Του Κώστα Γ.
Γιοβανόπουλου
Απορώ μα την αλήθεια, δεν σας κούρασαν μέχρι χαύνωσης όλοι αυτοί οι θλιβεροί πλασιέ ιδεολογιών που κατέκλεψαν την ψήφο σας δεκαετίες τώρα; Οι τάχα Συριζαίοι με τις τζάγκουαρ, οι δήθεν δεξιοί με τις αγιαστούρες, οι σοσιαλιστές με τα ειδικά δικαστήρια… Αναρωτιέμαι, με τόσο φανατισμό που έσπειραν στους πολίτες, πώς και δεν ίδρυσαν χωριστά νεκροταφεία για το θάψιμο των ιδεολογιών τους τώρα που όλες μαζί πέθαναν και βρώμισαν… Τώρα που οι σοφοί νέοι αποστρέφονται τη δυσωδία τους. Όπως ένα μουσουλμανικό κοιμητήριο που κοιτούσα τις προάλλες έξω από την Ξάνθη, κι αναρωτιόμουν, τι σόι βλακεία είναι αυτή που δεν έχει τελειωμό ούτε μετά θάνατον… αλλού οι χριστιανοί - αλλού οι έλληνες μωαμεθανοί, και στη μέση το μίσος παρέα με το συμφέρον κάποιων!
Εκλέγονται τα κωθώνια, οι άρπαγες βολεύονται, ρημαγμένη η χώρα αποσυντίθεται, κι εν τω μεταξύ ξανάρχονται εκλογές. Η επιχείρηση αποκοίμησης του λαού μπαίνει σε πυρετώδεις ρυθμούς, προπαγάνδες, τηλεμάρκετινγκ, μπαρουφολόγοι, σηκώνουν μανίκια να παραπλανήσουν όσους περισσότερους αφελείς μπορούν.
Οι μεσσίες της ΝΔ θα παίξουν το χαρτί των εκσυγχρονιστών στους λωτοφάγους ψηφοφόρους. Μπροστά θα βγουν οι ευπρεπείς νοικοκυραίοι τύπου Πάκη, οι κομψευόμενοι συντηρητικοί τύπου Λιάπη, οι καμαρωτοί γιάπηδες τύπου Βουλγαράκη. Από κοντά οι ψευτοχριστιανοί του εκκλησιασμού στους ναούς της Siemens. Θα σας ζητούν να ψηφίσετε πάλι τις “καραμανλικές αρχές”! Πού στην ευχή ήταν αυτές όταν το κόμμα βούλιαξε με 220 εκατ. ευρώ δανεικά κι αγύριστα; Πού ήταν όταν υπέγραφαν τρία μνημόνια, όταν μας χρέωσαν με το ΠΑΣΟΚ ένα δημόσιο χρέος-τέρας 400 δις ευρώ, όταν λησμόνησαν να καταργήσουν τις Πρέσπες;
Αμ οι σοσιαλιστές που ξαναβγήκαν στο μεϊντάνι; Ξεχάστηκαν οι πομπές του Άκη και του Γιάννου, η εθνική ήττα στο Καστελόριζο και η λεηλασία του Σημιτικού χρηματιστηρίου. Στον αφρό η πασοκική γενιά του Πολυτεχνείου, άρχοντας ο Παπουτσής στην Παγκόσμια Τράπεζα, παρέα με τους πρασινοφρουρούς ζάχαρη τα περνά η Δαμανάκη στο παλάτι του Μονακό. Οι αγνοί ψηφοφόροι τους ακόμη περιμένουν τον υγιή σοσιαλισμό σουηδικού μοντέλου, σύννεφο πήγε το παραμύθι, άλλα 220 εκ. χρωστά το δικό τους κόμμα, κατά τα άλλα “μαζί τα φάγαμε” είπε ένας χοντρός.
Σαν ήρθε η ώρα της πάντα ανέτοιμης αριστεράς να κυβερνήσει, μας εγκατέλειψε με έναν εμπριμέ Γιάνη στα όρνια των αγορών κλειδώνοντας ανεύθυνα τις τράπεζες. Στο τιμόνι ένας μαχαλόμαγκας κρητικός, πρύτανης της απρέπειας, κι ένας αδιάντροπος πρωθυπουργός να χαχανίζει ο αγράμματος μπρος στον Κλίντον. Σήκωσε η βουλευτίνα τους τα λεφτά από την τράπεζα κι ας πάει να χαθεί ο κοσμάκης. Οι ιδέες του κομμουνισμού ήταν μια χαρά -σχεδόν χριστιανικές, οι σταλινικές πράξεις όμως ακόμη καλύτερες όταν ετοιμάζεσαι να μπουκάρεις στο νομισματοκοπείο. Χωρίς αιδώ, αδούλευτοι συνδικαληστές, δίχως αυτογνωσία, ζητούν να ψηφιστούν ξανά.
Η πολιτική λειψανδρία είναι χαοτική πια. Διακοσμητικά ανδρείκελα, με όλη τη σημασία του όρου, περιφέρονται στις κομματικές αυλές, υπηρετώντας ένα αόρατο σύστημα παθογένειας. Από την άκρα αναρχική αριστερά έως την άκρα φασιστική δεξιά, οι βουλευτικές ψήφοι πέφτουν αδιάβαστες όπου τάξει η κομματική πειθαρχία. Στοιχημένες, άλαλες, πωρωμένες, δίχως μελέτη, χωρίς συστολή καμία, ψηφίζουν ό,τι τους πει το κόμμα, αλλιώς τους τρώει το μαύρο το σκοτάδι κι επιστρέφουν κλωτσηδόν στον κόσμο των καταραμένων.
Ανησυχείτε που ο κόσμος ανέχεται φασιστικούς χαιρετισμούς και τατουάζ σβάστικες στα μπράτσα; Καθόλου! Είναι φαινόμενο των καιρών, τα λάβαρα στις λάσπες, σύμπτωμα άνοιας μιας άνευρης δημόσιας ζωής σε βαθύ ύπνο. Ο θυμωμένος πολίτης εν ερήμω, παραστέκεται συναισθηματικά στον έγκλειστο χρυσαυγίτη «παλήκαρο», μόνον γιατί θα γούσταρε τους διώκτες του να βρεθούν στα σίδερα. Η απελπισία είναι ο χείριστος σύμβουλος. Μήπως για μια στάλα μάταιης ελπίδας δεν ψήφισαν τον πιο γελοίο, αντιφατικό, βραδύνοα και ανθέλληνα ποδηλάτη για κυβερνήτη;
Μακρόχρονα δηλητηριασμένο το σώμα της κοινωνίας μας, και κυρίως το πνεύμα της, χρειάζεται οπωσδήποτε μια κατεπείγουσα βοήθεια, ένα καθαρτήριο αντίδοτο Πατριωτικής Ένωσης. Νοσηρά εκζέματα έχουν κατακλύσει τα κέντρα εξουσίας, πύον κομματίλας στάζει κάθε μας όνειρο. Ανελέητος έρπης φυγής έχει τυλίξει σαν πνιγερή ζωστήρα το λαιμό της νέας γενιάς, σπυριά και μυρμηγκιές φυτρώσαν μες στα μάτια μας, εκφυλιστήκανε οι ελπίδες των οικογενειών –ποτάμι άγριο τα διαζύγια. Οι ευρωπαίες ξεματιάστρες δεν απέδωσαν, οι πνικτικές θηλιές δεν θα λυθούν με άλλη μια εξαπάτηση μπροστά στην κάλπη. Εδώ χρειαζόμαστε δραστικές λύσεις ζωής, έμπειρα χέρια άξιων ελληνόψυχων, να αναδείξουμε αληθινούς ήρωες, να ανοίξουν το σωτήριο δρόμο δραπέτευσης προς την ελευθερία, προς την ύπαρξη. Διαλυόμαστε πατριώτες, χανόμαστε δίχως πυξίδες, ένα έθνος σε εξαφάνιση από τον ιστορικό χρόνο, κάνουν πως δεν βλέπουν:
1. Ολοκληρώθηκε η δεκαετής απογραφή, είμαστε λιγότεροι -3,5% οι Έλληνες, στην Δράμα -11,9%, στην Ημαθία -7,5%, αλλά στα παλιά τους τα παπούτσια. Ούτε ντρέπονται οι υπουργοί μας, ούτε σκέφτονται να κάνουν κάτι. Το δημογραφικό είναι η απόλυτη παγίδα του εθνικού μας θανάτου αλλά φέρονται σαν να μην τους αγγίζει το ρίγος του χαμού μας. Πόλεις σαν τα Γρεβενά στέκουν κούφιες πια στην απελπισία, έμειναν δίχως νέους, χωρίς γόνιμα ζευγάρια, με υπερήλικες που κανείς δεν ξέρει από πού θα βρεθούν οι αυριανές τους συντάξεις. Κι αυτοί αδιάφοροι, ανέμελοι, άπραγοι, στην επανεκλογή ο νους τους.
2. Την ίδια στιγμή στο κέντρο της Αθήνας περισσότεροι από 200 χιλιάδες αφγανοπακιστανοί, αμιγώς μουσουλμάνοι, είναι πανίσχυροι, πιο κραταιοί από οποιοδήποτε αεροπλάνο Rafale ή δέκα φρεγάτες Belharra. Ο δήμαρχος της Πάφου καταγγέλλει οργανωμένο ισλαμικό εποικισμό, αλλά τα δικά μας σιχάματα, ούτε που νοιάζονται, θα συνεχίσουν να πολιτεύονται ξεσλόϊαστα, με θράσος καρδινάλιου αλάθητου. Σύντομα η ίδια η εθνική ταυτότητά μας θα είναι υπό αμφισβήτηση, θα οδυρόμαστε αλειτούργητοι, αφελληνισμένοι, κατάχρεοι, αλλά οι βουλευτές μας χάσκουν σκανδαλωδώς ολίγιστοι, ανεπαρκείς, άχρηστοι, σέρνονται από πανηγύρι σε μνημόσυνο μη χάσουν την ψήφο καμιάς χήρας.
Η Σκύλλα της παγκοσμιοποίησης είναι παρούσα, λυσσομανά κι ενόσω κοιμόμαστε. Χίμηξε μέσα στα σπίτια μας από τις οθόνες των κινητών και των smart TV, καταργεί θεσμούς, οικτίρει ιερά και όσια, χρίζει τους τρανσέξουαλ πρότυπα, πολτοποιεί συνειδήσεις. Αφιλία, αγνωσία, κατάθλιψη, πορνική εκμετάλλευση. Προετοιμάζει το νέο ευγονισμό που δεν κατάφερε ο Χίτλερ, αλγόριθμοι θα ορίζουν πώς θα ζουν ή θα πεθαίνουν τα μιλιούνια των καταναλωτών, χυλός μαζανθρώπων, ανθρωποτροφεία για μεταμοσχεύσεις οργάνων. Ανατριχιαστικές ελίτ καταπάνω στις ψυχές μας, να μείνουμε μόνοι, μόνοι, ολομόναχοι.
Η Χάρυβδη του λαϊκισμού, της απαιδείας, της μικροπρέπειας, των κόκκινων και μαύρων εξωκοινοβουλευτικών, της αγυρτείας στην εξουσία, τη μιά μας βυθίζει την άλλη μας ξερνά. Μας πνίγει και μας καταποντίζει σε ζωώδεις συμπεριφορές, σε συλλογικές πολιτικές αυτοκτονίες. Εθισμός στα επιδόματα, δειλίες στις ασύμμετρες απειλές, φοβικούς μας κατάντησαν με τα υβριδικά πολεμικά καπηλεύματα. Ο επαρμένος που πουλά αθωνικά βοτάνια σε κηραλοιφές …με τρία κομποσκοίνια δώρο ο αθεόφοβος, σε ποια χώρα δεν θα ήταν παρατράγουδο, σούργελο προς ψυχοθεραπεία; Εδώ το σύστημα επέλεξε τον χριστέμπορο ως κομματικό αστέρα, έτοιμο το αμορτισέρ όταν τον χρειαστούν, τον επέβαλαν, μας κατσικώθηκε το έκτρωμα.
Ποιος θα βρεθεί πάνω στη γέφυρα του καραβιού μας πριν τη μοιραία ναυμαχία ύπαρξής μας, πού είναι οι άξιοι πλοηγοί να μας περάσουν ως Οδυσσείς τα στενά. Εκεί που ο εφιάλτης του πολέμου βρυχάται σαν θηρίο, κι η ενέργεια μας μαστιγώνει με την ακρίβειά της, ποιος θα μας οδηγήσει σε λειμώνες ειρηνικής δημιουργίας; Ο Εμφιετζόγλου είναι πολιτικός άλλης κοπής, προορισμένος ως Πρόδρομος να μας συνεγείρει προς την παλιγγενεσία που χρειαζόμαστε. Δεν είναι ο καπετάνιος που μπορείς να συγκρίνεις με τους υπάρχοντες οσφυοκάμπτες, είναι ο στύλος αξιοπρέπειας, ο βράχος αξιοσύνης, ο φωτοδότης ελληνοπρέπειας, καμία σχέση με την παραδοσιακή ευτελή μορφή κάθε σαλιάρη πολιτευτή. Είναι πολύ περισσότερα, ένας γαλανόλευκος κυματοθραύστης, σταυρός και σήμαντρο αλληλεγγύης, λιμάνι και σπιτικό. Κυρίως, είναι η εθνική Ευκαιρία μας.
Ενώνει, συνασπίζει, ξεχνά τις τεχνητές ιδεοληψίες που μας διαίρεσαν, αθροίζει υγεία και προσφορά, γνώση και ευεργεσία. Καμία φιλοσοφία πάνω από την πατρίδα, καμία ιδιοτέλεια, ματαιοδοξία, απάτη, ο σεμνός Εμφιετζόγλου μόνον προσφέρει - δεν ζήτησε από κανέναν μίζα, πλάτες, χάρες. Κόντρα στη δημαγωγία, μακριά από συνωμοσιολογίες, πέρα από γητειές που χαϊδεύουν αυτιά. Είναι η προσωποποίηση της υψηλής στρατηγικής και της πανεθνικής κινητοποίησης, οργανώνει ομάδες εργασίας για την Παιδεία, τη Γλώσσα, την Ταυτότητα Ελληνισμού, τον Πολιτισμό ως σύγχρονο όρο ζωής, σμίξτε μαζί του. Είναι καιρός η ωραία Πολιτική και η πραγματική Δημοκρατία να βρουν και πάλι το νόημά τους. Μπορεί, πιστέψτε το, αφήστε κατά μέρος την εύκολη δαιμονοποίηση, μπορεί λαμπρά να συνυπάρξουν, η καινοτομία της τεχνητής νοημοσύνης και ο αγιορειτισμός ως συνέχεια, παράδοση, ευλάβεια. Η τεχνολογία ως εργαλείο και η θεοσέβεια ως ψυχική καταφυγή. Η αξιοπρέπεια στην εργασία να εγερθεί αδιαπραγμάτευτη, ξεχάστε το βουλευτικό γραφείο που ζητά να τους γλείψετε. Ο βορειοηπειρώτικος και ο κυπριακός ελληνισμός να στηριχθούν από τη μητρόπολη κοιτίδα, οι οφειλόμενες γερμανικές αποζημιώσεις να διεκδικηθούν μέχρι δεκάρας, οι ένοπλες δυνάμεις να παραμείνουν στην ύψιστη προτεραιότητα και ετοιμότητα αποτροπής.
Διάπυρος ο Εμφιετζόγλου ποθεί, κηρύττει, παλεύει, η χώρα να διαπρέψει με αξιοκρατία, με ευπρεπή πρωτογενή παραγωγή, με τουρισμό ήθους, με χαρισματική σύσφιξη των αποδήμων συνελλήνων. Εμείς ; Θα μείνουμε στα λόγια; Θα τον χλευάσουμε ως πολύξεροι γιατί «…μας τά ‘παν κι άλλοι…»; Θέλει απόφαση αδέλφια, θέλει κόπο και ουσία, θέλει να βάλουμε κάτω το εγώ μας και να τολμήσουμε. Να καταργήσουμε την αμφιβολία, να εμπιστευτούμε, κιβωτό να δομήσουμε, και ίσως κάτι παραπάνω: Να ξαναβρούμε την Πίστη μας.
