Φίλτατε Επίκαιρε
Κάποιες φήμες μιλούν για ριζική αναμόρφωση του πάρκου της Εληάς, που στο εξής θ’ αποκαλείται… «Πλατεία».
Μικρό το κακό. Αρκεί να μην τσιμεντοποιηθεί. Να παραμείνει ο πλούσιος και γοητευτικός ανθώνας στον οποίο οι Βεροιείς θα συνεχίσουν να ψυχαγωγούνται κάνοντας τον καθημερινό τους περίπατο.
Όμως, εκείνο που με οδήγησε στην απόφαση να απευθυνθώ στη γλαφυρή σου πέννα και να ζητήσω την παρέμβασή σου, είναι η φήμη πως από κάποιους δημοτικούς κήνσορες, δρομολογείται η οριστική απομάκρυνση της Βασιλικής προτομής που βρίσκεται στο πάρκο εδώ και 50 χρόνια.
Θα χαρακτηρίσω (επιεικώς) ανιστόρητους, αυτούς που καλλιεργούν παρόμοιες σκέψεις. Μπορεί ο θεσμός της Βασιλείας να είναι πια παρελθόν για τη χώρα μας. Για εμάς τους Βεροιείς όμως, είναι δεμένος με ιστορικά γεγονότα και ειδικότερα με το κορυφαίο γεγονός της απελευθέρωσής μας.
Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος, ως Αρχιστράτηγος στους απελευθερωτικούς πολέμους του έθνους, ήταν επικεφαλής του στρατού που μπήκε στη Βέροια στις 16 Οκτωβρίου του 1912 και δικαιωματικώς απέκτησε τον τίτλο του Ελευθερωτή. Τον τίτλο αυτόν, κανείς μικρόψυχος εγκάθετος δε θα μπορέσει να αμφισβητήσει.
Άλλωστε, η επιλογή της προτομής, έγινε κατόπιν πανελλήνιου καλλιτεχνικού διαγωνισμού, στον οποίο συμμετείχαν επώνυμοι δημιουργοί. Η δαπάνη του έργου καλύφθηκε από τους Βεροιείς, οι οποίοι προσέφεραν προθύμως τον οβολόν τους στην συγκροτηθείσα βάσει Βασιλικού Διατάγματος του 1962 ερανικήν επιτροπή. Και τα εγκαίνια τα τίμησε με την παρουσία του το βασιλικό ζεύγος.
Πώς είναι δυνατόν, παρόλα αυτά, να ασεβήσει κάποιος απέναντι σε ένα αναγνωρισμένο έργο τέχνης που ανήκει στο λαό;
Επιπλέον αναρωτιέμαι, αν ακόμη και αυτή η προσωρινή απομάκρυνση του μνημείου περιήλθε σε γνώση της Επιτροπής Αρχιτεκτονικού Ελέγχου που εδράζει στη Βέροια και που τόσο προκλητικά αγνοήθηκε στο κυρίαρχο θέμα του ηρώου.
Νομίζω πως κάποιοι αδιαφορούν για την καλλιτεχνική αξία των μνημείων. Η άποψή μου αυτή δεν είναι αδικαιολόγητη. Ακόμη και σήμερα, βλέπουμε το έργο του Ευθύμη Καλεβρά, που επί δεκαετίες κοσμούσε ως ηρώο την πλατεία μας, να κείται πεταμένο κακήν-κακώς στο σκουπιδότοπο του δημοτικού μας αμαξοστασίου.
Κλείνοντας, θα χαρακτηρίσω επιτακτική την αναγκαιότητα επανόδου όλων των μνημείων της Εληάς: Της προτομής του Βικέλα, διάσημου παγκόσμια τέκνου της Βέροιας. Του αντιστασιακού πολεμιστή, σύμβολο των αγώνων του Βεροιώτικου λαού. Της πανέμορφης κόρης της Βέροιας, το πρότυπο της οποίας παραμένει εξόριστο στο μακρινό Μόναχο.
Και τέλος, του ελευθερωτού Βασιλέως, που με το βλέμμα του ατενίζει την Κωνσταντινούπολη.
Αν κάτι πρέπει να εξαφανισθεί διά παντός, είναι το μοναδικό διασωθέν από την εισβολή του εργολάβου «Μνημείου χρόνου» που ορθότερο θα ήταν να ονομασθεί «Μνημείο ματαιοδοξίας».
Ένας ευαίσθητος αναγνώστης
(Και για την αντιγραφή: Επίκαιρος)