμόσχευση. Εκεί θα ζει η νέα ευγονική
κλίκα των αθέων υπερπλουσίων παγκοσμιοποιητών, μαζί με τη δική μας σημερινή
αδιαφορία. Δειλούς, Ευρωαφρικάνους, ανέμελους ηλίθιους, αυτό μας θέλουν, κι
ίσως αυτό ήδη είμαστε.
Περάστε με για πουριτανό, μωρόγερο, γραφικό, διασύρετέ με,
τέτοια σας μαθαίνουν. Απλά επιμένω να διαβάζω, να θωρώ και να σκιάζομαι, μια
αληθή Πατριωτική Ένωση οραματίζομαι.
Τα φυντάνια μας νοιάζομαι, ας μοιάζω λίγο ποιητής, ακούστε με, κι αν όχι εμέ,
θυμηθείτε το γνήσιο στίχο“…μαλαματένια λόγια στο χορτάρι ποιος βρίσκει για
την άλλη τη γενιά…”. Παλεύω να πω φωναχτά στα βλαστάρια μας: Δεν υπερέχεις
επειδή διαφέρεις, όχι! Διακρίνεσαι επειδή σκέφτεσαι, επειδή θυμάσαι, επειδή
παράγεις. Τα καταφέρνεις μόνον όταν αγωνίζεσαι, δεν θα σου χαριστεί τίποτε, οι
σημερινοί σου κόλακες είναι οι αυριανοί σου κανίβαλοι.
