Γράφει ο Δημήτρης Κουμούσης
«Σήμερα 3 Σεπτεμβρίου 2022, θα χτυπήσει το κουδούνι του σχολείου μας και η καρδιά μας, περιμένοντας η Νοσταλγία να συναντήσει τους Απόφοιτους του 1962».
Όταν οι συμμαθήτριες και συμμαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου Βεροίας για να γιορτάσουν την αποφοίτησή τους, ύστερα από 50 χρόνια αποφάσισαν το 2012 και πέτυχαν να κάνουν μία υπέροχη συμμάζωξη στην οποία, χωρίς απουσιολόγο, βρέθηκαν πάνω από 50 συμμαθητές και συμμαθήτριες, με αποκορύφωμα παρουσίας ενός συμμαθητή καλόγερου από το Άγιο Όρος, καθώς επίσης ενός συμμαθητή εβραϊκής καταγωγής που είχε ταξιδέψει από το Ισραήλ.
Σ’ αυτό το σχόλιο όμως πρέπει ν’ αναφερθώ, γιορτάζοντας τα 60 χρόνια και σ’ εκείνη την παρέα των συμμαθητών μου – της οποίας ήμουν τακτικό μέλος – που κάναμε κοπάνα-σμπόμπα ή σκασιαρχείο (πόσο πλούσια είναι η ελληνική γλώσσα;) και απευθυνόμενος σ’ αυτούς τους συμμαθητές μου έκανα παράφραση των στίχων του αείμνηστου Μάνου Ελευθερίου στο τραγούδι που υπέροχα είχε ερμηνεύσει ο επίσης αείμνηστος Αντώνης Καλογιάννης «…Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες…».
Μόνο να γράφει τ’ όνομά σου
κι αυτό δεν τόγραφες σωστά
να συλλαβίζεις τα όνειρά σου
στο Διαβατό, στο Διαβατό και στην Εληά.
Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες
τρεις (3) του Σεπτέμβρη να περνάς
τσίπουρο μα και καφέδες
συμμαθητές σου, συμμαθητές σου να κερνάς.
Και της Μπαρμπούτας το γιοφύρι
τόχουμε διαβεί όλοι μαζί
κι ειν’ η καρδιά μας παραθύρι
τα λόγια μας, τα λόγια μας παλιό κρασί.
Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες…
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ