Καμπανάκι κινδύνου χτύπησε πριν λίγες ημέρες η διοίκηση της Κοινοπραξίας Συνεταιρισμών και Ομάδων Παραγωγών Ημαθίας, με την επικίνδυνη επιδείνωση της κατάστασης στον αγροτικό τομέα και με ανακοίνωσή της κατέθεσε σειρά προτάσεων και μέτρων, μετά τη συνεδρίαση του ΔΣ το περασμένο Σάββατο.
Λάβρος και ο πρόεδρος της κοινοπραξίας κ Χρήστος Γιαννακάκης, σε συνέντευξή του στον ΑΚΟΥ 99.6 στην εκπομπή «πρωινές σημειώσεις».
Ο κ. Γιαννακάκης «ξέσπασε», εκτιμώντας ότι φτάσαμε στο μη περαιτέρω ενώ η κατάσταση μπορεί να γίνει τραγική, εάν δεν ληφθούν μέτρα. Επέρριψε ευθύνες στο κράτος που στέκει «αμέτοχο» απέναντι στα σοβαρά προβλήματα, καθώς, όπως τόνισε, δεν είναι απρόσωπο, απαρτίζεται από υπουργούς που δυστυχώς αλλάζουν κάθε χρόνο και από στελέχη διοίκησης, ωστόσο ο αγροτικός τομέας οδεύει προς διάλυση, ενώ μια μεγάλη πληγή αποτελεί, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Κοινοπραξίας και η καταβαράθρωση του συνεταιριστικού κινήματος τα τελευταία χρόνια.
Ακόμα και με απούσα την Ισπανία από τις Αγορές, δεν πουλάμε…
«Ο αγροτικός κόσμος από μόνος του προσπαθεί να επιβιώσει ακούγοντας δεξιά και αριστερά ποιες ποικιλίες είναι καλές… Προειδοποιούσαμε ότι οι φυτεύσεις ήταν πάρα πολλές και κάποια στιγμή θα συνέβαινε αυτό, αλλά ο κόσμος δεν διαβάζει και δεν ακούει. Εάν υπήρχε ισχυρό συνεταιριστικό κίνημα και οι αγρότες ήταν ενταγμένοι σε συνεταιρισμούς, θα ήξεραν τι δυνατότητες διάθεσης ροδάκινων έχουμε για τις βιομηχανίες, θα ήταν σαφώς περιορισμένο το κακό, αλλά οι αγρότες και με την ευθύνη των συνεταιρισμών, έχουν απομακρυνθεί… Υπάρχει σήμερα ένα στοιχείο έντονης διάλυσης και αποδιάρθρωσης της παραγωγής. Φέτος, η Ισπανία είναι απούσα από τις αγορές στο επιτραπέζιο, έπαθε τεράστιες ζημιές και όμως παρότι είναι εκτός η Ισπανία, οι δικές μας τιμές, που έχουμε προϊόντα, δεν είναι οι προσδοκώμενες. Είναι χαμηλές ενώ και οι ποσότητες δεν φεύγουν με τη ροή και την ταχύτητα που θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να μένουν στα ψυγεία ροδάκινα, να σαπίζουν και να πετιούνται. δεδομένης και της ζημιάς που έπαθαν από τις καιρικές συνθήκες. Άρα, πρέπει σοβαρά πλέον το κράτος να επιληφθεί και να ασχοληθεί με την αναδιάρθρωση του συστήματος, να δώσει διεξόδους μέσα από τις αναδιαρθρώσεις, για να περιοριστούν οι πλεονασματικές ποσότητες και να στηρίξει εξαγωγικά μοντέλα όπως γίνεται στην Ισπανία και την Ιταλία ώστε να μπορέσουμε να μπούμε στις αγορές, από όπου σήμερα απουσιάζουμε. Όλα τα άλλα είναι νάχαμε να λέγαμε…», τόνισε ο κύριος Γιαννακάκης.
Πόσα χρόνια ακούμε για την ανάγκη εξυγίανσης του συνεταιριστικού κινήματος και γιατί δεν προχωράει πραγματικά εφόσον «κόπτονται» όλοι γι αυτό;
Την δική του ερμηνεία έδωσε ο κ. Γιαννακάκης απαντώντας: «Είναι μια πολυετής αρρώστια που δεν θεραπεύεται από τη μία στιγμή στην άλλη. Έγινε μία προσπάθεια να δημιουργήσουμε την ανώτατη μορφή εκπροσώπησης της χώρας με την ΕΘΕΑΣ, όμως λόγω κορονοιου δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε σε συνέλευση και αρχαιρεσίες. Το κάναμε πέρσι τον Απρίλη και σιγά σιγά προσπαθούμε να αναδιοργανώσουμε το σύστημα σε μια τελείως διαφορετική επιχειρηματική βάση».
Με συνεταιρισμούς «μαγαζάκια» δεν προχωράμε…
Προχωράει με καλούς ρυθμούς στους στόχους της η Εθνική Ένωση Συνεταιρισμών; «Σίγουρα δεν προχωράει όπως θα έπρεπε να προχωρήσει, οι συνεταιρισμοί που είναι εγγεγραμμένοι αυτή τη στιγμή στο μητρώο συνεταιριστικών οργανώσεων του υπουργείου, ήταν 1.150 πριν δύο μήνες και οι περισσότεροι από αυτούς είναι συνεταιρισμοί με πάρα πολύ μικρή εμπορική δύναμη, δηλαδή είναι συνεταιρισμοί με τζίρο 100 και 200.000. Αυτοί δεν είναι συνεταιρισμοί είναι προσωπικά μαγαζιά. Το πρώτο λοιπόν πράγμα που πρέπει να γίνει, είναι να ανεβάσει το κράτος, το όριο αναγνώρισης μιας συνεταιριστικής οργάνωσης και να μην το έχει στα 10 άτομα για τη σύστασή του. Αυτό θα μπορούσε να γίνει σε μία άλλη χώρα, από αγρότες που έχουν 200.000 και 300.000 χιλιάδες στρέμματα, αλλά όχι σε μία Ελλάδα που έχουν 20 και 30 και 40 στρέμματα. Αυτόματα λοιπόν κατακερματίζεται το συνεταιριστικό κίνημα του οποίου η έννοια, είναι η συνένωση δυνάμεων. Συνένωση όμως δεν εννοείται με το να φτιάξουμε μαγαζάκια - μαγαζάκια, για να εξυπηρετούμε είτε φορολογικά είτε για άλλους λόγους τις προσωπικές μας επιδιώξεις. Το συν/κό κίνημα πρέπει να είναι με πολλά άτομα, να κάνει μεγάλους τζίρους, να συγκεντρώνει όγκους παραγωγής για να μπορεί να μπαίνει στις αγορές. Εμείς, ο καθένας και το μαγαζάκι του… Αυτό δεν είναι συνεταιριστικό κίνημα. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Κι εδώ είναι η παρέμβαση του κράτους, να αναδιοργανώσει και να ξαναφτιάξει άλλα μοντέλα, να κάτσουμε να συζητήσουμε τι περπατάει στην αγορά, για να ξέρει κι ο κόσμος τι πρέπει να φυτέψει και πόσο τον παίρνει να φυτεύσει…»
Αναρωτιέται ωστόσο κανείς αν το κράτος πραγματικά το θέλει αυτό…
Το κράτος είναι αδιάφορο, αμέτοχο», απαντάει ο κ. Γιαννακάκης εξηγώντας ότι «το κράτος απαρτίζεται από πρόσωπα, από υπουργούς, από στελέχη της διοίκησης. Αυτή τη στιγμή οι υπουργοί δεν έχουν την εμπειρία που πρέπει. Όταν έχουμε αλλάξει τρείς υπουργούς μέσα σε τρία χρόνια, αντιλαμβάνεστε ότι δεν μπορεί να χαραχθεί μία στρατηγική στην αγροτική πολιτική. Υπάρχει δημόσια διοίκηση αυτή τη στιγμή με εμπειρία στο υπουργείο Γεωργίας, όταν με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία μπορεί να έρθει ένας Θεολόγος γιατί έχει τρία μεταπτυχιακά και να αναλάβει γενικός διευθυντής στη φυτική παραγωγή; Είναι πράγματα τα οποία πρέπει να αλλάξουν. Εάν δεν υπάρξει καθοδηγητικό όργανο από πάνω κι αν δεν υπάρξει συναίνεση, δεν μπορεί να χαραχθεί στρατηγική για να μπορέσουμε και να καλλιεργήσουμε αυτό που πρέπει και όσο πρέπει και να πάμε να το πουλήσουμε εκεί που πρέπει… Όλα είναι στην τύχη, όλα είναι στο γόνατο…Ο ένας κατηγορεί τον άλλον και βουλιάζουμε όλοι μαζί…Βλέπετε που φτάσαμε σήμερα… Με ανύπαρκτη Ισπανία, δεν μπορούμε να πουλήσουμε ροδάκινα».
Στο πλαίσιο της συνέντευξης ο κ. Γιαννακάκης αναφέρθηκε και στο θέμα των αναδιαρθρώσεων, το οποίο ως μέτρο θα αρχίσει σοβαρά να συζητιέται το επόμενο διάστημα και σε επίπεδο Βρυξελλών.
Σοφία Γκαγκούση
