Άρθρο του Γιώργου Καισαρίδη
Ορειβατικό Σκι. Μία τεράστια ανακάλυψη. Ένα δυναμικό άθλημα για ανήσυχους ανθρώπους. Για ανθρώπους που θέλουν να ανακαλύπτουν την φύση, να βλέπουν μοναδικές εικόνες αλλά και να γνωρίζουν τον ίδιο τους εαυτό ενδοσκοπόντας. Ένα άθλημα που σε κάνει να αγαπήσεις το χειμερινό βουνό με τέτοιο τρόπο που ταυτίζεσαι μαζί του.
Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν τεχνικά την διαφορά με το επίσης πολύ όμορφο και ενδιαφέρον langlaouf ή cross country ski. Οι διαφορές όμως είναι μεγάλες, γιατί τα όρια του ορειβατικού Σκι είναι διαφορετικά. Σε πάει εκεί που δεν πάει ουτε ερπυστιοφόρο. Σε γεμίζει με ευχαρίστηση και αέρα ελευθερίας σαν να είσαι αετός και τέλος σε κάνει ταξιδευτή του ορίζοντα, όταν ο καιρός είναι καλός και το μάτι ταξιδεύει από τις κορυφές σε απίστευτες αποστάσεις. Εκεί που η ταχύτητα του ματιού είναι τόσο γρήγορη σαν την ταχύτητα του φωτός και οι εικόνες σε συντροφεύουν και διανθίζουν τις σκέψεις σου και μέρος της ψυχής σου .
Το Ορειβατικό Σκι ( ski mountaineering) ανακαλύφθηκε από λαούς που κατοικούσαν σε αλπικές περιοχές και από την ανάγκη τους για μετακίνηση σε δύσκολες χειμερινές συνθήκες. Τα πέδιλα του σκι ήταν ξύλινα και από κάτω εφαρμόζωνταν ένα κομμάτι δέρματος, γνωστό σαν φώκια, (κάποτε ήταν δερμάτινο κομμάτι ζωικής προέλευσης). Η φώκια βοηθούσε στο να μην ολισθαίνει το πέδιλο κατά την ανάβαση , ενώ στην κατάβαση αφαιρούνταν. Οι μπότες ήταν ενισχυμένα παπούτσια και αργότερα ορειβατικά μποτάκια.
Γνωστοί σε όλους από τον 1ο και 2ο παγκόσμιο πόλεμο ήταν οι αλπινιστές στρατιώτες από χώρες που γνώριζαν τα βουνά και την τεχνική αυτή, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Αυστρία, η Ελβετία, η Σλοβενία... Ένας πολύ παλιός αγώνες που ένωνε τις αλπικές χώρες ήταν η Περίπολος των παγετώνων (Patrouille des Glaciers), ένας στρατιωτικός αγώνας ορειβατικού Ski μεγάλης διάρκειας που έχει γίνει σήμα κατατεθέν του Αθλήματος.
Τι γίνεται όμως σήμερα με τον εξοπλισμό και την τεχνολογία που έχουν οι εταιρείες και κάνει το άθλημα ασφαλέστερο και πιο απολαυστικό ;
-Τα πέδιλα είναι πολύ ελαφριά αλλά και αρκετά ανθεκτικά και έχουνε κατηγορίες ανάλογα με αυτό που θέλει να κάνει ο χρήστης ( αγωνιστικά, διάσχισης, για βαθειά και φρέσκα χιόνια κ. α.).
- Οι φώκιες είναι από συνθετικά υλικά με κόλλες που κολλάνε και ξεκολλάνε σε κάθε περίπτωση ακόμα και σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.
- Οι δέστρες έχουν την εξής βασική διαφορά με αυτές τις κατάβασης. Δεσμεύουν το πόδι (μπότα) μπροστά κατά την ανάβαση, δίνοντας ελευθερία κίνησης και στην κατάβαση κλειδώνουν και πίσω. Είναι πολύ ελαφριές και έχουν και αυτές κατηγορίες.
- Οι μπότες είναι (αρκετά ελαφρύτερες από τις μπότες κατάβασης) αρθρωτές, μοιάζουν με τις μπότες κατάβασης και έχουν στην ανηφόρα την συμπεριφορά ενός ορειβατικού άρβυλου ενώ κατά την κατάβαση με το τράβηγμα ενός μοχλού ή κουμπιού ανάλογα με την εταιρεία γίνονται άκαμπτες.
- Τα μπατόν (μπαστούνια) είναι τηλεσκοπικά για να προσαρμόζονται τόσο στο ύψος του χιονιού όσο και στις κλίσεις του Βουνού στην ανάβαση αλλά και κατά την κατάβαση.
Σε όλα τα παραπάνω σήμερα κυριαρχούν υλικά όπως το αλουμίνιο αεροπορικού τύπου, το ανθρακόνημα, το fiber class και σε κάποιες περιπτώσεις το τιτάνιο, ενώ εκτός από την αντοχή και την λειτουργικότητα το χαμηλό βάρος είναι ένα μεγάλο ζητούμενο.
- Ο ρουχισμός τέλος είναι και αυτός ένα κεφάλαιο από μόνος του με το layering, την στρωμάτωση των ρούχων και τα αντιανεμικά, αδιαβροχα και παράλληλα διαπνέοντα ρούχα (με εξτρά φερμουάρ εξαερισμού σε μπουφαν και παντελόνια) .
Μία ακόμα ιδιαιτερότητα όπως αφήνει να εννοηθεί από την πρόταση είναι ότι συνδιάζει ορειβασία και χιονοδρομία. Άρα κάποιος πρέπει από την μία μεριά να ξέρει κατάβαση, από την άλλη να είναι ορειβάτης (ξέροντας ανάγλυφα, βασικές γνώσεις μετεωρολογιας, χειρισμό gps, κλπ). Όπου υπάρχει λοιπόν βουνό και χιόνι μπορούμε σε γενικές γραμμές να κάνουμε Ορειβατικό Σκι.
Φυσικά σε όλα αυτά η λύση είναι :Εξειδικευμένα μαγαζιά, Ορειβατικοί σύλλογοι, σχολές βουνού από την αρμόδια Ομοσπονδία που είναι η Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας και Αναρρίχησης, οδηγοί βουνού, αθλητές και σε κάποιες περιπτώσεις έμπειροι χομπίστες, που μπορούν να μας δώσουν γνώση και σωστή κατεύθυνση στο πως θα αρχίσουμε να μπαίνουμε στον μαγικό κόσμο του χειμερινού βουνού και του ορειβατικού Σκι με ασφάλεια .
Μην ξεχνάτε , όσοι ξεκίνησαν στην αρχή ήταν ελαφρώς μπερδεμένοι και λίγο επιφυλακτικοί. Όμως η προσπάθεια στο να κάνεις κάτι καινούργιο είναι ένα νέο κεφάλαιο στην ζωή, και το συγκεκριμένο κεφάλαιο αξίζει. Παντρεύει τα δύο μεγαλύτερα και αλληλένδετα άϋλα αγαθά, την υγεία και την ελευθερία. Και σε κάνει ταξιδευτή των βουνών στην τρίτη ορεινότερη χώρα της Ευρώπης, την Ελλάδα μας. Μια χώρα που 80% της έκτασης της είναι ορεινή.
Αποφορτίζει τον άνθρωπο, του δίνει την ικανοποίηση του κατορθώματος κάθε φορά που ανεβαίνει σκαλοπάτια και βελτιώνεται, τον βοηθά ακόμα να δεθεί και με την οικογένεια... Ναι όταν ο καιρός είναι ιδανικός μια οικογενειακή εξόρμηση με ορειβατικά Σκι θα δώσει στα παιδιά σας αλλά ερεθίσματα. Θα αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την λέξη ποιότητα και θα τα οπλίσει με μία άλλη δυναμική, εργαλείο στην σκληρή ανταγωνιστική κοινωνία που ζούμε.
Στιγμές επιλεκτική μοναξιάς για κάποιους, εξερευνήσεων για άλλους, ατομικών ή ομαδικών αγώνων αλλά και διασχίσεων βουνών, λίγα από τα πολλά που ανακάλυψα σε ένα άθλημα που αναπτύσσεται στην Ευρώπη, στην Αμερική αλλά και σε όλο τον κόσμο με γεωμετρική πρόοδο.
Γιατί άραγε;
Εγώ θα ήμουν περίεργος να δοκιμάσω, να σκιαρω σε απάτητες πλαγιές, να βάλω την περιπέτεια στην ζωή μου, να ανακαλύψω τον τόπο μου, να δώσω ζωή στα χρόνια μου...
Δοκιμάστε το και θα θυμηθείτε κάποτε ένα άρθρο που όμως δεν μπορούσε να μεταφέρει σε εσάς ούτε ένα 5% της πραγματικής εμπειρίας.
Γιατί άλλο η φωτογραφία άλλο η πραγματική στιγμή...
Γιώργος Καισαρίδης ( μέλος της επιτροπής της Ε. Ο. Ο. Α. για την ανάπτυξης του Ορειβατικού Σκι, μέλος του ΕΟΣ Νάουσας )
